κατακλάω: Difference between revisions

|Full diacritics=κατακλᾰ́ω

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1353.png Seite 1353]] = [[κατακλαίω]], att. (s. [[κλάω]]), [[zerbrechen]], [[zerknicken]]; ἐπὶ ἀνθερίκων καρπὸν θέον οὐδὲ κατέκλων Il. 20, 227; κατεκλάσθη δ' ἐνὶ καυλῷ [[ἔγχος]] 13, 608; κατέκλασε γὰρ ἐντέων [[σθένος]] [[οὐδέν]] Pind. P. 5, 32; τὰ δόρατα κατέκλων Her. 9, 60; αὐχένα ἐπὶ γαίης, niederbeugen, Thuc. 25, 147. – Häufig übertr., αὐτὰρ ἔμοιγε κατεκλάσθη φίλον [[ἦτορ]] Od. 4, 538, mein Herz wurde gebrochen, vgl. 9, 256. 10, 198. 12, 277; οὐδὲ κατεκλάσθης τε καὶ ᾤκτισας Callim. Del. 107; a. sp. D. So ist auch bei Plat. οὐδένα ὅντινα οὐ κατέκλασε τῶν παρόντων, er erschütterte, rührte Jeden, Phaed. 117 d richtige Lesart für κατέκλαυσε, was »zu Thränen bringen« heißen sollte; κατέκλασε καὶ συνέτριψεν αὐτῷ τὴν διάνοιαν Plut. Timol. 4. – Auch = schwächen, Eur. Cycl. 766 u. Sp.; brechen, τὸ [[θράσος]] κατακέκλαστο Plut. Fab. 11; τὸ σοβαρόν amat. 21; von der Stimme, im <span class="ggns">Gegensatz</span> von ἀνακλᾶν, sie tiefer machen, Luc. salt. 27; bei Hippocr. κατακλώμεναι φωναί, gebrochene Stimme.

|btext=<span class="bld">1</span>-ῶ :<br /><i>f.</i> κατακλάσω, <i>ao. Pass.</i> κατεκλάσθην;<br /><b>1</b> [[briser]], acc.;<br /><b>2</b> [[fléchir]], [[courber]] ; <i>Pass.</i> se briser, se réfracter;<br /><b>3</b> <i>fig.</i> briser, abattre, affaiblir : κατακλᾶν ἑαυτόν LUC se faire une voix basse et profonde.<br />'''Étymologie:''' [[κατά]], [[κλάω]].<br /><span class="bld">2</span><i>att. c.</i> [[κατακλαίω]].

|elnltext=κατα-κλάω, niet- Att. dialecten κατακλαίω, ook med. [[bejammeren]], [[bewenen]].<br />κατα-κλάω met acc., causat. [[breken]], [[stukmaken]]:; τὰ δόρατα κατέκλων ze braken de speren Hdt. 9.62.2; κατέκλασεν τοὺς ἄρτους hij brak de broden NT Marc. 6.41; buigen:; κατὰ δ’ αὐχένα νέρθ’ ἐπὶ γαίης κλάσσε hij boog de nek neerwaarts tot op de grond Theocr. 25.146; ἑαυτὸν ἀνακλῶν καὶ κατακλῶν zich voorwaarts en achterwaarts buigend Luc. 45.27; overdr. iemands hart breken, emotioneren:. οὐδένα ὅντινα οὐ κατέκλασε τῶν παρόντων er was niemand van de aanwezigen die hij niet deed breken Plat. Phaed. 117d. pass. intrans. [[breken]], [[stukgaan]]:; κατεκλάσθη... ἔγχος de speer brak Il. 13.608; overdr. [[breken]], [[geëmotioneerd raken]]:; ἡμῖν... κατεκλάσθη φίλον ἦτορ ons hart brak Od. 9.256; Ἀφροδίτης νόσῳ κατεκλάσθη zij is door de ziekte van Aphrodite gebroken Eur. Hipp. 766; Μινουκίου τὸ θράσος κατεκέκλαστο de moed was Minucius in de schoenen gezonken Plut. Fab. 11.6; [[verzwakken]]:. [[κατακεκλασμένος]] = [[door koorts verzwakt]] Hp.