οὐ: Difference between revisions

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0406.png Seite 406]] vor einem Vocal mit dem Spiritus lenis [[οὐκ]], vor einem Vocal mit dem Spiritus asper ο ὐ χ (vgl. auch [[οὐχί]] u. [[οὐκί]]), Verneinungswort, [[nicht]], im <span class="ggns">Gegensatz</span> von μή objectiv, eine Tatsache verneinend, Etwas als nicht vorhanden bezeichnend, was freilich auch eine Vorstellung, ein Gedanke sein kann; also in aussagenden Sätzen c. indic., von Hom. an überall und keiner Beispiele bedürfend; auch c. optat. pot., οὐ γάρ κεν ῥύσαιτό σ' ὑπὲκ κακοῦ, Od. 12, 107, denn dies ist nur ein gemilderter Ausdruck für οὐ ῥύσεταί σε; wie etwa οὔ με [[μάλα]] ῥέα νικήσει, οὐδ' εἰ [[παγχάλκεος]] εὔχεται εἶναι, Il. 20, 101, vgl. οὔ κεν ἀλήϊος εἴη [[ἀνήρ]], 9, 125; οὔ κε θανόντι περ ὧδ' ἀκαχοίμην, Od. 1, 236; 2, 249. – Eben so in Erklärungssätzen u. beschreibenden Zeit- u. Causalsätzen, nach ὅτε, [[ἐπεί]], [[ἐπειδή]] u. ä. (vgl. μή, wo die Fälle aufgeführt sind, in welchen diese Verneinungspartikel gebraucht wird, so daß anzunehmen ist, daß in allen anderen Fällen οὐ steht). Bes. ist zu bemerken, daß zu [[λέγω]], [[φημί]] u. ä., wie zu ἐάω, die Verneinungspartikel οὐ so hinzugesetzt wird, daß im Deutschen geradezu e i n Verbum »verneinen«, »leugnen«, »verweigern«, »verbieten« entspricht, Il. 5, 256. 7, 393 Od. 7, 239. So auch οὐκ [[ἀξιόω]], Thuc. 1, 102. 2, 89; Xen. An. 2, 5, 12; daher in diesem Falle auch bei abhängigen int. οὐ steht, φησὶ [[δεῖν]] οὐδὲν τοιοῦτον προσφέρειν τῷ φαρμάκῳ, Plat. Phaed. 83 d, es wird als eine faktische Behauptung hingestellt, οὐδὲν δεῖ προσφέρειν. – Das Verbum fehlt zuweilen bei οὐ, bes. in Schwurformeln, οὐ τὸν πάντων θεῶν θεὸν πρόμον Ἅλιον, Soph. O. R. 680, u. sonst. – In Vrbdgn wie οὐ χερός, οὐ ποδός, οὔ τινος [[ἄρχων]], Soph. Phil. 848, ist es auf das Verbum zu beziehen u. steht in keiner engern Vrbdg mit dem Nomen; so auch οὐ λόγοις τιμώμενα O. C. 62, κοὐ λόγῳ κακά Tr. 1035. – Adjectiva werden dadurch verneint u. ihr Begriff ins Gegentheil umgewandelt, οὐ πολὺν χρόνον μ' ἐπέσχον Soph. Phil. 348, [[ὄνειδος]] οὐ καλόν 475, χῶρον οὐχ ἁγνὸν πατεῖν O. C. 37, λέγεις γὰρ οὐκ ἀνεκτά Ant. 282; doch müssen sie immer durch einen einfachen, beschreibenden Relativsatz ausgedrückt werden können (vgl. μή 2 d); u. in demselben Falle bei Participien, ὁ μὲν λαβών, ὁ δ' οὐ λαβών, Ar. Eccl. 187; ξυνελθόντες μέν, ἀμύνεσθαι δ' οὐ τολμῶντες, Thuc. 1, 124; u. bei Adverbiis, [[πολλάκις]] τε κοὐχ [[ἅπαξ]], Soph. O. R. 1275, oft οὐκ [[ἄνευ]], οὐ [[πάνυ]], keinesweges, οὐχ ἥκιστα, ganz besonders. – Besonders wird oft ein Gegensatz zwischen zwei Wörtern auf diese Weise hervorgehoben, [[τρέχω]] δὲ χερσίν, οὐ ποδωκίᾳ σκελῶν, Aesch. Eum. 37; οὐ προστρόπαιον χέρα, ἀλλ' ἀμβλὺν [[ἤδη]], 228; [[οὗτος]] ἔφθιτ' οὐ [[καλῶς]], [[ἀλλά]] νιν [[μήτηρ]] κατέκτα, 436; πόνον, οὐ [[χάριν]] ἀντιδίδωσιν ἔχειν, Soph. O. C. 231; ἥξοντα βαιοῦ κοὐχὶ μυρίου χρόνου, 398; so findet es sich auch wenn der Gegensatz nicht bestimmt ausgesprochen ist in den Sätzen, wo nach dem unter μή Bemerkten diese Partikel regelmäßig steht, εἰ δέ τοι οὐ δώσει, Il. 24, 296, d. i. wenn er dir nicht geben, verweigern wird, u. öfter bei dem schon bemerkten οὔ φημι, οὐκ ἐάω; vgl. noch μὴ δείσητε, ὡς οὐχ [[ἡδέως]] καθευδήσετε, Xen. Cyr. 6, 2, 30, unangenehm. (Nach [[θαυμάζω]] hat εἰ deswegen οὐ bei sich, weil es hier keine Bedingung, sondern eine Frage ausdrückt, vgl. εἰ u. μή.) – Ἀλλ' οὐ μέλλειν, ἀλλ' ἅπτεσθαι χρή, Ar. Eccl. 581. – Seltener ist eine Vrbdg, wie Thuc. 1, 137 ἡ τῶν γεφυρῶν οὐ [[διάλυσις]], das Nichtabbrechen der Brücken, wie ἡ οὐ [[περιτείχισις]] 3, 95, vgl. 5, 50, geradezu Umschreibung für einen ganzen Satz, daß die Brücken in der Tat nicht abgebrochen wurden; ἡ οὐκ [[ἐπιμαρτύρησις]] S. Emp. adv. math. 7, 214 ff. – Sowohl das einfache οὐ wird in demselben Satze zweimal gesetzt, um nachdrücklicher zu verneinen, οὐ γὰρ ὀΐω οὔ σε θεῶν [[ἀέκητι]] [[γενέσθαι]] Od. 3, 27, οὐ μὲν ἀεργίης γε [[ἄναξ]] ἕνεκ' οὔ σε κομίζει 24, 251, Hes. O. 519, ὃς οὐκ ἐπειδὴ τῷδ' ἐβούλευσας δρᾶσαι τόδ' [[ἔργον]] οὐκ ἔτλης Aesch. Ag. 1617, νῦν ἐπὶ τῷδε νοσοῦντι οὐ πῦρ, οὐκ [[ἔγχος]] τις ὀνήσιμον οὐκ ἀποτρέψει Soph. Tr. 1010, als auch werden bes. verschiedene Verneinungswörter in einem Satze vereinigt, ohne sich aufzuheben; ist der Satz durch eine negative Conjunction eingeleitet, so werden regelmäßiger Weise alle adverbiale Orts-, Zeit- u. ähnliche Bestimmungen allgemeiner Art ebenfalls verneint, οὐκ ἦν ἀλέξημ' [[οὐδέν]] Aesch. Prom. 477, οὐκ οἶδεν [[οὐδείς]] Ag. 618, κοὐ στρατὸς [[οὐδαμῇ]] καθίστατο Pers. 376, οὐκ ἔμελλον ἄρα λείψειν [[οὐδέποτε]] Soph. Phil. 1072; u. in Prosa, vgl. z. B. οὐ [[μέντοι]] ἔφασαν ἀποθνησκειν οὐδένα Her. 2, 63; οὐδεὶς εἰς οὐδὲν οὐδενὸς ἂν ἡμῶν [[οὐδέποτε]] γένοιτο [[ἄξιος]], Plat. Phil. 19 b; σμικρὰ [[φύσις]] οὐδὲν μέγα [[οὐδέποτε]] οὐδένα [[οὔτε]] ἰδιώτην, [[οὔτε]] πόλιν δρᾷ, Rep. VI, 495 b (vgl. auch ούδαμῶς, οὐδαμῆ u. ä.). – Anders sind Beispiele, wie οὐ νῦν ἐκεῖνοι παιόμενοι – οὐδ' ἀποθανεῖν δύνανται; Xen. An. 3, 1, 29, wo das erste οὐ die Frage einleitet, [[οὐδέ]] zu ἀπαθανεῖν allein gehört, können jene nicht, nicht einmal sterben? d. i. sie können nicht einmal sterben; vgl. οὐκ εἰς Πέρινθον – Ἀρίσταρχος ἡμᾶς οὐκ εἴα εἰσιέναι, verhinderte er uns nicht, 7, 6, 24. – In scharf hervorgehobenem Gegensatze steht es oft ohne Verbum am Ende des Satzes und wird dann accentuirt, συμβαίνει γὰρ οὐ τὰ μέν, τὰ δ' οὔ; Aesch. Prom. 788; ὁ μὲν γὰρ ἠφάνιστο, [[τυμβήρης]] μὲν οὔ, Soph. Ai. 255; ταρβήσει γὰρ οὔ, 541; καὶ τοὶ γὰρ αἰθοίσας ἔχοντες σπέρμ' ἀνέβαν φλογὸς οὔ, Pind. Ol. 7, 48; οἱ μὲν ἐνετύγχανον, οἱ δὲ καὶ οὔ, Xen. An. 5, 2, 17; τοῖς μὲν ἐδόκει βέλτιστον εἶναι καταμεῖναι, τοῖς δὲ πολλοῖς οὔ, 5, 6, 19. – Eben so wird es betont, wenn es allein steht, ohne Verbum, theils in der Antwort, οὔ, [[nein]], Soph. O. R. 1040 Tr. 247 u. öfter, Ar. u. Plat., theils wenn es nach einem negativen Satze noch einmal allein steht und mit einem besonderen Nachdruck auch im Deutschen durch [[nein]] wiedergegeben werden kann, οὐκ ἔστ' [[ἄλυξις]], οὔ, ξένοι, Aesch. Ag. 1272, vgl. οὔ, [[πρίν]] γε χώραν τήνδε κινδύνῳ βαλεῖν Spt. 1039; οὔκ, [[εἴπερ]] ἔσται γε, Ag. 1222; οὔ μοι δοκεῖ, ὦ Ἱππία, οὐκ, εἰ ταῦτά γε –, Plat. Hipp. mai. 292 b; θεοῖς τέθνηκεν [[οὗτος]], οὐ κείνοισιν, οὔ, Soph. Ai. 649. – In der Frage drückt οὐ immer aus, daß man eine bejahende Antwort erwartet; es ist eigentlich nicht als Fragepartikel anzusehen, sondern die Frage wird, wie bei uns so oft, durch den bloßen Ton der Rede angedeutet, οὔ νυ καὶ ἄλλοι [[ἔασι]]; sind nicht auch andere? womit die Ansicht ausgesprochen ist, daß es wirklich noch Andere giebt, Il. 10, 165, vgl. 4, 242. 24, 33, öfter; οὐ τοῦτο δειμαίνεις [[πλέον]]; Aesch. Prom. 41, vgl. Pers. 784 Eum. 121, öfter; οὐκ ἐρεῖς; Soph. Phil. 730; οὐκ εἶ [[πάλιν]]; 963; oft mit γάρ verbunden, wie Ar. Av. 611. 1526 u. in Prosa überall. Auch allein u. am Ende der Frage stehend u. dann accentuirt, θανουμένη γὰρ ἐξῄδ η, τί δ ' οὔ; Soph. Ant. 456; πῶς γὰρ οὐχ; Ai. 989. – Nicht selten steht es in diesem Falle dem Worte nach, zu dem es eigentlich gehört, wonach gefragt wird, vgl. Plat. Conv. 202 c Rep. IX, 590 a. – Das fut. mit οὐ steht oft so frageweise für den imperat., οὐ σῖγ' ἀνέξει; wirst du nicht schweigen? d. i. schweige. Soph. Ai. 75, vgl. Phil. 975 Tr. 1183. Doch findet sich auch außer der Frage οὐ φήσεις, du wirst das nicht sagen, für den imperat., wenn das Verbot so ausgesprochen wird, daß man die feste Überzeugung zugleich mit ausdrückt, es könne und werde nicht dagegen gehandelt werden. – Ähnlich der optat. aor. wit ἄν, οὐκ ἂν δὴ τόνδ' ἄνδρα μάχης ἐρύσαιο; den Befehl mildernd, Il. 5, 456, möchtest du nicht zurückhalten? vgl. 24, 263; u. so auch bittend, Od. 7, 22. 22, 132. – In einzelnen Fällen erscheint uns οὐ überflüssig (vgl. aber μή u. μὴ οὐ). Auch nach einem compar. wird es zuweilen gesetzt, wo wir es nicht übersetzen, οὐδὲν [[μᾶλλον]] Αἰολεῦσι ἢ οὐ καὶ σφί, Her. 5, 94, vgl. 7, 16, 3; πόλιν ὅλην διαφθεῖραι [[μᾶλλον]] ἢ οὐ τοὺς αἰτίους, Thuc. 3, 36, vgl. 2, 62. – Über οὐ für οὐ μά mit einem accus. in verneinender Betheuerung s. Koen Greg. Cor. p. 257. – Ἔ οὐκ, μὴ οὐ werden bei den Dichtern immer in eine Sylbe verschmolzen, so auch ἐγὼ οὐ.]

|btext=<i>dev. une voy.</i> [[οὐκ]], <i>dev. une voy. avec esprit rude</i> [[οὐχ]];<br /><i>nég.</i> : non, ne, ne… pas;<br /><b>1</b> <i>s'emploie pour nier un fait (p. opp. à</i> [[μή]] <i>qui sert à nier une possibilité) • dev. un subst.</i> ἡ τῶν γεφυρῶν [[οὐ]] [[διάλυσις]] THC la non-rupture, <i>càd</i> le maintien des ponts ; • <i>dev. un adj.</i> : [[οὐ]] πολὺν χρόνον SOPH non pendant longtemps ; • <i>dev. un adv.</i> : [[οὐ]] [[μάλα]] XÉN non tout à fait ; [[οὐχ]] [[ἧσσον]] THC non moins ; • <i>avec un verbe</i> : τὴν δ' ἐγὼ [[οὐ]] λύσω IL je ne la relâcherai pas ; • οὔ φημι IL je ne dis pas oui, <i>càd</i> je nie ; • [[οὐκ]] [[ἐῶ]] ATT je défends, je retiens, j'empêche ; • [[οὐκ]] [[ἐθέλω]] IL, ATT je refuse ; • [[οὐκ]] ἀξιῶ THC je désapprouve;<br /><b>2</b> <i>peut être répété dans une même propos. quand on veut marquer fortement la négation</i> : [[οὐ]] γὰρ [[ὀΐω]], οὔ [[σε]] [[θεῶν]] [[ἀέκητι]] [[γενέσθαι]] OD je ne pense pas, assurément pas, que tu sois né malgré les dieux ; [[οὐ]] μὰ [[Δί]]’, [[οὐκ]] XÉN non par Zeus, non certes ; <i>de même</i> [[οὐ]] <i>peut être suivi dans une même propos. d'un ou plus. autres mots négatifs</i> : [[οὐκ]] ἔστιν [[οὐδείς]] SOPH il n'y a personne ; [[οὐ]] σ' ἐγείνατ' οὔτ' [[ἐκεῖνος]] οὔτ' [[ἐγώ]] SOPH ce n'est pas lui ni moi qui t'avons engendré;<br /><b>3</b> [[οὐ]] <i>est qqf ajouté par pléonasme dans la propos. qui suit un verbe impliquant une idée négative (douter, nier, réfuter, etc.)</i> : ἐὰν ἀμφισβητῇ [[ὡς]] [[οὐκ]] ἀληθῆ λέγομεν PLAT s'il doute que nous disions la vérité ; <i>dans la propos. annoncée par</i> ἤ <i>après le comparatif</i> [[μᾶλλον]] : ἥκει γὰρ ὁ [[Πέρσης]] [[οὐδέν]] τι [[μᾶλλον]] ἐπ' [[ἡμέας]] ἢ [[οὐ]] καὶ ἐπ' [[ὑμέας]] HDT car le Perse n'est pas venu plus contre nous que contre vous;<br /><b>4</b> [[οὐ]] <i>se rencontre qqf sans verbe dans les formules de serment</i> : [[οὐ]] τὸν Ὄλυμπον SOPH non, par l'Olympe ; <i>dans la seconde des deux propos. marquant une alternative par opposition</i> : σκόπει [[εἰ]]…, ἢ οὔ PLAT examine si… ou non;<br /><b>5</b> [[οὐ]] <i>forme avec d'autres particules diverses locutions</i> : • [[οὐκ]] [[ἄρα]], non certes, non en vérité ; • [[οὐ]] [[γάρ]], car ne… pas, certes en effet ne… pas ; <i>dans les propos. interrog.</i> : • [[οὐ]] [[γάρ]] ; n'est-ce pas ? • [[οὐ]] γὰρ [[ἀλλά]], non car…, loin de là ([[οὐ]] [[γάρ]] <i>impliquant la négation de ce qui vient d'être dit et</i> [[ἀλλά]] <i>la raison de cette négation</i>) : [[οὐ]] γὰρ [[ἄν]] SOPH non en effet, certes non, vraiment non ; • [[οὐ]] γὰρ [[ἄν]] [[γε]], <i>m. sign.</i> ; • [[οὐ]] γὰρ [[ἄν]] ποτε, certes non, jamais, jamais en effet ; • [[οὐ]] γὰρ [[ἄν]] που, certes non, en aucune façon ATT ; • [[οὐ]] γὰρ [[δή]], • [[οὐ]] γὰρ [[δή]] που, • [[οὐ]] γὰρ [[δή]] [[γε]], <i>m. sign.</i> ATT ; • [[οὐ]] γὰρ [[οὖν]], car d'après cela non certes ATT ; • [[οὐ]] [[γάρ]] [[τοι]], car certes non OD ; • [[οὐ]] [[δή]], non certes, vraiment non ATT ; <i>avec interrog.</i> est-ce que vraiment ne… pas ? • [[οὐ]] [[δή]] που [[γε]], non certes ATT ; • [[οὐ]] [[δήπουθεν]], <i>m. sign.</i> ATT ; • [[οὐ]] δήτα, non certes, pas du tout ATT ; • [[οὐ]] θήν, non certes ; • [[οὐ]] [[μέν]], • [[οὐ]] μὲν [[οὖν]] <i>ou</i> • [[οὐμενοῦν]], véritablement pas, assurément pas (v. [[μέν]]) ; • [[οὐ]] μέντοι, assurément pas, certes pas ; <i>p. oppos. à une propos. précéd.</i> cependant pas, pourtant pas ; • [[οὐ]] μέντοι [[ἀλλά]], mais cependant ; <i>dans les propos. interrog.</i> vraiment… pas ? ne… pas ? • [[οὐ]] [[μή]], <i>locut. ellipt. pour</i> [[οὐ]] [[φόβος]] ([[ἐστί]]) [[μή]] <i>ou</i> [[οὐ]] δεινόν (ἐστι) [[μή]], il n'y a pas à craindre que, il n'y a pas de danger que : [[οὐ]] [[μή]] ποτε [[ὑμῖν]] Πελοποννήσιοι ἐς τὴν χώραν ἐσβάλωσιν THC il n'y a pas à craindre que les Péloponnésiens se jettent jamais sur votre territoire ; [[οὐ]] μὴ παύσωμαι φιλοσοφῶν PLAT il n'y a pas de danger que je cesse de philosopher ; <i>particul. pour dissuader d'une manière adoucie</i> : [[οὐ]] μὴ δυσμενὴς [[ἔσει]] [[φίλος]] EUR il n'y a pas à craindre que tu sois mal disposé pour des amis, <i>càd</i> ne sois pas malveillant pour des amis ; • [[οὐ]] [[μήν]], véritablement pas, certainement pas : [[οὐ]] μὴν [[οὐδέ]] THC pas du tout en vérité ; <i>sur</i> [[οὐ]] μὴν [[ἀλλά]], v. [[ἀλλά]] ; • οὔ [[νυ]], non certes ; • οὔ περ (v. περ) ; • [[οὐχ]] [[ὅπως]] (v. [[ὅπως]]) ; • [[οὐχ]] [[ὅτι]], <i>locut. ellipt. p.</i> [[οὐ]] [[λέγω]] [[ὅτι]], je ne dis pas que, mais même aussi, <i>càd</i> non seulement…, mais encore : καὶ [[οὐχ]] [[ὅτι]] ὁ Κρίτων [[ἐν]] ἡσυχίᾳ [[ἦν]], ἀλλὰ καὶ οἱ φίλοι [[αὐτοῦ]] XÉN et non seulement Criton était en paix, mais même aussi ses amis ; <i>ou</i> je ne dis pas que, mais pas même : [[οὐχ]] [[ὅτι]] [[ἐν]] τῇ Εὐρώπῃ, ἀλλ' [[οὐδέ]] THC non seulement en Europe, mais pas même, <i>etc.</i><br />'''Étymologie:''' cf. zend ava.

|sltr=<b>οὐ</b> (<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> οὔ (O. 7.48): [[κοὐ]] (P. 4.151) )<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> negatives vb., sent.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> [[οὐκ]] ἐδυνάσθη (O. 1.56) ἀλλ' οὐ καλὰ δένδρἐ ἔθαλλεν [[χῶρος]] (O. 3.23) οὔ μιν διώξω (O. 3.45) οὐ ψεύδει τέγξω λόγον (O. 4.17) [[ἀλλά]] μιν [[οὐκ]] εἴασεν (O. 7.61) κατακρύπτει δ' οὐ [[κόνις]] συγγόνων κεδνὰν [[χάριν]] (O. 8.79) θάνατον αἰπὺν [[οὐκ]] ἐξέφυγεν (O. 10.42) Νέμεά τ' [[οὐκ]] ἀντιξοεῖ (O. 13.34) σαφὲς [[οὐκ]] ἂν [[εἰδείην]] λέγειν (O. 13.46) οὐ ψεύσομ (O. 13.52) οὐ χρὴ (O. 13.94) οὐ φθίνει (P. 1.94) οὔ οἱ [[μετέχω]] θράσεος (P. 2.83) [[οὐκ]] [[ἔμειν]] (P. 3.16) [[οὐχ]] ἅπτεται (P. 3.29) τὰ μὲν ὦν οὐ δύνανται (P. 3.82) [[οὐκ]] ἐς μακρὸν ἔρχεται (P. 3.105) τὸν μὲν οὐ γίνωσκον (P. 4.86) “οὐ πρέπει” (P. 4.147) [[οὐκ]] [[ἐόλει]] (P. 4.233) [[οὐκ]] ἀπέριψεν (P. 6.37) τὰ δ' [[οὐκ]] ἐπ [[ἀνδράσι]] κεῖται (P. 8.76) τί δέ [[τις]]; τί δ' οὔ [[τις]]; (P. 8.95) “οὐ κεχείμανται” (P. 9.32) [[οὐκ]] ἀποδαμεῖ (P. 10.37) οὐ φαίνεται (P. 12.29) [[οὐκ]] [[ἔραμαι]] (N. 1.31) [[οὐκ]] ἐλεγχέεσσιν ἐμίανε (N. 3.15) τῶν [[οὐκ]] ἄπεσσι (N. 3.76) Γαδείρων τὸ πρὸς ζόφον οὐ περατόν (N. 4.69) οὐ νέοντ (N. 4.77) [[οὐκ]] [[ἀνδριαντοποιός]] εἰμ (N. 5.1) οὐ σπανίζει (N. 6.31) οὔ κεν ἔπαξε (N. 7.25) [[οὐκ]] [[ἔχω]] [[εἰπεῖν]] (N. 7.56) [[οὐκ]] ἀποβλάπτει (N. 7.60) οὐ μέμψεται (N. 7.64) χειρόνεσσι δ' [[οὐκ]] ἐρίζει (N. 8.22) ὦ Μέγα, τὸ δ' [[αὖτις]] τεὰν ψυχὰν κομίξαι οὔ μοι δυνατόν (N. 8.45) [[οὐκ]] ἔστι [[πρόσωθεν]] (Boehmer: [[οὐκέτι]] [[πόρσω]], [[οὐκ]] ἔστι [[πρόσω]] codd.) (N. 9.47) οὐ [[θαῦμα]] [[σφίσιν]] ἐγγενὲς [[ἔμμεν]] (N. 10.50) οὐ γνώμᾳ διπλόαν θέτο βουλάν (N. 10.89) [[οὐχ]] ἕπεται (N. 11.43) οὐ φράζεται (I. 1.68) [[οὐκ]] ἐμέμφθη (I. 2.20) οὐ κατελέγχει (I. 3.14) οὐ φείσατο (I. 6.33) [[γλῶσσα]] δ' [[οὐκ]] [[ἔξω]] φρενῶν (I. 6.72) ἀλλ' οὔ [[σφιν]] ἄμβροτοι τέλεσαν εὐνὰν [[θεῶν]] [[πραπίδες]] (I. 8.30) οὐ κατέφθινε (I. 8.46) οὐ κατελέγχει (I. 8.65) οὐ [[ψεῦδος]] ἐρίξω fr. 11. [[οὐκ]] ἤθελεν (Pae. 4.28) οὐ [[τόλμα]] (Pae. 6.94) οὔ κεν ἐς ἀπλακ[ (Pae. 18.6) ο]κ ἐννέπει (supp. Snell) fr. 60. b. 15. οὐ λανθάνει fr. 75. 13. οὐ πέπαται fr. 105b. 2. ]κράνας ο[ὐ π]ρολείπει[ (supp. Lobel) Θρ. . 1. [[οὐκ]] ἔστιν fr. 134. οὐ [[φίλων]] [[ἐναντίον]] [[ἐλθεῖν]] (καὶ, καὶ οὐδὲ [[variae lectiones|vv.ll.]]) fr. 229. [[οὐκ]] [[ἔλιπον]] fr. 236.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> [[οὐκ]] [[ἀλλά]] (v. [[also]] [[ἀλλά]]). οὐ χθόνα ταράσσοντες ἀλλὰ (O. 2.63) [[οὐκ]] [[ἄτερ]] παίδων [[σέθεν]], ἀλλ' [[ἅμα]] πρώτοις (O. 8.45) [[οὐχ]] ὑπέμεινεν ὄλβον ἀλλὰ (P. 2.26) “κοὔ με πονεῖ ἀλλὰ” (P. 4.151) ὃς οὐ ἀλλ (P. 5.27) (P. 5.76), (I. 1.26), (I. 4.49) οὕνεκεν οὔ σε παιηόνων ἄδορπον εὐνάξομεν, ἀλλ' κατερεῖς (Pae. 6.127) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> οὐ [[γάρ]]. οὐ γὰρ ἦν [[πενταέθλιον]], ἀλλ (I. 1.26) οὐ γὰρ φύσιν ὠαριωνείαν ἔλαχεν, ἀλλ (I. 4.49) οὐ γὰρ ἔσθ' [[ὅπως]] τὰ [[θεῶν]] βουλεύματ ἐρευνάσει fr. 61. 3. οὐ γὰρ εικ[ P. Oxy. 2442, fr. 68.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>d</b> οὐ γε, qualifying subord. cl. πόρθησε τὸν μέγαν πολεμιστὰν ἔκπαγλον Ἀλκυονῆ, οὐ τετραορίας γε πρὶν [[δυώδεκα]] πέτρῳ ἕλεν (N. 4.28) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b> combined [[with]] [[other]] neg. οὐ χθόνα ταράσσοντες ἐν χερὸς ἀκμᾷ οὐδὲ πόντιον [[ὕδωρ]] (O. 2.63) κλέπτει τέ μιν οὐ θεὸς οὐ βροτὸς (P. 3.30) αἰὼν δ' ἀσφαλὴς [[οὐκ]] ἔγεντ οὔτ Αἰακίδᾳ παρὰ Πηλεῖ [[οὔτε]] παῤ ἀντιθέῳ Κάδμῳ (P. 3.87) “οὔ τι οὐδὲ μὰν” (P. 4.87) πόνων δ' οὔ [[τις]] ἀπόκλαρός ἐστιν οὔτ [[ἔσεται]] (P. 5.54) οὔ μιν ἄλυξεν, οὐδὲ μὰν βασιλεὺς Γιγάντων (P. 8.16) Οὐλυμπίᾳ τε Θεόγνητον οὐ κατελέγχεις, οὐδὲ Κλειτομάχοιο νίκαν [[Ἰσθμοῖ]] (P. 8.37) [[ἄνευ]] [[σέθεν]] οὐ [[φάος]], οὐ μέλαιναν δρακέντες εὐφρόναν τεὰν ἀδελφεὰν ἐλάχομεν (N. 7.3) ἀλλ' οὔ νιν φλάσαν οὐδ ἀνέχασσαν (N. 10.68) ἐν σχερῷ δ' οὔτ ὦν μέλαιναι καρπὸν ἔδωκαν ἄρουραι, δένδρεά τ [[οὐκ]] ἐθέλει [[ἄνθος]] εὐῶδες φέρειν (N. 11.40) ἁ [[Μοῖσα]] γὰρ οὐ [[φιλοκερδής]] πω τότ' ἦν οὐδ [[ἐργάτις]] (I. 2.6) οὐ γὰρ [[πάγος]] οὐδὲ [[προσάντης]] ἁ [[κέλευθος]] γίνεται (I. 2.33) [[πόλις]], ἅτις οὐ Πηλέος ἀίει [[κλέος]] ἥρωος οὐδ' ἅτις Αἴαντος Τελαμωνιάδα καὶ πατρός (I. 6.25) τῶν μὲν ὑπὸ στάθμᾳ νέμονται οὐ θέμιν οὐδὲ δίκαν ξείνων ὑπερβαίνοντες (I. 9.5) οὐ πενθέων δ' [[ἔλαχον]], λτ;οὐγτ; στασίων (supp. et [[add]]. e Plutarcho et Σ [[pap]]. Blass) Πα.… κεῖνον οὐ σὴς οὐδὲ κὶς δάπτει fr. 222. 2. τὸ πεπρωμένον οὐ [[πῦρ]] οὐ σιδάρεον σχήσει [[τεῖχος]] fr. 232. [[στῆναι]] μὲν οὐ [[θέμις]] οὐδὲ παύσασθαι φορᾶς ?fr. 358.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>3</b> <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> c. [[part]]. [[κόρος]] οὐ δίκᾳ συναντόμενος (O. 2.96) ἔργῳ τ' οὐ κατὰ [[εἶδος]] ἐλέγχων ἐξένεπε (O. 8.19) ἀνορέας δ' [[οὐκ]] ἀμπλακὼν (O. 8.67) βασιλεὺς οὐ φθονέων ἀγαθοῖς (P. 3.71) [[οὐκ]] ἐρίζων (P. 4.285) [[οὐκ]] ἀτιμάσαντα (P. 9.80) οὐ λαθὼν χρυσόθρονον Ἥραν (N. 1.37) [[καίπερ]] ἐφαμερίαν [[οὐκ]] εἰδότες οὐδὲ μετὰ νύκτας [[ἄμμε]] [[πότμος]] ἅντιν' ἔγραψε [[δραμεῖν]] [[ποτὶ]] στάθμαν (N. 6.6) [[ἐπεί]] [[τοι]] [[οὐκ]] ἐλινύσοντας αὐτοὺς ἐργασάμαν (I. 2.46) [[οὐκ]] ἐθελο[ Πα. 7B. 43. [[οὐκ]] [[ἰδυῖα]] fr. 182. καὶ τοὶ γὰρ αἰθοίσας ἔχοντες σπέρμ' ἀνέβαν φλογὸς οὔ (O. 7.48) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> c. adj. ὁ [[μέγας]] δὲ [[κίνδυνος]] ἄναλκιν οὐ φῶτα λαμβάνει (O. 1.81) χόλον οὐ φατὸν (O. 6.37) [[οὐχ]] ἕτερον λιθίνα [[ψᾶφος]] [[ἔχει]] λόγον (O. 7.86) οὐ σκαιότερον χρῆμ' ἕκαστον (O. 9.104) [[μία]] δ' [[οὐχ]] ἅπαντας [[ἄμμε]] θρέψει μελέτα (O. 9.106) [[χάρμα]] δ' [[οὐκ]] ἀλλότριον [[νικαφορία]] πατέρος (P. 1.59) [[χόλος]] δ' [[οὐκ]] [[ἀλίθιος]] γίνεται παίδων [[Διός]] P.3.11. [[οὐκ]] ἀποδάμου Ἀπόλλωνος τυχόντος (P. 4.5) “οὐ ξείναν γαῖαν ἄλλων” (P. 4.118) “σέ, τὸν οὐ θεμιτὸν ψεύδει [[θιγεῖν]]” (P. 9.42) λαχόντες [[οὐκ]] ὀλίγαν δόσιν (P. 10.20) ἴσχει τε γὰρ [[ὄλβος]] οὐ μείονα φθόνον (P. 11.29) τὸ δὲ μόρσιμον οὐ παρφυκτόν (P. 12.30) θαμὰ δ' ἀλλοδαπῶν [[οὐκ]] ἀπείρατοι δόμοι [[ἐντί]] (N. 1.23) [[οὐκ]] ἀέκοντες ἄνθεσι μείγνυον (N. 4.21) [[πέφανται]] [[οὐκ]] [[ἄμμορος]] ἀμφὶ πάλᾳ κυναγέτας (N. 6.14) ἀναπνέομεν δ' [[οὐχ]] ἅπαντες ἐπὶ [[ἴσα]] (N. 7.5) οὐ [[ψεῦδις]] ὁ [[μάρτυς]] ἔργμασιν ἐπιστατεῖ (N. 7.49) οὐ [[τραχύς]] εἰμι (N. 7.76) οὐ δυνατὸν ἐξελέγχειν (N. 10.45) [[ἁνία]] τ ἀλλοτρίαις οὐ χερσὶ νωμάσαντ (I. 1.15) [[οὐκ]] ἄγνωτ' [[ἀείδω]] (I. 2.12) [[οὐκ]] ἀγνῶτες (I. 2.30) [[ἄγει]] τ' ἀρετὰν [[οὐκ]] αἴσχιον φυᾶς (I. 7.22) [[ἔτλαν]] δὲ [[πένθος]] οὐ φατόν (I. 7.37) ἥβαν γὰρ [[οὐκ]] ἄπειρον (I. 8.70) ο]ὐκ αἰσχρὸν πάθοις[ Πα. 13. b. 6. ]τον οὐ ῥητ[ὸ]ν[ Πα. 17. a. 4. ἐχθρὰν ἔριν οὐ παλίγγλωσσον, ἀλλὰ Παρθ. 2. . λτ;οὐγτ; πολλὸς ἐν καιρῷ [[χρόνος]]” (οὐ [[add]]. Coraes: [[παῦρος]] pro πολλὸς coni. Schr.) fr. 168. 6. στρατὸς [[οὐκ]] ἀέκ[ων (supp. Lobel) fr. 169. 52. [[οὐκ]] [[ἄναλκις]], ὡς τόσον ἀγῶνα [[δῦναι]] ?fr. 342.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>4</b> c. subs. πολλῶν [[ἐπέβαν]] καιρὸν οὐ ψεύδει βαλών (N. 1.18) [[θεράπων]] δέ οἱ, οὐ [[δράστας]] ὀπαδεῖ (P. 4.287) ἐν ἔργμασιν δὲ νικᾷ [[τύχα]], οὐ [[σθένος]] fr. 38.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>5</b> c. adv.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> [[ὄπιθεν]] οὐ πολλὸν (O. 10.36) [[οὐχ]] [[ὁμῶς]] (I. 3.6) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> οὔ ποτε. ὁ [[χάλκεος]] οὐρανὸς οὔ ποτ' ἀμβατὸς [[αὐτῷ]] (P. 10.27) οὔ ποτ' ἀτρεκεῖ κατέβα [[ποδί]] (N. 3.41) τὸ δ' ἐμὸν οὔ ποτε φάσει [[κέαρ]] (N. 7.102) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> [[οὐκ]] [[ἔτι]] (cf. [[οὐκέτι]]) ἀρχοὶ δ' [[οὐκ]] ἔτ [[ἔσαν]] Ταλαοῦ παῖδες, βιασθέντες λύᾳ (N. 9.14) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>6</b> c. prep., in meiosis. [[οὐκ]] [[ἄτερ]] παίδων [[σέθεν]], ἀλλ (O. 8.45) ἇς [[οὐκ]] [[ἄτερ]] (P. 2.7) [[οὐκ]] [[ἄτερ]] τέχνας (P. 2.32) “οὐ κατ' αἶσαν” (P. 4.107) οὐ [[θεῶν]] [[ἄτερ]], ἀλλὰ (P. 5.76) οὐ Χαρίτων [[ἑκάς]] (P. 8.21) αἰσιᾶν οὐ κατ' ὀρνίχων ὁδόν (N. 9.19) [[οὐκ]] [[ἄτερ]] Αἰακιδᾶν (I. 5.20) οὐ πὰρ σκοπόν fr. 6a. g.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>7</b> c. inf. χρὴ δὲ πρὸς θεὸν [[οὐκ]] ἐρίζειν (P. 2.88) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>8</b> <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> [[οὔπω]], v. πω.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> [[οὔτοι]], οὔ [[τοι]]. [[οὔτοι]] χαμαιπετέων λόγων [[ἐφάψεαι]] (O. 9.12) οὔ [[τοι]] ἅπασα [[κερδίων]] φαίνοισα [[πρόσωπον]] ἀλάθεἰ ἀτρεκές (N. 5.16) [[οὔτοι]] τετύφλωται μακρὸς [[μόχθος]] [[ἀνδρῶν]], οὐδ' ὁπόσαι δαπάναι ἐλπίδων ἔκνιξ ὄπιν† (I. 5.58) [[οὔτοι]] με ξένον οὐδ' ἀδαήμονα Μοισᾶν ἐπαίδευσαν κλυταὶ [[Θῆβαι]] fr. 198a.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> οὔ [[τις]], (cf. [[οὔτις]]) [[πεῖρας]] οὔ τι θανάτου (O. 2.31), cf. (O. 12.7) πόνων δ' οὔ [[τις]] ἀπόκλαρός ἐστιν οὔτ [[ἔσσεται]] (P. 5.54) ἕτερον οὔ τινα οἶκον ἀπεφάνατο [[πυγμαχία]] λτ;πλεόνωνγτ; ταμίαν στεφάνων (N. 6.25) cf. τί δ' οὔ [[τις]]; (P. 8.95) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>d</b> οὔ τί που. οὔ τί που [[οὗτος]] [[Ἀπόλλων]], οὐδὲ μὰν” (P. 4.87) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>9</b> frag. [[οὐκ]] ἂν παρ[ Θρ. 2. 3.

|astxt=οὐ, [[before]] a vowel [[with]] [[smooth]] [[breathing]] [[οὐκ]], [[before]] [[one]] [[with]] [[rough]] [[breathing]] [[οὐχ]] ([[but]] improperly [[οὐχ]] [[ἰδού]], Ac 2:7, WH, mg.; cf. WH, Intr., §409; M, Pr., 44, 244), [in [[LXX]] for אֵין,אַיִן,לֹא;] neg. [[particle]], <br />[[not]], no, used [[generally]] c. indic, and for a [[denial]] of [[fact]] (cf . μή);<br /><b class="num">1.</b>absol. (accented), οὔ, no: Mt 13:29 Jo 1:21 21:5; οὒ οὕ, Mt 5:37 Ja 5:12. <br /><b class="num">2.</b>Most freq. negativing a [[verb]] or [[other]] [[word]], Mt 1:25 10:26, 38, Mk 3:25 9:37, Jo 8:29, Ac 7:5, Ro 1:16, Phl 3:3, al.; in litotes, [[οὐκ]] ὀλίγοι (i.e. [[very]] [[many]]), Ac 17:4, al.; [[οὐκ]] [[ἄσημος]], Ac 21:39; [[πᾶς]]… οὐ, c. [[verb]], ([[like]] Heb. כֹּל… לֹא), no, [[none]], Mt 24:22, Mk 13:20, Lk 1:37, Eph 5:5, al.; in disjunctive statements, [[οὐκ]]… [[ἀλλά]], Lk 8:52 Jo 1:33 Ro 8:2o, al.; c. 2 pers. fut. ([[like]] Heb. לֹא, c. impf.), as [[emphatic]] [[prohibition]], Mt 4:7, Lk 4:12, Ro 7:7, al. <br /><b class="num">3.</b>With [[another]] [[negative]],<br /><b class="num">(a)</b>strengthening the [[negation]]: Mk 5:37, Jo 8:15 12:19, Ac 8:39, al.; <br /><b class="num">(b)</b>[[making]] an [[affirmative]]: Ac 4:20, I Co 12:15. <br /><b class="num">4.</b>With [[other]] particles: οὐ μή ([[vide supra|v.s.]] μή); οὐ [[μηκέτι]], Mt 21:19; [[with]] μή interrog., Ro 10:18, I Co 9:4, 5 11:22. <br /><b class="num">5.</b>Interrogative, expecting an [[affirmative]] [[answer]] (Lat. [[nonne]]): Mt 6:26, Mk 4:21, Lk 11:40, Jo 4:35, Ro 9:21, al.

|lsmtext='''οὐ:''' [[πριν]] από ψιλόφωνο [[φωνήεν]] οὐκ, ενώ [[πριν]] από δασύπνοο οὐχ, Αττ. επίσης [[οὐχί]], Επικ. [[οὐκί]]· επίρρ. που χρησιμ. ως αρνητικό [[μόριο]] σε προτάσεις κρίσεως (πρβλ. μή), όχι, Λατ. [[non]].<br /><b class="num">Α.</b>ΧΡΗΣΗ<br /><b class="num">I.</b> Συνάπτεται με μεμονωμένες λέξεις για να σχηματίσει μια [[οιονεί]] σύνθ. [[λέξη]], οὐ [[δίδωμι]], [[κατακρατώ]], <i>οὐκ ἐῶ</i>, [[αρνούμαι]], οὐκ [[ἐθέλω]], Λατ. [[nolo]], <i>οὔ φημι</i>, Λατ. [[nego]].<br /><b class="num">II. 1.</b> ως αρνητικό όλης της πρότασης, <i>τὴν δ' ἐγὼ οὐ λύσω</i>, σε Ομήρ. Ιλ. κ.λπ.<br /><b class="num">2.</b> σε εξαρτημένες προτάσεις το <i>οὐ</i> χρησιμ.: <b>α)</b> με τα [[ὅτι]] και <i>ὡς</i>, [[μετά]] από λεκτικά ή γνωστικά ρήματα, <i>ἔλεξε ὡς Ἕλληνες οὐ μενοῖεν</i>, σε Αισχύλ. <b>β)</b> σε αιτιολογικές προτάσεις, [[καθώς]] και σε χρονικές προτάσεις που αναφέρονται σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, ἄχθεται [[ὅτι]] οὐ [[κάρτα]] θεραπεύεται, σε Ηρόδ.· οὐκ ἔσθ' ἐραστὴς [[ὅστις]] οὐκ ἀεὶ φιλεῖ, σε Ευρ.<br /><b class="num">3.</b> σε υποθετική [[πρόταση]] το <i>μὴ</i> είναι απαραίτητο, [[εκτός]]: <b>α)</b> όταν το <i>οὐ</i> έχει [[στενή]] [[σύναψη]] με το [[ρήμα]] (βλ. ανωτ. I), εἰ [[φθονέω]] τε καὶ οὐκ [[εἰῶ]] διαπέρσαι, σε Ομήρ. Ιλ. <b>β)</b> όταν η εξαρτημένη [[πρόταση]] είναι υποθετική μόνο κατά τον τύπο, <i>μὴ θαυμάσῃς</i>, <i>εἰ πολλὰ οὐ πρέπει σοι</i> (όπου εἰ = [[ὅ τι]]), σε Ισοκρ.· δεινὸν γὰρ εἴη [[πρῆγμα]], <i>εἰ Ἕλληνας οὐ τιμωρησόμεθα</i>, σε Ηρόδ.<br /><b class="num">4.</b> το <i>οὐ</i> χρησιμ. με απαρ. στον πλάγιο λόγο, όταν αντιπροσωπεύει την οριστ. του ευθέος λόγου, λέγοντες οὐκ [[εἶναι]] αὐτόνομοι, σε Θουκ.· [[οἶμαι]] οὐκ [[ὀλίγον]] [[ἔργον]] αὐτὸ [[εἶναι]] σε Πλάτ.<br /><b class="num">5.</b> το <i>οὐ</i> χρησιμ. με μτχ., όταν αυτή μπορεί να αναλυθεί σε πλήρη [[πρόταση]] με [[άρνηση]] <i>οὐ</i>· κατενόησαν οὐ πολλοὺς τοὺς Θηβαίους ὄντας = [[ὅ τι]] οὐ πολλοί εἰσι, σε Θουκ.<br /><b class="num">6.</b> έναρθρα επίθ. και έναρθρα αφηρημένα ουσ. [[συνήθως]] συνάπτονται με το <i>μή</i> (βλ. μή Β. 6), [[αλλά]] και το <i>οὐ</i> χρησιμ. περιστασιακά· τῶν γεφυρῶν οὐ διάλυσιν, η μη [[διάλυση]] της γέφυρας, το [[γεγονός]] ότι δεν διαλύθηκε, σε Θουκ.· ομοίως, ἡ οὐ [[περιτείχισις]], στον ίδ. <b>Β.</b> ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ, το αρνητικό [[μόριο]] [[συχνά]] επαναλαμβάνεται, έτσι ώστε τα [[δύο]] αρνητικά μόρια δεν ισοδυναμούν με ένα καταφατικό, σε Αττ.· <i>οὐκ ἔστιν οὐδὲν κρεῖσσον φίλου</i>, σε Ευρ.· καθεύδων οὐδεὶς οὐδενὸς [[ἄξιος]] οὐδὲν [[μᾶλλον]] τοῦ μὴ ζῶντος, σε Πλάτ.· οὐδενὶ [[οὐδαμῆ]] [[οὐδαμῶς]] οὐδεμίαν κοινωνίαν [[ἔχει]], στον ίδ. <b>Γ.</b> ΠΛΕΟΝΑΣΜΟΣ του <i>οὐ</i>· [[μετά]] από ρήματα που δηλώνουν [[άρνηση]], [[αμφιβολία]] και [[έριδα]], ακολουθ. από τα <i>ὡς</i> ή [[ὅτι]], το <i>οὐ</i> παρεμβάλλεται, ενώ στην Αγγλική το αρνητικό [[μόριο]] δεν απαιτείται, ἀμφισβητεῖ ὡς οὐ [[δεῖ]] [[δίκην]] διδόναι, σε Πλάτ.· ομοίως, το <i>οὐ</i> χρησιμ. στο δεύτερο [[σκέλος]] μιας αποφατικής παραβολικής πρότασης, ἥκει ὁ [[Πέρσης]] [[οὐδέν]] τι [[μᾶλλον]] ἐπ' [[ἡμέας]] ἢ οὐ καὶ ἐπ' [[ὑμέας]], σε Ηρόδ. <b>Δ.</b> στην [[ποίηση]], εάν το <i>ἢ</i> βρίσκεται [[πριν]] από το <i>οὐ</i>, οι δυο ηχητικές εκφορές συνενώνονται σε μια ([[συνίζηση]]), όπως στα <i>ἢ οὐ</i>, <i>μὴ οὐ</i>. <b>Ε.</b> το <i>οὐ</i> σε συνδυασμό με άλλα μόρια θα το βρούμε σε αλφαβητική [[σειρά]], <i>οὐ γάρ</i>, <i>οὐ μή</i> κ.λπ.

|elrutext='''οὐ:''' intens. атт. [[οὐχί]], перед гласн. οὐκ, перед придых. οὐχ (отрицание факта, в отличие от μή, отрицающего возможность) не, нет: οὐκ [[ἐθέλω]] Hom. не хочу; οὔ φημι Hom. отказываюсь или отрицаю; [[ἐάν]] τε οὐ [[φῆτε]], [[ἐάν]] τε [[φῆτε]] Plat. (независимо от того), несогласны вы (с этим) или согласны; οὐκ [[ἄκων]] Hom. действующий не по принуждению, т. е. охотно; οὐ [[καλός]] Soph. безобразный, отвратительный; οὐ [[μάλα]] Xen. не очень, не совсем; οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ Plat. нет, не думаю; ἡ οὐκ [[ἐξουσία]] τῆς ἀγωνίσεως Thuc. неразрешение, т. е. запрещение участвовать в состязании; ἡ τῶν γεφυρῶν οὐ [[διάλυσις]] Thuc. неразрушение, т. е. оставление в целости мостов; οὐκ ἐρεῖς; Soph. (отчего) ты (ничего) не говоришь?; οὐκ ἂν φράσειας; Soph. не скажешь ли?; οὔκ или [[οὐδείς]] ἐστιν, [[ὅστις]] οὐ Eur., Isocr. нет такого, который бы не, т. е. решительно всякий; οὐκ ἔστιν [[οὐδείς]] Soph. нет никого; οὐκ οἶδεν [[οὐδείς]] Aesch. (этого) никто не знает; οὔκ ἐστιν [[οὐδαμοῦ]] [[οὐδαμῶς]] Plat. этого нет решительно нигде; οὐκ, ἀλλὰ [[τοῦτο]] Plat. нет, именно это; (для подчеркивания ставится иногда в конце предложения): βούλονται [[μέν]], δύνανται δ᾽ οὔ Thuc. они желают (этого), но не могут; καλὸς [[μέν]], [[μέγας]] δ᾽ οὔ Xen. красивый, но небольшой; οὔ μοι δοκεῖ, ὦ Ἱππία, οὐκ Plat. нет, Гиппий, я этого не думаю; οὐ γὰρ ἂν δυναίμην, οὐ [[μέντοι]] Plat. нет, этого я, право, не сумею; (в клятвах): οὐ [[δῆθεν]], μὰ τὸν Δί᾽ οὔ! Arph. или οὐ μὰ Δί᾽, οὔκ! Xen. ну нет, клянусь Зевсом!; οὐ μὰ τὴν δέσποιναν Ἄρτεμιν! Soph. клянусь владычицей Артемидой!; (плеонастически): οὐδὲν [[μᾶλλον]] Αἰολεῦσι μετεὸν τῆς Ἰλιάδος χώρης ἢ οὐ καὶ [[σφίσι]] Her. (афиняне доказывали, что) у эолийцев не больше прав на Илионский край, чем у них; ἐὰν ἀμφισβητῇ, ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγομεν Plat. если он сомневается в том, говорим ли мы правду; οὐ γάρ; Plat. не так ли? или Arph. почему же нет?; οὐ γάρ Plat. конечно нет; οὐ γάρ πού (γε) Plat. ибо никоим образом; οὐ γὰρ δή (που) Plat. ибо ведь не, конечно же нет; μὴ σκῶπτέ μ᾽, οὐ γάρ, ἀλλὰ [[ἔχω]] [[κακῶς]] Arph. не смейся надо мной, право же не надо, мне дурно; οὐ γὰρ ἄν (γε) Soph. ибо никак, никоим образом; οὐ γὰρ ἄν [[ποτέ]] (γε) Soph. ибо никогда (в жизни); οὐ [[δῆτα]] Aesch. поистине нет, ничуть; οὔ [[θην]] (δή) Hom., οὐ [[μήν]] Thuc., οὐ μὲν ([[οὖν]]) Plat., οὐ [[μέντοι]] Her. безусловно нет, совсем не; οὐ (''[[sc.]]'' [[φόβος]] или [[δεινόν]] ἐστι) μή нечего бояться, т. е. нет никакого сомнения, совершенно очевидно, что не: οὐ μὴ πίθηται Soph. он безусловно не даст себя уговорить; οὐ μὴ μόλῃ [[ποτέ]] Eur. он уже никогда не вернется; οὐ μή ποτε ἐλεγχθῶ Plat. никогда меня не опровергнуть; οὐ μὴ δύνηται Xen. он никак не сможет; ούχ ὅτι …, ἀλλὰ [[καί]] … Xen. etc. не только …, но и ….

|etymtx=Grammatical information: neg. pcle<br />Meaning: [[not]]<br />Other forms: antevoc. [[οὑκ]], [[οὑχ]] (Il.), [[οὑκί]] (ep.), [[οὑχί]] (trag., also Hom. a. Att. prose).<br />Dialectal forms: Myc. [[ouqe]] [[and not]]<br />Origin: IE [Indo-European]X [probably] [17] <b class="b2">*h₂eiu-</b> [[lifetime]], [[long period]]<br />Etymology: Uncertain. Pre-Gr. origin is considered by Wackernagel Syntax 2, 257 and Kretschmer Glotta 14, 230. Several IE etymologies have been attempted: Skt. <b class="b2">úd</b>, Goth. [[ūt]] [[from]]; lat. [[au-]] and [[haud]]; Arm. [[oč]][[not]]. Cowgill Lang. 36, 347 ff. connected the element with [[αἰών]] a. cogn., assuming a basis in <b class="b2">ne h₂oi̯u kʷid</b>, where <b class="b2">*ne</b> [[was the sentence negative]]; it lost its meaning to the second element as happened in other languages. The syntagm would also explain Arm. [[oč]] and Alb. [[s]] (cf. Kortlandt, Armeniaca, index). S. the synopsis by Schwyzer-Debrunner 591 n. 5 (w. lit.). Not better Carnoy Ant. class. 24, 20 a. Rev. belge de phil. 33,492. -- Hom. <b class="b3">οὑ-κί</b> contains as <b class="b3">οὔ-τι</b> the IE indef. <b class="b2">*kʷi-d</b> (s. [[τίς]]; on the phonetics Schwyzer 299); from this through elision [[οὑκ]], with aspiration [[οὑχ]], if not elided from <b class="b3">οὑ-χι</b>, like <b class="b3">ναί-χι</b>, <b class="b3">ἧ-χι</b> a.o. = Skt. <b class="b2">hí</b> (in <b class="b2">na-hí</b> [[because not]] a.o.), Av. [[zi]], IE <b class="b2">*ǵhi</b> stressing pcle. (WP. 1, 542, Pok. 417f.). -- From <b class="b3">οὑδε εἷς</b> arose [[οὑδείς]], young Att., koine [[οὑθείς]] [[nobody]] (on the phonetics Schwyzer 408); in the same way <b class="b3">οὑδ-αμοῦ</b>, <b class="b3">-αμοῖ</b>, <b class="b3">-αμῶς</b>, <b class="b3">-αμός</b>, <b class="b3">-άμινος</b> to <b class="b3">*ἁμός</b> (s.v.), [[ἅμα]]. -- On the use of [[οὑ]] etc. except Schwyzer-Debrunner 592 f. w. lit. also A. C. Moorhouse Studies in the Greek Negatives, Cardiff 1959 (rev. by Risch IF 66, 312ff., Humbert BSL 56, 82ff., Whatmough ClassPhil. 56, 65). Older lit. also in Bq.

|mdlsjtxt=[cf. μη]<br />used in [[direct]] [[negation]] not, Lat. non.<br />A. USAGE:<br /><b class="num">I.</b> adhering to [[single]] words so as to [[form]] a [[quasi]]-compd. with them, οὐ [[δίδωμι]] to [[withhold]], οὐκ ἐῶ to [[refuse]], οὐκ [[ἐθέλω]] [[nolo]], οὔ φημι [[nego]].<br /><b class="num">II.</b> as negativing the [[whole]] [[sentence]], τὴν δ' ἐγὼ οὐ λύσω Il., etc.<br /><b class="num">2.</b> in [[dependent]] clauses οὐ is used,<br />a. with ὅτι or ὡς, [[after]] Verbs of [[saying]] or [[knowing]], ἔλεξε ὡς Ἕλληνες οὐ μενοῖεν Aesch.<br />b. in Causal sentences, and in Temporal sentences that [[involve]] [[special]] times, ἄχθεται ὅτι οὐ [[κάρτα]] θεραπεύεται Hdt.; οὐκ ἔσθ' ἐραστὴς [[ὅστις]] οὐκ ἀεὶ φιλεῖ Eur.<br /><b class="num">3.</b> in a conditional [[clause]] μή is [[necessary]], [[except]],<br />a. [[when]] οὐ is [[closely]] [[attached]] to the Verb (v. supr. I), εἴ [[φθονέω]] τε καὶ οὐκ εἰῶ διαπέρσαι Il.<br />b. [[when]] the subjoined [[clause]] is [[hypothetical]] in [[form]] only, μὴ θαυμάσῃς, εἰ πολλὰ οὐ πρέπει σοι ([[where]] εἰ = ὅ τἰ Isocr.; δεινὸν γὰρ ἂν εἴη [[πρῆγμα]], εἰ Ἕλληνας οὐ τιμωρησόμεθα Hdt.<br /><b class="num">4.</b> οὐ is used with Inf. in [[oratio]] obl., [[when]] it represents the Ind. of [[oratio]] [[recta]], λέγοντες οὐκ [[εἶναι]] αὐτόνομοι Thuc.; [[οἶμαι]] οὐκ [[ὀλίγον]] [[ἔργον]] αὐτὸ [[εἶναι]] Plat.<br /><b class="num">5.</b> οὐ is used with the Participle, [[when]] it can be resolved [[into]] a [[finite]] [[sentence]] with οὐ; κατενόησαν οὐ πολλοὺς τοὺς Θηβαίους ὄντας = [[ὅ τι]] οὐ πολλοί εἰσι, Thuc.<br /><b class="num">6.</b> Adjectives and [[abstract]] Substantives with the Article [[commonly]] [[take]] μή (v. μή B. 6), but οὐ is [[occasionally]] used, τῶν γεφυρῶν οὐ διάλυσιν the nondissolution of the [[bridge]], the [[fact]] of its not [[being]] [[broken]] up, Thuc.; so, ἡ οὐ [[περιτείχισις]] Thuc.<br />B. ACCUMULATION: the [[negative]] is often [[repeated]], so that two negatives do not make an [[affirmative]], Attic, οὐκ ἔστιν οὐδὲν κρεῖσσον φίλου Eur.; καθεύδων οὐδεὶς οὐδενὸς [[ἄξιος]] οὐδὲν [[μᾶλλον]] τοῦ μὴ ζῶντος Plat.; οὐδενὶ [[οὐδαμῆ]] [[οὐδαμῶς]] οὐδεμίαν κοινωνίαν [[ἔχει]] Plat.<br />C. PLEONASM OF οὐ: [[after]] Verbs of denying, doubting, and disputing, followed by ὡς or ὅτι, οὐ is inserted, [[where]] in Engl. the negat. is not required, ἀμφισβητεῖ ὡς οὐ δεῖ [[δίκην]] διδόναι Plat. Like [[this]] is the [[appearance]] of οὐ in the [[second]] [[member]] of a [[negative]] [[comparative]] [[sentence]], ἥκει ὁ [[Πέρσης]] [[οὐδέν]] τι [[μᾶλλον]] ἐπ' [[ἡμέας]] ἢ οὐ καὶ ἐπ' [[ὑμέας]] Hdt.<br />D. in Poetry, if ἤ stands [[before]] οὐ, the two sounds [[coalesce]] [[into]] one [[syllable]], as in ἢ οὐ, μὴ οὐ.<br />E. οὐ in [[connection]] with [[other]] Particles [[will]] be [[found]] in alphabetical [[order]], οὐ γάρ, οὐ μή, etc.