καλλιερέω: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''καλλῐερέω''': Ἰων. [[καλλιρέω]] (Δινδ. περὶ Διαλ. Ἡροδ. XXXVII)· πρκμ. κεκαλλιέρηκα, ἴδε Ξεν. Κύρ. 6. 4, 12· ([[ἱερόν]]). Ἔχω εὐνοϊκὰ σημεῖα ἔν τινι θυσίᾳ, [[λαμβάνω]] καλοὺς οἰωνοὺς ἐπί τινι ἐπιχειρήσει, Λατιν. litare, perlitare, ἐπὶ προσώπου, κἂν καλλιερῆτε γλῶτταν ἀγαθὴν πέμπετε Πλάτ. Κωμ. ἐν «Διὶ κακουμένῳ» 4, πρβλ. Ξεν. Κύρ. 6. 4, 12, κτλ.· [[οὕτως]] ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ, Ἡρόδ. 6. 82, Ἰσοκρ. 308Α, Ξεν. Ἀν. 5. 4, 22, κτλ.· παρ’ Ἡροδ. 7. 113, ἐς τὸν (δηλ. ποταμὸν)... ἐκαλλιρέοντο σφάζοντες ἵππους, - τὸ ἐς τὸν [[συναπτέον]] τ ῷ σφάζοντες. 2) μετ’ αἰτ., [[θυσιάζω]] [[μετὰ]] καλῶν οἰωνῶν, ταῖς Νύμφαις τὸν ἀμνὸν Θεόκρ. 5. 148· καλλιερεῖν βοῦν Χρησμ. παρὰ Δημ. 531. 21 (ἐξ εἰκασίας τοῦ Saupp. κοινῶς: καὶ ἄλλ’ ἱερεῖα)· ἑαυτὸν Πλουτ. Ἀλέξ. 69· ἀπολ., κ. τοῖς θεοῖς Ξεν. Ἱππαρχ. 3, 1, πρβλ. Πλάτ. Νόμ. 791Α· - [[οὕτως]] ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ, Ἀριστοφ. Πλ. 1181. - Παθ., ἐὰν καὶ καλλιερηθῇ τοῖς θεοῖς Μένανδρ. ἐν «Μέθῃ» 1. 8. ΙΙ. ἐπὶ αὐτῆς τῆς θυσίας, [[παρέχω]] καλοὺς οἰωνοὺς, εἶμαι εὐοίωνος, καλλιρησάντων τῶν ἱρῶν ([[οὕτως]] ὁ Λίβιος, litato, perlitato) Ἡρόδ. 9. 19· καλλιρῆσαι θυομένοισι οὐκ ἐδύνατο τὰ ἱρὰ, αἱ θυσίαι δὲν παρεῖχον καλοὺς οἰωνούς, ἦσαν ἐπιμόνως δυσοίωνοι, ὁ αὐτ. 7. 134· ὥς σφι ἐκαλλιέρεε τὰ ἱρά, τὸ [[πρόσω]] ἐπορεύοντο ὁ αὐτ. 9. 19· [[ὡσαύτως]] μετ’ ἀπαρ., οὐκ ἐκαλλιέρεε τοῖσι Πέρσῃσι [[ὥστε]] μάχεσθαι [[αὐτόθι]] 38· [[οὐδαμῶς]] ἐκαλλιέρεε διαβαίνειν μιν ὁ αὐτ. 6. 76· κατ’ ἀντίθεσιν δὲ πρὸς τοῦτο ἔχει ἐν 9. 39, καλὰ ἐγίνετο τὰ ἱρά· [[οὕτως]] ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ, ὡς οὐδὲ [[ταῦτα]] ἐκαλλιερεῖτο Ξεν. Ἑλλ. 3. 1, 17. - Καθ’ Ἡσύχ.: καλλιερεῖν· θύειν, ἱερουργεῖν, [[καλῶς]] τὰ ἱερὰ ποιεῖν ([[καλῶς]] τοῖς ἱεροῖς χρήσασθαι)». - [[Κατὰ]] Σουΐδ. «Ἕλληνες δὲ [[τότε]] καλλιερεῖν νομίζουσιν [[ὅταν]] δαίμονί τινι θύσαντες αἰσίων ἐπιτύχωσι σημείων ἐν τῷ ἥπατι τοῦ ἱερείου».

}}