ἀκάτιον: Difference between revisions

m
Text replacement - "Ζεὺς" to "Ζεὺς"
mNo edit summary
m (Text replacement - "Ζεὺς" to "Ζεὺς")
Line 14: Line 14:
}}
}}
{{ls
{{ls
|lstext='''ἀκάτιον''': [ᾰκᾰ], τό, ὑποκορ. τοῦ [[ἄκατος]], ἐλαφρὸν [[πλοῖον]], ᾧ ἐχρῶντο πειραταί, Λατ. actuaria, Θουκ. 1. 29., 4. 67., Πολύβ., κτλ. ΙΙ. [[εἶδος]] ἱστίου, τὸ ὁποῖον μετεχειρίζοντο, ἢ ὡς ἰδιαίτερον [[ἱστίον]] κεχωρισμένον ἀπὸ τοῦ μεγάλου, τοῦ τετραγώνου (μέγα [[ἱστίον]], [[ὀθόνη]]), ἢ προσέθετον αὐτὸ ἐν καιρῷ οὐρίου ἀνέμου εἰς τὸ μέγα [[ἴσως]] [[ἱστίον]] ἀπὸ τῆς πρῴρας [[μέχρι]] τοῦ ἱστοῦ διῆκον: πρβλ. [[δόλων]], ἐν Ξεν. Ἑλλ. 6. 2, 27· ὁ Ἰφικράτης καταλείπει τὰ μεγάλα ἱστία, ὡς ἐπὶ ναυμαχίαν [[πλέων]], καὶ ποιεῖται ὀλίγην χρῆσιν καὶ αὐτῶν ἔτι τῶν ἀκατίων, [[ὥστε]] φανερῶς [[ἐνταῦθα]] τὰ δύο [[ταῦτα]] ἱστία ἐχρησιμοποιοῦντο χωριστά. Ἀλλ’ ἐν Ἐπικούρ. παρὰ Πλουτ. 2. 15D, [[ὅταν]] τις θέλῃ νὰ αὐξήσῃ τὴν ταχύτητα, [[ἀκάτιον]] ἀράμενος φεύγει, πρβλ. 1094D, [[ὥστε]] [[ἐνταῦθα]] τὰ ἀκάτια πρέπει νὰ ἐχρησίμευον ὡς προσθῆκαι εἰς τὰ συνήθη τετράγωνα ἱστία· καὶ ἐν Λουκ. [[Ζεὺς]] Τραγ. 46· ὁ [[ἄνεμος]] ἐμπτίπτων τῇ ὀθόνῃ καὶ ἐμπιπλὰς τὰ ἀκάτια, τὰ δύο ἀναφέρονται ὡς [[ὁμοῦ]] ἐνεργοῦντα, πρβλ. Πῶς δεῖ Ἱστορ. Συγγρ. 45: - παρ’ Ἐπικράτ. Ἄδηλ. 2 ὑπάρχει λογοπαίγνιον ἐπὶ τῆς διπλῆς σημασίας τοῦ [[ἀκάτιον]] ([[ἱστίον]] καὶ [[ποτήριον]]· ἴδε [[ἄκατος]] ΙΙ)· κατάβαλλε τἀκάτια, καὶ κυλίκια (;) αἴρου τὰ μείζω, ἄφες τὰ ποτηράκια (εἶχον δὲ [[ταῦτα]] [[σχῆμα]] πλοίου) καὶ πάρε τὰ μεγάλα. ΙΙΙ. [[εἶδος]] σανδαλίου γυναικείου, Πολυδ. 7. 93., Ἡσύχ. IV. μικρὸς [[ἄνθρωπος]], [[νᾶνος]], Φρύν. ἐν Α. Β. 19 «τοὺς μικροὺς τὰ σώματα ἀκάτια λέγουσιν.»
|lstext='''ἀκάτιον''': [ᾰκᾰ], τό, ὑποκορ. τοῦ [[ἄκατος]], ἐλαφρὸν [[πλοῖον]], ᾧ ἐχρῶντο πειραταί, Λατ. actuaria, Θουκ. 1. 29., 4. 67., Πολύβ., κτλ. ΙΙ. [[εἶδος]] ἱστίου, τὸ ὁποῖον μετεχειρίζοντο, ἢ ὡς ἰδιαίτερον [[ἱστίον]] κεχωρισμένον ἀπὸ τοῦ μεγάλου, τοῦ τετραγώνου (μέγα [[ἱστίον]], [[ὀθόνη]]), ἢ προσέθετον αὐτὸ ἐν καιρῷ οὐρίου ἀνέμου εἰς τὸ μέγα [[ἴσως]] [[ἱστίον]] ἀπὸ τῆς πρῴρας [[μέχρι]] τοῦ ἱστοῦ διῆκον: πρβλ. [[δόλων]], ἐν Ξεν. Ἑλλ. 6. 2, 27· ὁ Ἰφικράτης καταλείπει τὰ μεγάλα ἱστία, ὡς ἐπὶ ναυμαχίαν [[πλέων]], καὶ ποιεῖται ὀλίγην χρῆσιν καὶ αὐτῶν ἔτι τῶν ἀκατίων, [[ὥστε]] φανερῶς [[ἐνταῦθα]] τὰ δύο [[ταῦτα]] ἱστία ἐχρησιμοποιοῦντο χωριστά. Ἀλλ’ ἐν Ἐπικούρ. παρὰ Πλουτ. 2. 15D, [[ὅταν]] τις θέλῃ νὰ αὐξήσῃ τὴν ταχύτητα, [[ἀκάτιον]] ἀράμενος φεύγει, πρβλ. 1094D, [[ὥστε]] [[ἐνταῦθα]] τὰ ἀκάτια πρέπει νὰ ἐχρησίμευον ὡς προσθῆκαι εἰς τὰ συνήθη τετράγωνα ἱστία· καὶ ἐν Λουκ. [[Ζεύς|Ζεὺς]] Τραγ. 46· ὁ [[ἄνεμος]] ἐμπτίπτων τῇ ὀθόνῃ καὶ ἐμπιπλὰς τὰ ἀκάτια, τὰ δύο ἀναφέρονται ὡς [[ὁμοῦ]] ἐνεργοῦντα, πρβλ. Πῶς δεῖ Ἱστορ. Συγγρ. 45: - παρ’ Ἐπικράτ. Ἄδηλ. 2 ὑπάρχει λογοπαίγνιον ἐπὶ τῆς διπλῆς σημασίας τοῦ [[ἀκάτιον]] ([[ἱστίον]] καὶ [[ποτήριον]]· ἴδε [[ἄκατος]] ΙΙ)· κατάβαλλε τἀκάτια, καὶ κυλίκια (;) αἴρου τὰ μείζω, ἄφες τὰ ποτηράκια (εἶχον δὲ [[ταῦτα]] [[σχῆμα]] πλοίου) καὶ πάρε τὰ μεγάλα. ΙΙΙ. [[εἶδος]] σανδαλίου γυναικείου, Πολυδ. 7. 93., Ἡσύχ. IV. μικρὸς [[ἄνθρωπος]], [[νᾶνος]], Φρύν. ἐν Α. Β. 19 «τοὺς μικροὺς τὰ σώματα ἀκάτια λέγουσιν.»
}}
}}
{{bailly
{{bailly