προσήγορος: Difference between revisions

|Definition=Dor. [[ποτάγορος]], ον, ([[ἀγορεύω]])<br><span class="bld">A</span> [[addressing]], [[accosting]], <b class="b3">αἱ π. δρύες</b> the [[speaking]] oaks, [[Aeschylus|A.]]''[[Prometheus Vinctus|Pr.]]''832; <b class="b3">τί δῆτ' ἐμοὶ… προσήγορον ἔτ' ἔστ' ἀκούειν</b>; what [[word addressing]] me, i.e. [[addressed to]] me…? [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Tyrannus|OT]]''1338 (lyr.); π. φάτιν ὤρεξε Moschio Trag.9.8: c. gen., <b class="b3">Παλλάδος εὐγμάτων προσήγορος</b> [[addressing]] prayers to her, [[addressing]] her, [[Sophocles|S.]]''[[Antigone|Ant.]]''1185: in late Prose, [[conversing]], <b class="b3">γνώριμοί τε καὶ π.</b> Iamb.''VP''33.237.<br><span class="bld">2</span> generally, [[conversable]], [[mutually agreeable]], φίλοι τι καὶ π. ἀλλήλοις [[Plato|Pl.]]''[[Theaetetus|Tht.]]''146a; <b class="b3">θεοῖς π.</b> Max.Tyr.11.8; <b class="b3">γενόμενος ἐν τοῖς μάλιστα π.</b> his chief [[friend]], D.H. 1.70; <b class="b3">συμπόσιον μηκέτι π. ἑαυτῷ</b>, i.e. too large for general conversation, Plu.2.678d; <b class="b3">γνώριμα καὶ π.</b> [[familiar]], of ideas, Id.''Cic.''40.<br><span class="bld">3</span> of things, [[agreeing]], πάντα π. καὶ ῥητὰ πρὸς ἄλληλα [[Plato|Pl.]]''[[Republic|R.]]'' 546b, cf. Philol.11; ὁμόφρονα καὶ ποτάγορα ἀλλάλοις Polus ap. Stob.3.9.51.<br><span class="bld">II</span> Pass., [[addressed]], <b class="b3">τῷ π.</b>; by whom accosted? S.''Ph.''1353, cf. ''OT''1437.<br><span class="bld">2</span> [[called]], <b class="b3">πόλις δὲ Μυσῶν Μυσία π.</b> Id.''Fr.''411.

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0764.png Seite 764]] 1) [[anredend]], [[begrüßend]], Παλλάδος θεᾶς [[ὅπως]] ἱκοίμην εὐγμάτων [[προσήγορος]], Soph. Ant. 1170, Schol. δι' εὐχῶν προσαγορεύουσα, wie Hesych. erkl. [[προσκυνητής]]; bei Aesch. Prom. 834 sind προσήγοροι δρύες die Eichen Dodona's, welche Orakel geben. – 2) pass., [[angeredet]], [[begrüßt]], τῷ [[προσήγορος]]; Soph. Phil. 1337, Schol. [[τίς]] με προσαγορεύσει; vgl. O. R. 1338; dah. übh. Jemandem willkommen, [[befreundet]], φίλους τε καὶ προσηγόρους ἀλλήλοις γίγνεσθαι, Plat. Theaet. 146 a; [[übereinstimmend]], Rep. VIII, 546 b; καὶ γνώριμοι, Sp., wie Plut. Cic. 40.

{{bailly

|btext=ος, ον :<br /><b>I.</b> [[qui adresse la parole à]] ; <i>en parl. de la parole elle-même</i> qui s'adresse à, τινι ; qui salue, qui invoque, gén.;<br /><b>II. 1</b> [[à qui on adresse la parole]] ; [[abordable]];<br /><b>2</b> [[à qui on parle familièrement]], [[familier]], [[intime]].<br />'''Étymologie:''' [[πρός]], [[ἀγορά]].

|elnltext=προσήγορος -ον &#91;[[πρός]], [[ἀγορεύω]]] [[toesprekend]]:; αἱ προσήγοροι δρύες de sprekende eiken Aeschl. PV 832; met gen..; θεᾶς... εὐγμάτων προσήγορος mijn gebeden uitsprekend tot de godin Soph. Ant. 1185; overeenstemmend:; πρὸς ἄλληλα overeenstemmend met elkaar Plat. Resp. 546b; vertrouwd. φίλους τε καὶ προσηγόρους ἀλλήλοις γίγνεσθαι bevriend en vertrouwd met elkaar te worden Plat. Tht. 146a. [[toegesproken]]:. τί δῆτ’ ἐμοί... προσήγορον ἔτ’ ἔστ’ ἀκούειν ἡδονᾷ; welke groet is dan voor mij nog met vreugde aan te horen? Soph. OT 1338; θνητῶν... μηδενὸς προσήγορος door geen enkel toegesproken Soph. OT 1437.

{{elru

|elrutext='''προσήγορος:'''<br /><b class="num">1</b> [[обращающийся с речью]]: Παλλάδος εὐγμάτων π. Soph. возносящий моления Палладе; θνητῶν μηδενὸς π. Soph. не слышащий голоса человеческого; αἱ προσήγοροι δρύες Aesch. вещие дубы (в Додоне); τῷ π.; Soph. с кем посмею заговорить?;<br /><b class="num">2</b> [[общительный]], [[обходительный]] (φίλους τε καὶ προσηγόρους ἀλλήλοις [[γενέσθαι]] Plat.);<br /><b class="num">3</b> (о словах), [[общеупотребительный]] (τὰ γνώριμα καὶ προσήγορα, ''[[sc.]]'' ὀνόματα Plut.);<br /><b class="num">4</b> [[соответствующий]], [[согласующийся]]: προσήγορα καὶ ῥητὰ πρὸς ἄλληλα Plat. взаимно согласующиеся и соразмерные элементы; [[συμπόσιον]] [[μηκέτι]] προσήγορον ἑαυτῷ Plut. пир, не подходящий (т. е. слишком многолюдный) для всеобщей беседы;<br /><b class="num">5</b> [[именуемый]], [[называемый]] ([[πόλις]] Μυσῶν [[Μυσία]] π. Soph.).

|mltxt=-ον, και δωρ. τ. [[ποτάγορος]], Α<br /><b>1.</b> αυτός που προσαγορεύει, που προσφωνεί κάποιον («παλλάδος θεᾱς [[ὅπως]] ἱκοίμην εὐγμάτων [[προσήγορος]]», <b>Σοφ.</b>)<br /><b>2.</b> (για τις μαντικές βαλανιδιές της Δωδώνης) αυτές που απευθύνουν τον λόγο στους θεωρούς, που με το θρόισμά τους εκφωνούν χρησμούς («αἱ προσήγοροι δρύες», <b>Αισχύλ.</b>)<br /><b>3.</b> [[ευπροσήγορος]], [[ομιλητικός]] («φίλους τε καὶ προσηγόρους ἀλλήλοις [[γίγνεσθαι]]», <b>Πλάτ.</b>)<br /><b>4.</b> [[κατάλληλος]], [[ταιριαστός]] («[[πάντα]] προσήγυρα καὶ ῥητὰ πρὸς ἄλληλα», <b>Πλάτ.</b>)<br /><b>5.</b> [[οικείος]], [[γνωστός]] («φωνὴν προσήγορον τοῖς ἅγίοις», Μέγ. Βασ.)<br /><b>6.</b> (<b>με παθ. σημ.</b>) α) αυτός τον οποίο προσφωνούν («τῷ [[προσήγορος]]» <b>Σοφ.</b>)<br />β) αποκαλούμενος, ονομαζόμενος («[[πόλις]] δὲ Μυσῶν Μυσία [[προσήγορος]]», <b>Σοφ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>προσ</i>- / <i>ποτ</i>- (<b>βλ. λ.</b> [[ποτί]]) <span style="color: red;">+</span> -<i>ηγορος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[ἀγορεύω]]) με [[έκταση]] λόγω συνθέσεως ([[πρβλ]]. [[συνήγορος]])].

{{ls

|lstext='''προσήγορος''': Δωρ. ποτάγορος, ον, ([[ἀγορεύω]]), ὁ προσαγορεύων, προσφωνῶν ἢ ὁ ἐκπέμπων φωνήν, αἱ πρ. δρύες, αἱ ὁμιλοῦσαι δρ., Αἰσχύλ. Πρ. 832· τί δῆτ’ ἐμοί... προσήγορον ἔτ’ ἔστ’ ἀκούειν; τί προσήγορον λόγον [[ἤτοι]] προσαγόρευσιν πρὸς ἐμὲ ἀποτεινομένην...; Σοφ. Ο. Τ. 1338· μετὰ γεν., Παλλάδος θεᾶς [[ὅπως]] ἱκοίμην εὐγμάτων [[προσήγορος]], «τουτέστιν ἵνα εὐχὰς αὐτῇ [[προσφέρω]]» (Σχόλ.), ὁ σὐτ. ἐν Ἀντ. 1185. 2) [[καθόλου]], [[εὐπροσήγορος]], ὁμηλιτικός, ἀμοιβαίως [[εὐχάριστος]], φίλοι καὶ πρ. ἀλλήλοις Πλάτ. Θεαίτ. 146Α· γνώριμοί τε καὶ πρ. Ἰάμβλ. ἐν Βίῳ Πυθ. 237· θεοῖς πρ. Μάξ. Τύρ. 11. 8· πρ. τινος, φίλος, Διον. Ἁλ. 1. 70· [[συμπόσιον]] οὐ πρ. ἑαυτῷ, παρὰ πολὺ μέγα ἢ [[ὥστε]] νὰ ἐπιδέχηται γενικὴν ὁμιλίαν, Πλούτ. 2. 678D· γνώριμα καὶ πρ. [[οἰκεῖος]], ὁ αὐτ. ἐν Κικ. 40. 3) ἐπὶ πραγμάτων, [[σύμφωνος]], ἁρμόζων, πάντα πρ. καὶ ῥητὰ πρὸς ἄλληλα Πλάτ. Πολ. 546Β· ὁμόφρονα καὶ ποτάγορα ἀλλάλοις Πῶλος παρὰ Στοβ. τ. 9. 54· οὕτω παρ’ ἄλλοις μεταγενεστέροις Πυθαγορείοις, σύμφωνα καὶ ποτάγορα, ὁμοῖα καὶ π., κτλ. ΙΙ. Παθ., προσφωνούμενος, προσαγορευόμενος, τῷ πρ.; ὑπὸ τίνος προσφωνηθείς; Σοφ. Φιλ. 1353. 2) καλούμενος, ὀνομαζόμενος, [[πόλις]] δὲ Μυσῶν... πρ. ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 360.

{{mdlsj

|mdlsjtxt=προσ-ήγορος, δοριξ [[ποτάγορος]], ον, [[ἀγορεύω]]<br /><b class="num">I.</b> addressing, accosting, αἱ πρ. δρύες the [[speaking]] oaks, Aesch.; τί ἐμοὶ προσήγορον; [[what]] [[word]] addressing me, i. e. addressed to me? Soph.; c. dupl. gen., Παλλάδος εὐγμάτων [[προσήγορος]] addressing prayers to her, Soph.<br /><b class="num">2.</b> [[generally]], conversable, [[mutually]] [[agreeable]], Plat.<br /><b class="num">3.</b> of things, [[agreeing]], Plat.<br /><b class="num">II.</b> [[pass]]. τῷ [[προσήγορος]]; by whom accosted? Soph.