κατακλάω: Difference between revisions

|Definition=(A) [ᾱ], Att. for [[κατακλαίω]] ([[lament]], [[grieve for]]) ([[quod vide|q.v.]]).<br /><br />(B) [ᾰ], impf.<br><span class="bld">A</span> κατέκλων Il.20.227, Hdt.9.62: aor. 1 κατέκλᾰσα Pl.''Phd.''117d:—Pass., pf. and aor. (v. infr.):—[[break short]], [[snap off]], <b class="b3">ἐπ' ἀνθερίκων καρπὸν θέον οὐδὲ κατέκλων</b> Il.l.c.; κατεκλάσθη δ' ἐνὶ καυλῷ ἔγχος 13.608; τὰ δόρατα κατέκλων Hdt. [[l.c.]], cf. Pi.''P.''5.34; [[φυτευτήριον|φυτευτήρια]] ἐλαῶν D.53.15; <b class="b3">κατὰ δ' αὐχένα νέρθ' ἐπὶ γαίης κλάσσε</b> [[bow]]ed it down, Theoc.25.146; <b class="b3">κατακλάω τὸν ὀφθαλμόν</b> [[ogle]], Phryn.''PS''p.79 B.; but <b class="b3">ὄμματα κατακεκλασμένα</b> eyes [[with]] [[droop]]ing [[lid]]s, Arist.''Phgn.'' 808a8; τὸ σῶμα… κατακέκλασται = has been [[crush]]ed, PMasp.77.12 (vi A.D.).<br><span class="bld">II</span> metaph., [[break down]], <b class="b3">οὐδένα ὅντινα οὐ κατέκλασε</b> he broke us all down, Pl.''Phd.''l.c.; πάθος, εἴτ' οἶκτος εἴτ' αἰδώς, κατέκλασε τὴν διάνοιαν Plu.''Tim.''7; ([[Ἔρως]]) κατακλάσας τὸ σοβαρόν Id.2.767f:—more freq. in Pass., ἐμοί γε κατεκλάσθη φίλον ἦτορ, κλαῖον δ' ἐν ψαμάθοισι καθήμενος Od.4.538; of fear, ἡμῖν δ' αὖτε κατεκλάσθη φίλον ἦτορ δεισάντων 9.256, cf. 10.198; τὸ θράσος κατεκέκλαστο Plu. ''Fab.''11; of passion, ἐρώτων… νόσῳ φρένας… κατεκλάσθη E.''Hipp.''766 (lyr.); of pity, οὐδὲ κατεκλάσθης Call.''Del.''107; of persuasion, D.L. 7.114.<br><span class="bld">2</span> Pass., [[κατακεκλασμένος]] = [[reduced by fever]], Hp.''Coac.''510: metaph., of character, to [[become enfeebled]], [[degenerate]], Aristeas 149: in pf. part. Pass., [[enervated]], [[effeminate]], of men, ''Com.Adesp.''339.2; <b class="b3">γραφαὶ κ.</b> [[Dionysius of Halicarnassus|D.H.]]''[[De Compositione Verborum|Comp.]]''18:—Act., <b class="b3">κ. ἑαυτόν</b>, of an [[effeminate]] [[dancer]], Luc.''Symp.''18, ''Salt.''27.<br><span class="bld">III</span> Pass., of [[light]], to [[be refracted]], opp. [[ἀνακλᾶσθαι]] (to [[be reflected]]), ὄψεως κατακλωμένης ''[[Placita Philosophorum|Placit.]]''3.18.1; of sound, <b class="b3">αἱ κατακλώμεναι φωναὶ μετὰ φαρμακείην</b> [[broken]], [[feeble]] [[voice]], Hp. ''Coac.''246.

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1353.png Seite 1353]] = [[κατακλαίω]], att. (s. [[κλάω]]), zerbrechen, zerknicken; ἐπὶ ἀνθερίκων καρπὸν θέον οὐδὲ κατέκλων Il. 20, 227; κατεκλάσθη δ' ἐνὶ καυλῷ [[ἔγχος]] 13, 608; κατέκλασε γὰρ ἐντέων [[σθένος]] [[οὐδέν]] Pind. P. 5, 32; τὰ δόρατα κατέκλων Her. 9, 60; αὐχένα ἐπὶ γαίης, niederbeugen, Thuc. 25, 147. – Häufig übertr., αὐτὰρ ἔμοιγε κατεκλάσθη φίλον [[ἦτορ]] Od. 4, 538, mein Herz wurde gebrochen, vgl. 9, 256. 10, 198. 12, 277; οὐδὲ κατεκλάσθης τε καὶ ᾤκτισας Callim. Del. 107; a. sp. D. So ist auch bei Plat. οὐδένα ὅντινα οὐ κατέκλασε τῶν παρόντων, er erschütterte, rührte Jeden, Phaed. 117 d richtige Lesart für κατέκλαυσε, was »zu Thränen bringen« heißen sollte; κατέκλασε καὶ συνέτριψεν αὐτῷ τὴν διάνοιαν Plut. Timol. 4. – Auch = schwächen, Eur. Cycl. 766 u. Sp.; brechen, τὸ [[θράσος]] κατακέκλαστο Plut. Fab. 11; τὸ σοβαρόν amat. 21; von der Stimme, im <span class="ggns">Gegensatz</span> von ἀνακλᾶν, sie tiefer machen, Luc. salt. 27; bei Hippocr. κατακλώμεναι φωναί, gebrochene Stimme.

|btext=<span class="bld">1</span>-ῶ :<br /><i>f.</i> κατακλάσω, <i>ao. Pass.</i> κατεκλάσθην;<br /><b>1</b> [[briser]], acc.;<br /><b>2</b> [[fléchir]], [[courber]] ; <i>Pass.</i> se briser, se réfracter;<br /><b>3</b> <i>fig.</i> briser, abattre, affaiblir : κατακλᾶν ἑαυτόν LUC se faire une voix basse et profonde.<br />'''Étymologie:''' [[κατά]], [[κλάω]].<br /><span class="bld">2</span><i>att. c.</i> [[κατακλαίω]].

|elnltext=κατα-κλάω, niet- Att. dialecten κατακλαίω, ook med. bejammeren, bewenen.<br />κατα-κλάω met acc., causat. breken, stukmaken:; τὰ δόρατα κατέκλων ze braken de speren Hdt. 9.62.2; κατέκλασεν τοὺς ἄρτους hij brak de broden NT Marc. 6.41; buigen:; κατὰ δ’ αὐχένα νέρθ’ ἐπὶ γαίης κλάσσε hij boog de nek neerwaarts tot op de grond Theocr. 25.146; ἑαυτὸν ἀνακλῶν καὶ κατακλῶν zich voorwaarts en achterwaarts buigend Luc. 45.27; overdr. iemands hart breken, emotioneren:. οὐδένα ὅντινα οὐ κατέκλασε τῶν παρόντων er was niemand van de aanwezigen die hij niet deed breken Plat. Phaed. 117d. pass. intrans. breken, stukgaan:; κατεκλάσθη... ἔγχος de speer brak Il. 13.608; overdr. breken, geëmotioneerd raken:; ἡμῖν... κατεκλάσθη φίλον ἦτορ ons hart brak Od. 9.256; Ἀφροδίτης νόσῳ κατεκλάσθη zij is door de ziekte van Aphrodite gebroken Eur. Hipp. 766; Μινουκίου τὸ θράσος κατεκέκλαστο de moed was Minucius in de schoenen gezonken Plut. Fab. 11.6; verzwakken:. κατακεκλασμένος door koorts verzwakt Hp.