ὥρα: Difference between revisions

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1412.png Seite 1412]] ἡ, ion. ὥρη, ursprünglich eine jede bestimmte Zeit; bes. die nach gewissen Zeitabschnitten oder Zeitumläufen wiederkehrt, also – 1) die [[Jahreszeit]] im Allgemeinen; Hom. gew. im plur., die wechselnden Jahreszeiten, ὅτε τέτρατον ἦλθεν [[ἔτος]] καὶ ἐπήλυθον ὧραι Od. 2, 107. 19, 152. 24, 142, öfter; h. Ven. 102; Hes. Th. 58; Her. 1, 32 u. sonst; ὧραι [[Διός]] Pind. Ol. 4, 1; κήρυκες ὡρᾶν I. 2, 23; περιτελλομέναις ὥραις Soph. O. R. 156; vgl. Ar. Av. 696; – auch das durch den Wechsel der Jahreszeiten bedingte mildere oder rauhere Klima eines Ortes od. Landes, Her. 1, 142. 149. 3, 106, bei dem auch die vier Himmelsgegenden dadurch bezeichnet sind, 2, 26; im sing. bei Hes. O. 666 Sc. 411. – Bes. die schöne Jahreszeit, der Frühling, ὅσα φύλλα καὶ ἄνθεα γίγνεται ὥρῃ Od. 9, 51, vgl. Il. 2, 468; Hom. u. Hes. unterscheiden drei Jahreszeiten: Frühling, [[ἔαρ]], εἴαρος ὥρη Il. 6, 148, ὥρη εἰαρινή 2, 471. 16, 643 Od. 18, 367. 22, 301 h. Cer. 174, [[ἦρος]] ὧραι Eur. Cycl. 506 Ar. Nubb. 995, auch νέα ὥρα, das junge Jahr, Frühjahr, Equ. 417; – Sommer, [[θέρος]], θέρεος ὥρη Hes. O. 586, auch ὥρα ἔτους, Thuc. 2, 52 u. Plat. Legg. XII, 952 e, Bast ep. crit. p. 108, was aber auch von den übrigen Jahreszeiten gebraucht wird; – u. Winter, [[χειμών]], [[χεῖμα]], χεί. ματος ὥρη Hes. O. 452, ὥρη χειμερίη Od. 5, 485 Hes. O. 496. – Dazu wird dann noch zwischen Sommer u. Winter die [[ὀπώρα]], der Herbst eingefügt, wo dann auf [[ἔαρ]] und [[ὀπώρα]] je zwei, auf [[θέρος]] und [[χειμών]] je vier Monate gerechnet werden, Eur. frg. inc. 143; später nimmt man sieben Jahreszeiten an : [[ἔαρ]], [[θέρος]], [[ὀπώρα]], [[φθινόπωρον]], [[σπορητός]], [[χειμών]], [[φυταλιά]]; Plat. Legg. X, 906 d nennt die Jahreszeiten ὧραι ἐτῶν καὶ ἐνιαυτῶν; Arist. οἱ περὶ τὴν ὥραν χρόνοι; ὥρα μηνός Eur. Alc. 445; ἐκ τῶν ὡρῶν εἰς τὰς ὥρας Ar. Th. 950; ὡρῶν καὶ ἐνιαυτοῦ Plat. Crat. 408 e; ἡ τῶν ὡρῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ [[σύστασις]] Conv. 188 a; vgl. noch Phil. 30 c Conv. 188 a Prot. 321 a. – Auch, bes. bei Sp., das Jahr, insofern es durch die Jahreszeiten bestimmt ist, ἐν τῇ πέρυσιν ὥρᾳ, im vorigen Jahre, Dem.; εἰς ὥρας, im künftigen Jahre, Plut. Pericl. 13; so εἰς ὥρας ἄλλας, ἑτέρας u. ä., Sp.; εἰς ὥρας [[κἤπειτα]], in aller Zukunft, Theocr. 15, 74; μὴ ὥραισιν ἱκοίμην, Betheuerung od. Verwünschungsformel: möge ich nicht das nächste Jahr erleben (s. ὥρασιν, – Die [[Tageszeit]]; H. h. Merc. 65. 155. 440; μεσονυκτίοις ποτ' ὥραις Anacr. 31, 1; ὧραι ἡμέρας, die Tageszeiten, τῆς ὥρας ἐγίγνετο ὀψέ Dem. 21, 84, es wurde spät Abends; Xen. Mem. 4, 7,4 vrbdt νυκτὸς ὥρα καὶ μηνὸς καὶ ἐνιαυτοῦ, wofür 4, 3,4 μηνὸς μέρη steht. – Aber erst Sp. brauchen es für [[Stunde]], welche Bedeutung von den Astronomen ausgegangen zu sein scheint; zuerst bei Hipparch., vgl. Ideler Chronol. I p. 239. – 2) Uebh. [[die rechte]], [[angemessene Zeit]], die passende Zeit, Etwas zu thun, also wie [[καιρός]]; bei Hom. bes. vom Essen u. Schlafen, auch von Reden und Hochzeit, also von Dingen, die an bestimmte Zeitabschnitte geknüpft sind; γάμου Od. 15, 126; δόρποιο 14, 407; κοίτοιο 3, 334. 19, 510; ὕπνου, μύθων, 11, 379; ἀρότου, ἀμήτου, Hes. O. 462. 577, ὁδοῦ Th. 754, – c. inf., εὕδειν, O, d. 11, 830. 373; mit accus., [[δόρπον]] τετυκέσθαι, 21. 428; so auch Tragg., ὥρα δ' ἐμπόρους μεθιέναι ἄγκυραν Aesch. Ch. 650, es ist Zeit; ὥρα τάφου μνήμην τίθεσθαι Eur. Phoen. 1578; ὥρα 'στίν Ar. Ach. 393; ὥρα βαδίζειν Eccl. 30; ὥρα ἦν [[πάλαι]], es war längst Zeit, 877; u. in Prosa: νῦν δ' ὥρα [[ἤδη]] καὶ ἔπ' ἄλλο τι τρέπεσθαι Plat. Prot. 361 e; καὶ γὰρ ἐμοὶ [[πάλαι]] ὥρα ἰέναι 362; Theaet. 145 b Soph. 241 b u. oft; Xen. Cyr. 4, 5,1, An. 1, 3,11 u. oft, u. Folgde; εἴς τι Theocr. 15, 147; absol., ἐν ὥρῃ [[δεῖπνον]] ἑλέσθαι Od. 17, 176, zur rechten Zeit, πρὶν ὥρη 15, 394, εἰς ὥρας ἀμῷεν 9, 135, mit besonderer Beziehung auf die Reise des Getreides, τὴν ὥρην = zur rechten Zeit, Her. 2, 2. 8, 19; ἐν ὥρᾳ, Ar. Vesp. 242; μηδένα καιρὸν μηδὲ ὥραν παραλείπειν Dem. 2, 23, – 3) [[die Reise]], Aesch. frg. 36, bes. die Reise des Menschenlebens, oder die vollste Blüthe der Jugend, und die reifste, edelste Kraft der Mannheit, στείχει δ' [[ἴουλος]] [[ἄρτι]] διὰ παρηΐδων ὥρας φυούσης Spt. 517, vgl. Suppl. 975; ἐς γάμου ὥρην ἀπικέσθαι (vgl. 2) Her. 6, 61; εἰς ἀνδρὸς ὥραν ἥκουσα [[κόρη]], die mannbar werdende Jungfrau, Plat. Critia. 113 d; ὥραν εἶχε Is. 2, 3, was nachher ist ἡλικίαν ἔχειν ἀνδρὶ συνοικεῖν; οὐκ οὖσαν αὐτῷ καθ' ὥραν παῖδα Plut. Demetr. 14. – 4) die [[Schönheit]], sowohl der Natur übh., als bes. von Menschen, die Blüthe, Anmuth, der Liebreiz; Ar. Av. 1721; οἱ τῆς σῆς ὥρας ἀπολαύσονται Plat. Phaedr. 234 a; Conv. 219 c; ὄψιν πρεσβυτέραν καὶ οὐκ ἐν ὥρᾳ Phaedr. 240 d; Polit. 270 e u. öfter; Xen. Mem. 2, 1,22. – Plat. leitet das Wort Crat. 410 c von [[ὁρίζω]] ab, ὅραι, διὰ τὸ ὁρίζειν χειμῶνάς τε καὶ θέρη. – Vgl. auch nom. propr.

|btext=ας (ἡ) :<br /><b>A.</b> toute division du temps, période de temps :<br /><b>I.</b> <i>selon la durée en gén.</i> temps, durée : [[ὥρα]] νυκτὸς καὶ μηνὸς καὶ ἐνιαυτοῦ XÉN la durée d’une nuit et d’un mois et d’une année ; [[εἰς]] ὥραν ἔτους PLUT pour une durée d’une année, pour une année ; περιτελλομέναις ὥραις SOPH dans les périodes de temps qui accomplissent leur évolution ; ὁ [[κύκλος]] [[τῶν]] [[ὡρέων]] HDT le cercle des saisons ; <i>particul.</i> période déterminée du temps :<br /><b>1</b> année;<br /><b>2</b> période du mois;<br /><b>3</b> période du jour <i>ou</i> de la nuit ; ὧραι τῆς ἡμέρας XÉN les heures de la journée ; <i>d’ord. sans art.</i> : τρίτης ὥρας PLUT à la troisième heure ; <i>◊ [[proverb|prov.]]</i> δυωδεκάτης ὥρας PLUT à la douzième heure, <i>càd</i> à la dernière heure <i>en parl. de la mort imminente</i>;<br /><b>II.</b> selon les saisons, <i>d’où</i><br /><b>1</b> saison ; <i>particul.</i> saison par excellence, saison des fleurs, printemps ; <i>fig.</i> printemps de la vie, fleur de l’âge : [[οἱ]] [[ἐν]] ὥρᾳ, ceux qui sont dans la fleur de l’âge;<br /><b>2</b> climat, température;<br /><b>3</b> produit d’une saison, fruits, moisson;<br /><b>B.</b> temps opportun, moment favorable : [[εἰς]] ὥρας OD au moment convenable ; [[ἐν]] ὥρῃ OD, [[ἐν]] ὥρᾳ AR à temps ; τὴν ὥρην HDT, τὴν ὥραν XÉN à temps <i>ou</i> au temps accoutumé ; πρὸ τῆς ὥρας XÉN avant le temps ; <i>p. suite (avec un rég.)</i> le temps d’une chose, le moment convenable pour une chose : κοίτοιο OD, ὕπνου OD l’heure du coucher, du sommeil ; avec un inf. : [[ὥρη]] (ἐστὶν) εὕδειν OD, [[ὥρα]] ἐστὶ καθεύδειν XÉN c’est l’heure de dormir ; <i>particul.</i> âge nubile;<br /><b>C.</b> Ὧραι, ῶν ([[αἱ]]) les Heures, gardiennes des portes du ciel et servantes des dieux.<br />'''Étymologie:''' cf. [[ὧρος]].

|sltr=[[ὥρα]] ([[ὥρα]], -ας, -ᾳ, -α, -αι, -ᾶν, ὥραισι, -ας.) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> [[time]], [[hour]] [[ὥρα]] γὰρ συνάπτει (i. e. the [[limited]] [[time]]) (P. 4.247) τὰ μακρὰ δ' ἐξενέπειν ἐρύκει με τεθμὸς ὧραί τ ἐπειγόμεναι (N. 4.34) ὅν τε κάρυκες ὡρᾶν ἀνέγνον, σπονδοφόροι Κρονίδα Ζηνὸς Ἀλεῖοι (οἳ [[τὰς]] ὥρας καὶ τὸν καιρὸν [[τοῦ]] Ὀλυμπιακοῦ ἀγῶνος ἐκήρυσσον, καθ' ἃς ἐτελεῖτο Σ.) (I. 2.23) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> appointed [[time]] πρὸς Πιτάναν δὲ παρ' Εὐρώτα πόρον [[δεῖ]] [[σάμερον]] [[ἐλθεῖν]] ἐν ὥρᾳ (O. 6.28) “πρὶν ὥρας” (P. 4.43) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> [[youthful]] [[bloom]], youthfulness ἰδέᾳ τε καλὸν ὥρᾳ τε κεκραμένον (O. 10.104) ὦ παῖδες, ἐρατειναῖς ἐν εὐναῖς μαλθακᾶς ὥρας ἀπὸ καρπὸν δρέπεσθαι fr. 122. 8, cf. (N. 8.1) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>d</b> pro pers., s., Youthfulness [[ὥρα]] [[πότνια]], [[κάρυξ]] Ἀφροδίτας ἀμβροσιᾶν φιλοτάτων (N. 8.1) esp., pl., the Seasons, daughters of [[Zeus]] and [[Themis]], Ζεῦ· τεαὶ γὰρ ὧραι ὑπὸ ποικιλοφόρμιγγος ἀοιδᾶς ἑλισσόμεναί μ' ἔπεμψαν (O. 4.1) πολλὰ δ' ἐν καρδίαις [[ἀνδρῶν]] [[ἔβαλον]] ὧραι πολυάνθεμοι ἀρχαῖα σοφίσμαθ (O. 13.17) “εὐθρόνοις ὥραισι καὶ Γαίᾳ” (as the [[foster]] mothers of Aristaios) (P. 9.60) ἁ δὲ (sc. [[Θέμις]]) [[τὰς]] χρυσάμπυκας ἀγλαοκάρπους τίκτεν ἀλαθέας ὥρας (Boeckh ex Hesych.: ἀγαθὰ σωτῆρας codd. Clem. Alex.) fr. 30. 6. ὁ παντελὴς Ἐνιαυτὸς ὧραί τε Θεμίγονοι (Pae. 1.6) φοινικοεάνων ὁπότ' οἰχθέντος ὡρᾶν θαλάμου εὔοδμον ἐπάγοισιν [[ἔαρ]] φυτὰ νεκτάρεα fr. 75. 14.

|astxt=[[ὥρα]], -ας, ἡ, [in LXX [[chiefly]] for עֵת and in Da for שָׁעָה;] <br /><b class="num">1.</b>[[any]] [[time]] or [[period]] [[fixed]] by [[nature]], esp. a [[season]] (Hom., Hdt., Plat., al.). <br /><b class="num">2.</b>A [[part]] of the [[day]], and esp. a [[twelfth]] [[part]] of [[day]] or [[night]], an [[hour]]: Mt 24:36, Mk 13:32, Ac 10:3, al.; accus. in ans. to "[[when]]"? (M, Pr., 63, 215; Bl., §34, 8), Jo 4:52, Ac 10:3, 30 I Co 15:30, Re 3:3; acc. of [[duration]], Mt 20:12 26, Mk 14:37; inexactly, πρὸς ὥραν, for a [[season]], for a [[time]], Jo 5:35, II Co 7:8, Ga 2:5; πρὸς καιρὸν ὥρας, for a [[short]] [[season]] (ICC, in l.), I Th 2:17. <br /><b class="num">3.</b>A [[definite]] [[point]] of [[time]], [[time]], [[hour]]: Mt 26:45; c. gen. rei, Lk 1:10 14:17, Re 3:10, al.; c. gen. pers., Lk 22:53, Jo 2:4 7:30, al.; ἡ [[ἄρτι]] [[ὥρα]], I Co 4:11; ἐσχάτη ὥ., I Jo 2:18; seq. [[ὅτε]], Jo 4:21, 23 5:25 16:25; [[ἵνα]], Jo 12:23, al.; c. acc. et inf., Ro 13:11 (cf. DB, ext., 475b 476b).

|txtha=ὥρας, ἡ, from [[Homer]] [[down]], the Sept. for עֵת and in Daniel for שָׁעָה;<br /><b class="num">1.</b> a [[certain]] [[definite]] [[time]] or [[season]] [[fixed]] by [[natural]] [[law]] and [[returning]] [[with]] the revolving [[year]]; of the seasons of the [[year]], [[spring]], [[summer]], [[autumn]], [[winter]], as [[ὥρα]] [[τοῦ]] θέρους, [[πρώϊμος]] καί [[ὄψιμος]], χειμερια, etc.; [[often]] in the Greek writings (cf. Liddell and Scott, [[under]] A. I:1c., and on the [[inherent]] [[force]] of the [[word]] [[especially]] Schmidt, [[chapter]] 44 § 6f).<br /><b class="num">2.</b> the daytime (bounded by the [[rising]] and the setting of the [[sun]]), a [[day]]: [[ὥρα]] παρῆλθεν, [[ἤδη]] ὥρας πολλῆς γενομένης (or γινομένης) (A. V. [[when]] the [[day]] [[was]] [[now]] [[far]] spent), [[πολύς]], c. ([[but]] [[note]] [[that]] in the [[example]] from [[Polybius]] [[there]] cited πολλῆς ὥρας [[means]] [[early]])); ὀψίας ([[ὀψέ]] T Tr marginal [[reading]] WH [[text]]) [[ἤδη]] οὔσης τῆς ὥρας (WH marginal [[reading]] brackets τῆς ὥρας), [[ὀψέ]] τῆς ὥρας, [[Polybius]] 3,83, 7; τῆς ὥρας ἐγιγνετο [[ὀψέ]], [[Demosthenes]], p. 541,28).<br /><b class="num">3.</b> a [[twelfth]] [[part]] of the daytime, an [[hour]] (the [[twelve]] hours of the [[day]] are reckoned from the [[rising]] to the setting of the [[sun]], BB. DD., [[under]] the [[word]] Hour; Riehm's HWB, [[under]] the [[word]] Uhr)): τῆς ἡμέρας added, τῆς νυκτός added, [[ὥρα]], in stating the [[time]] [[when]] (Winer s Grammar, § 31,9; Buttmann, § 133,26): ἐν, Winer s Grammar, § 32,6; Buttmann, § 131,11): Winer s Grammar, and Buttmann's Grammar, at the passages cited): [[ποιέω]], I:1a. at the [[end]]); [[ἀπό]], [[ἕως]], [[μέχρι]], [[περί]] [[with]] the accusative a [[very]] [[short]] [[time]]: [[μία]] [[ὥρα]], ἐν, WH marginal [[reading]] accusative), 17 (16), 19; [[πρός]] ὥραν (A. V. for a [[season]]), A. V. for an [[hour]]); [[πρός]] καιρόν ὥρας (for a [[short]] [[season]]), [[any]] [[definite]] [[time]], [[point]] of [[time]], [[moment]]: the [[fit]] or [[opportune]] [[time]] for [[one]], ἡ [[ἄρτι]] [[ὥρα]] (A. V. [[this]] [[present]] [[hour]]), ἐσχάτῃ [[ὥρα]], the [[last]] [[hour]] i. e. the [[end]] of [[this]] [[age]] and [[very]] [[near]] the [[return]] of Christ from [[heaven]] ([[see]] [[ἔσχατος]], 1, p. 253 b), αὐτῇ τῇ [[ὥρα]], [[that]] [[very]] [[hour]], A. V. ([[not]] R. V.) [[that]] [[instant]]); ἐν αὐτῇ τῇ [[ὥρα]], in [[that]] [[very]] [[hour]], R G L [[text]]); ἐν τῇ [[ὥρα]] [[ἐκείνῃ]], ἐν [[ἐκείνῃ]] τῇ [[ὥρα]], L marginal [[reading]] T Tr WH); ἀπ' ἐκείνης τῆς ὥρας, [[ἀπό]] τῆς ὥρας ἐκείνης, [[ὥρα]] [[ὅτε]], [[ἵνα]] ([[see]] [[ἵνα]], II:2d.), καί and a [[finite]] [[verb]], [[ὥρα]] ἐν ἤ, [[οὔπω]] [[ὥρα]] συναχθῆναι τά κτήνη, [[Aeschylus]] [[down]], in Passow, [[under]] the [[word]], vol. ii., p. 2620a; (Liddell and Scott, [[under]] the [[word]], B. I:3); so the Latin tempus est, [[Cicero]], Tusc. 1,41, 99; ad Attic 10,8). Owing to the context [[ὥρα]] [[sometimes]] denotes the [[fatal]] [[hour]], the [[hour]] of [[death]]: L Tr WH [[read]] ἡ [[ὥρα]] αὐτῶν i. e. the [[time]] [[when]] these predictions are [[fulfilled]]); ἡ [[ὥρα]] τίνος, '[[one]]'s [[hour]]', i. e. the [[time]] [[when]] [[one]] [[must]] [[undergo]] the [[destiny]] appointed him by God: so of Christ, [[ἐξαυτῆς]] (ἀφ' ἧς? cf., p. 58b [[top]]), Winer s Grammar, § 64,5, [[under]] the [[word]]; Buttmann, 82 (71); on the [[omission]] of the [[article]] [[with]] it (e. g. Winer s Grammar, § 19, [[under]] the [[word]]).

|elrutext='''ὥρα:''' эп.-ион. [[ὥρη]] ἡ<br /><b class="num">1)</b> промежуток времени, время, период, пора, продолжительность (νυκτὸς καὶ μηνὸς καὶ ἐνιαυτοῦ Xen.): περιτελλομέναις ὥραις [[πάλιν]] Soph. в новых круговоротах времен, т. е. в будущем; νυκτὸς ἐν ὥρῃ HH ночной порой; μεσονυκτίοις ὥραις Anacr. в полночь; δι᾽ ὥραν τῆς ἡμέρας Dem. в течение дня;<br /><b class="num">2)</b> время года (у Hom., Hes., Aesch. - три, Eur. - четыре, впосл. - семь): εἴαρος ὥ., ὥ. εἰαρινή Hom., HH, [[ἦρος]] ὧραι Eur. ([[ἦρος]] ὥ. Arph.) и [[νέα]] ὥ. Arph. весенняя пора, весна; θέρεος ὥ. Hes. лето; ὥ. χειμερίη Hom., Hes. и χειμῶνος ὥ. Plut. зимнее время, зима;<br /><b class="num">3)</b> весенняя пора, весна: ὥρῃ Hom. весной;<br /><b class="num">4)</b> цветущая пора, цветущий возраст, расцвет жизни (ὥραν ἔχειν Aesch., и εἶναι ἐν и ἐπὶ ὥρᾳ Plat.): οἱ ἐν ὥρᾳ Plat., Plut. люди в цветущем возрасте; λήγειν ὥρας Plat. увядать;<br /><b class="num">5)</b> цветущий вид, свежесть, миловидность, прелесть Arph., Xen., Plat.;<br /><b class="num">6)</b> год: ἦν μὲν τῆς ὥρης [[μέσον]] [[θέρος]] Her. время года было - середина лета, т. е. лето было в разгаре; ἐκ τῶν [[ὡρῶν]] εἰς τὰς ὥρας Arph. из года в год; ἐν τῇ [[πέρυσιν]] [[ὥρα]] Dem. в прошлом году; εἰς ὥρας [[κἤπειτα]] Theocr. на все последующие годы;<br /><b class="num">7)</b> день: τῆς ὥρας ἐγίγνετ᾽ [[ὀψέ]] Dem. день был на исходе; πολλῆς ὥρας Polyb., NT и ὀψίας (οὔσης) τῆς ὥρας NT поздно днем; [[ἄχρι]] τῆς [[ἄρτι]] ὥρας NT вплоть до нынешнего дня;<br /><b class="num">8)</b> час: ἐννάτης ὥρας Plut. в девятом часу; δωδεκάτης ὥρας Plut. в двенадцать часов, перен. в самую последнюю минуту; (ἡ [[ἡμέρα]]) ἡ ἐκ τῶν [[δώδεκα]] [[ὡρῶν]] συνεστῶσα Sext. день, состоящий из двенадцати часов, т. е. сутки;<br /><b class="num">9)</b> короткое время, мгновение: πρὸς (καιρὸν) ὥρας NT на (короткое) время;<br /><b class="num">10)</b> подходящее время, благоприятный момент, пора: ἐν ὥρῃ Hom. (ἐν ὥρᾳ Arph.), εἰς ὥρας Hom., τὴν ὥρην Hom. (τὴν ὥραν Xen.) и καθ᾽ ὥραν Theocr. в определенное (свое) время, вовремя; πρὸ (τῆς) ὥρας Xen., Luc. раньше времени, преждевременно; παρ᾽ ὥρην Theocr. не вовремя; [[τοῖο]] γὰρ ὥ. Hom. ведь уже пора для этого; ὥ. ἀρότοιο Hes. время пахоты; ἀλλὰ γὰρ [[ἤδη]] ὥ. [[ἀπιέναι]] Plat. но уж пора ведь уходить; ἐς γάμου ὥρην ἀπικέσθαι Her. и εἰς ἀνδρὸς ὥραν ἥχειν Plat. (о девушке) достигнуть брачного возраста; ἡ καθ᾽ ὥραν [[παῖς]] Plut. дочь в брачном возрасте;<br /><b class="num">11)</b> pl. климатические условия, климат: αἱ ὧραι [[κάλλιστα]] (μετριώτατα) κεκραμέναι Her., Plat. превосходнейший (весьма умеренный) климат;<br /><b class="num">12)</b> созревший и снятый урожай, плоды жатвы: ἀπὸ τῆς ὥρας τρέφεσθαι Xen. питаться плодами прошлого урожая;<br /><b class="num">13)</b> смертный час ([[οὔπω]] ἐληλύθει ἡ ὥ. [[αὐτοῦ]] NT).

|mdlsjtxt=ὥρα, ιονιξ ὥρη, ἡ,<br />Lat. [[hora]]: any [[time]] or [[period]], [[whether]] of the [[year]], [[month]], or day (νυκτός τε ὥραν καὶ μηνὸς καὶ ἐνιαυτοῦ Xen.): [[hence]]<br /><b class="num">I.</b> a [[part]] of the [[year]], a [[season]]; in plural the seasons, Od., Hes., etc.; περιτελλομέναις ὥραις Soph.; τῆς ὥρας τοῦ ἐνιαυτοῦ Thuc.:—at [[first]] [[three]] seasons were [[distinguished]] — [[spring]], ἔαρος ὥρη, ὥρη εἰαρινή Hom.;— [[summer]], θέρεος ὥρη Hes.; ὥρα θερινή Xen.;— [[winter]], χείματος ὥρη Hes.; ὥρῃ χειμερίῃ Od.;—a [[fourth]], [[ὀπώρα]], [[first]] in [[Alcman]].<br /><b class="num">2.</b> absol. the [[prime]] of the [[year]], springtime, ὅσα φύλλα γίγνεται ὥρῃ Hom.:—in historians, the [[part]] of the [[year]] [[available]] for war, the [[summer]]-[[season]], or (as we say) the [[season]], Thuc., etc.<br /><b class="num">3.</b> the [[year]] [[generally]], Hdt.; ἐν τῇ [[πέρυσιν]] ὥρᾳ [[last]] [[year]], Dem., etc.<br /><b class="num">4.</b> in plural the [[quarters]] of the heavens, the [[summer]] [[being]] taken as [[south]], [[winter]] as [[north]], Hdt.<br /><b class="num">II.</b> a [[part]] of the day, αἱ ὧραι τῆς ἡμέρας the times of day, i. e. [[morning]], [[noon]], [[evening]], [[night]], Xen.; also, νυκτὸς ἐν ὥρῃ in [[night]] [[time]], Hhymn.; ὀψὲ τῆς ὥρας [[late]] in the day, Dem.<br /><b class="num">2.</b> day and [[night]] were prob. [[first]] divided [[into]] [[twenty]]-[[four]] hours by [[Hipparchus]] ([[about]] 150 B. C.): but the [[division]] of the [[natural]] day (from [[sunrise]] to [[sunset]]) [[into]] [[twelve]] parts is mentioned by Hdt. (2. 109).<br /><b class="num">III.</b> the [[time]] or [[season]] for a [[thing]], [[ὅταν]] ὥ. ἥκῃ Xen., etc.<br /><b class="num">2.</b> c. gen. rei, ὥρη κοίτοιο, ὕπνου the [[time]] for [[sleep]], bed- [[time]], Od.; ὥρη δόρποιο Od.; καρπῶν ὧραι Ar.<br /><b class="num">3.</b> ὥρα [ἐστίν], c. inf., 'tis [[time]] to do a [[thing]], ἀλλὰ καὶ ὥρη εὕδειν Od.; δοκεῖ οὐχ ὥρα [[εἶναι]] καθεύδειν Xen., etc.<br /><b class="num">4.</b> in adverb. usages, τὴν ὥρην at the [[right]] [[time]], Hdt., Xen.; but, τὴν ὥ. at that [[hour]], Hes.:— ἐν ὥρῃ in due [[time]], in [[good]] [[time]], Od., Ar.:—also, αἰεὶ ἐς ὥρας in [[successive]] seasons, Od.;— καθ' ὥραν Theocr.;— πρὸ τῆς ὥρας Xen.<br /><b class="num">IV.</b> metaph. the [[prime]] of [[life]], [[youth]], [[early]] [[manhood]], ὥραν ἔχειν Aesch.; πάντες οἱ ἐν ὥρᾳ Plat., etc.; φεῦ φεῦ τῆς ὥρασ! τοῦ κάλλουσ! ah! [[what]] [[youth]]! [[what]] [[beauty]]! Ar., etc.<br /><b class="num">V.</b> = τὰ ὡραῖα, the fruits of the [[year]], Xen.<br />B. in mythol. [[sense]], αἱ Ὧραι, the [[Hours]], keepers of [[heaven]]'s [[gate]], Il.; and ministers of the gods, Il.; [[three]] in [[number]], daughters of [[Zeus]] and [[Themis]], Hes.; often [[therefore]] joined with the Χάριτες, Hhymn., Hes.

|ftr='''ὥρα''': {hṓra}<br />'''Forms''': ion. [[ὥρη]]<br />'''Grammar''': f.<br />'''Meaning''': [[Jahreszeit]], [[Jahr]], [[Tageszeit]], [[Stunde]], [[rechte Zeit]], [[Blütezeit]], [[Reifezeit]], pl. auch personif. [[die Horen]] (seit Il.); hell. u. sp. auch [[ὧρος]] m. [[Jahr]] (nach [[ἐνιαυτός]]?), pl. [[ὧροι]] [[Jahrbücher]] (der ionischen Schriftsteller).<br />'''Composita''' : Kompp., z.B. [[ὡρηφόρος]] ‘die rechte Zeit (Blüte-, Reifezeit) bringend’ Beiw. der Demeter (''h''. ''Cer''., Orph.), [[ὡρολόγιον]] n. ‘Stundenzeiger, Sonnen-, Wasseruhr’ (hell. u. sp.), [[ἄωρος]], auch [[ἄνωρος]] [[unzeitig]], [[unschön]] (ion. att., kret.), auch [[ἀώριος]] ib. (Thphr.; Sommer Nominalkomp. 115 A. 2), [[ἐννέωρος]] [[neunjährig]] (Hom.), [[neunstündig]] (Herod.); vgl. zur Stammbildung und Bed. Sommer 137 A. 1.<br />'''Derivative''': Davon 1. [[ὡραῖος]] [[der Jahreszeit gemäß]], [[zeitig]], [[reif]], [[in der Blütezeit stehend]], [[schön]] (seit Hes.), oft subst., z.B. τὰ ὡραῖα [[Früchte der Jahreszeit]] (ion. att.), mit -αιότης f. [[Blütezeit]], [[Schönheit]] (X., LXX u.a.), -αΐζομαι, -ᾴζομαι (ἐν-, ἐξ-) [[schön sein]], [[blühen]], [[vornehm tun]] (att. Kom. u.a.), -αΐζω, -ᾴζω ib. (Amorgos III^p), [[schön machen]] (Aristid. Quint.) mit -αϊσμός, -αϊστής. 2. -ιος poet. für -αῖος (ep. poet. seit ι 131, sp. Prosa), s. Treu Weltbild 230f.; -ιαίνομαι, -ιαίνω = -αΐζομαι, -αΐζω (Klearch., H.). 3. -ιμος [[zeitig]], [[reif]] (''Leg''. ''Gort''., Herod., hell. Pap., ''AP'' u.a.; Arbenz 55 u. 59) mit -ιμότης, -ιμαία, -ιμάζω. 4. -ικός [[in der Blüte stehend]], [[jugendlich]], [[schön]] (Ar., Krates Kom., Ael. u.a.). 5. -ιαῖος [[eine Stunde lang]] (Hipparch., Ptol. u.a.). 6. ‘Ωρίτης Bein. des Apollon (Lyk.; Redard 214).<br />'''Etymology''' : Neben [[ὥρα]] aus idg. *''i̯ōr''-(''ā'') steht im Germ. mit anderem Ablaut got. ''jer'', ahd. ''jār'' n. ’''Jahr''’ aus urg. *''i̯ēra''- n., idg. *''i̯ēr''-(''o'')-. Dazu aus idg. *''i̯ōr''- oder *''i̯ēr''- slav., z.B. russ.-ksl. ''jara'' [[Frühling]] und mit beibehaltenem ''r''- Stamm aw. ''yārə'' n. [[Jahr]]. Auch das Latein hat wahrscheinlich eine Spur dieses Wortes bewahrt in ''hornus'' [[heurig]] aus *''hō̆''-''i̯ōr''-''inus''; vgl. ahd. ''hiuru'' [[heuer]] aus *''hiu'' ''jāru''. — Die oft laut gewordene Ansicht, idg. *''i̯ēr''-, *''i̯ōr''- [[Jahr]] sei von einem (sonst unbekannten) Verb für [[gehen]] ''i̯''-''ē''-, ''i̯''-''ō''- (angebl. Erweiterung von ''ei''- [[gehen]] in [[εἶμι]]) ausgegangen, entbehrt jeder sachlichen Begründung (vgl. Bq s.v.). Weitere Einzelheiten m. reicher Lit. besonders bei W.-Hofmann und Vasmer s.vv.; dazu noch WP. 1, 105 u. Pok. 297 f. Lat. LW ''hōra''.<br />'''Page''' 2,1150-1151