κεράννυμι: Difference between revisions

m
Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elru.*}}\n)({{elnl.*}}\n)" to "$4$3$2$1"
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1")
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elru.*}}\n)({{elnl.*}}\n)" to "$4$3$2$1")
Line 16: Line 16:
|btext=<i>impf.</i> ἐκεράννυν, <i>f.</i> κεράσω, <i>att.</i> [[κερῶ]] ; <i>ao.</i> ἐκέρασα ; <i>pf. réc.</i> κεκέρακα;<br /><i>Pass. f.</i> κραθήσομαι, <i>ao.</i> ἐκεράσθην <i>et</i> [[ἐκράθην]], <i>pf.</i> [[κέκραμαι]], <i>pqp.</i> ἐκεκράμην;<br /><b>1</b> mêler : οἶνον OD, [[νέκταρ]] OD tremper du vin, du nectar ; <i>fig.</i> tempérer, modérer : θυμῆρες κ. OD tempérer l'eau, la porter à une température agréable ; ὧραι [[μάλιστα]] κεκραμέναι HDT saisons merveilleusement tempérées <i>ou</i> réglées;<br /><b>2</b> mêler <i>en gén.</i> : [[τί]] τινι, [[τι]] [[πρός]] [[τι]], une chose à une autre ; φωνὴ μεταξὺ τῆς [[τε]] Χαλκιδέων καὶ Δωρίδος ἐκράθη THC la langue fut un mélange de celle des Chalcidiens et de celle des Doriens ; ὀδμὰ [[θεόσυτος]] ἢ [[βρότειος]] ἢ κεκραμένη ESCHL odeur qui émane d'un dieu <i>ou</i> d'un mortel, <i>ou</i> d'un être tenant à la fois de la nature divine et de la nature humaine;<br /><i><b>Moy.</b></i> κεράννυμαι (<i>ao.</i> ἐκερασάμην);<br /><b>1</b> mélanger pour soi : οἶνον IL du vin ; κρητῆρα IL tremper le vin dans un cratère;<br /><b>2</b> altérer, frelater, falsifier.<br />'''Étymologie:''' R. Καρ, mêler.
|btext=<i>impf.</i> ἐκεράννυν, <i>f.</i> κεράσω, <i>att.</i> [[κερῶ]] ; <i>ao.</i> ἐκέρασα ; <i>pf. réc.</i> κεκέρακα;<br /><i>Pass. f.</i> κραθήσομαι, <i>ao.</i> ἐκεράσθην <i>et</i> [[ἐκράθην]], <i>pf.</i> [[κέκραμαι]], <i>pqp.</i> ἐκεκράμην;<br /><b>1</b> mêler : οἶνον OD, [[νέκταρ]] OD tremper du vin, du nectar ; <i>fig.</i> tempérer, modérer : θυμῆρες κ. OD tempérer l'eau, la porter à une température agréable ; ὧραι [[μάλιστα]] κεκραμέναι HDT saisons merveilleusement tempérées <i>ou</i> réglées;<br /><b>2</b> mêler <i>en gén.</i> : [[τί]] τινι, [[τι]] [[πρός]] [[τι]], une chose à une autre ; φωνὴ μεταξὺ τῆς [[τε]] Χαλκιδέων καὶ Δωρίδος ἐκράθη THC la langue fut un mélange de celle des Chalcidiens et de celle des Doriens ; ὀδμὰ [[θεόσυτος]] ἢ [[βρότειος]] ἢ κεκραμένη ESCHL odeur qui émane d'un dieu <i>ou</i> d'un mortel, <i>ou</i> d'un être tenant à la fois de la nature divine et de la nature humaine;<br /><i><b>Moy.</b></i> κεράννυμαι (<i>ao.</i> ἐκερασάμην);<br /><b>1</b> mélanger pour soi : οἶνον IL du vin ; κρητῆρα IL tremper le vin dans un cratère;<br /><b>2</b> altérer, frelater, falsifier.<br />'''Étymologie:''' R. Καρ, mêler.
}}
}}
{{ls
{{elnl
|lstext='''κεράννῡμι''': καὶ -ύω Ἀλκαῖ. Κωμικ. ἐν «Ἱερῷ γάμῳ» 2, Ὑπερείδ. παρ’ Ἀθην. 424Ε· ὑποτακτ. κεραννύω Πλάτ. Φίληβ. 61Β· παρατ. ἐκεράννυν Λουκ. περὶ Ἀληθ. Ἱστορ. 1. 7: μέλλ. κεράσω Θεμίστ.: ἀόρ. ἐκέρᾰσα Πλάτ., ποιητ. κέρασα Εὐρ. Βάκχ. 127 (λυρ.), Ἐπικ. κέρασσα Ὀδ. Ε. 93, Ἰων. ἔκρησα Ἱππ. 551. 52, πρβλ. ἐπικεράννυμι: ― πρκμ. κεκέρᾰκα Εὐστ. ― Μέσ. ἀόρ. ἐκερασάμην Τίμ. Λοκρ. 95Ε, Ἐπικ. κεράσσατο Ὀδ. Σ. 423. ― Παθ. μέλ., κραθήσομαι ᾱ Πλάτ. Ἐπιστ. 326C, (συγ-) Εὐρ. Ἴων. 406: ― ἀόρ. [[ἐκράθην]] ᾱ Θουκ. 6. 5, Εὐρ. Πλάτ. Ἰων. ἐκρήθην Ἱππ. 16. 1, ἀλλ’ [[ὡσαύτως]] ἐκεράσθην Πλάτ. Φίληβ. 47C, Τίμ. 85Α, Ξεν. Ἀν. 5. 4, 29: ― πρκμ. κέκρᾱμαι Πίνδ., Ἀττ., Ἰων. κέκρημαι Ἱππ. 13. 19., 387. 17· ἀλλ’ [[ὡσαύτως]] κεκέρασμαι Ἀριστ. Ἀποσπ. 508, Ἀνακρεόντ. 16, 13, κτλ. ― Πρβλ. [[κεραίω]], [[κεράω]], κίρνημι, [[κιρνάω]], [[ἐγκίκρημι]]. (Ἐκ τῆς √ΚΡΑ, ἥτις φαίνεται ἐν τῷ [[κρατήρ]], καὶ ἔν τισι χρόνοις τοῦ ῥήματος· πρβλ. [[κέραμος]] ἐν τέλ.). Ἀναμιγνύω, (διάφ. ἀπὸ τοῦ [[μίγνυμι]], (ἴδε ἐν λέξ. [[κρᾶσις]])): 1) κατὰ τὸ πλεῖστον ἐπὶ τῆς δι’ ὕδατος ἀραιώσεως τοῦ πηκτοῦ οἴνου τῶν Ἑλλήνων (καὶ Ρωμαίων) οὕτω παρασκευαζομένου πρὸς χρῆσιν, κερῶντάς τ’ αἴθοπα [[οἶνον]] Ὀδ. Ω. 364· [[οὕτως]] ἐπὶ τῆς Καλυψοῦς, κέρασσε δὲ [[νέκταρ]] ἐρυθρὸν Ε. 93· κέρασον ἄκρατον Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 1123, πρβλ. Θουκ. 6. 32· καὶ ἀπολ., τοῖς θεοῖς εὐχόμενοι κεραννύωμεν, ἂς ἀναμίξωμεν μεθ’ ὕδατος [[ποτήριον]] οἴνου, Πλάτ. Φίληβ. 61Β· ἂν μὴ κεράσῃ τις Ἀντιφάν. ἐν «Διπλασίοις» 1· πρβλ. [[κεραίω]]: ― ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. κατὰ τὸ πλεῖστον ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, ὅτε περ... [[οἶνον]]... ἐνὶ κρητῆρι κέρωνται Ἰλ. Δ. 260, πρβλ. Ὀδ. Υ. 253· [[ὡσαύτως]] κρητῆρα κεράσσατο Γ. 393., Σ. 423. ― Παθ. πῶς οὖν κέκραται [[σκύφος]]; Εὐρ. Κύκλ. 557· [[κύλιξ]] ἴσον ἴσῳ κεκραμένη, ἐξ ἴσου ἔχουσα [[ὕδωρ]] καὶ [[οἶνον]] (πρβλ. [[ἴσος]] Ι. 1. ἐν τέλ.), Ἀριστοφ. Πλ. 1132· κεκρ. [[τρία]] καὶ δύο ὁ αὐτὸς ἐν Ἱππ. 1187· πρβλ. Ἀνθ. Π. 11. 137: 2) συγκιρνῶ ἢ [[ψυχραίνω]] ἀναμιγνύων, θυμῆρες κεράσασα, συγκεράσασα (τὸ πρὸς λοῦσιν [[ὕδωρ]]) εἰς εὐάρεστον θερμοκρασίαν, Ὀδ. Κ. 362. 3) [[καθόλου]] μιγνύω, ἀναμιγνύω, τινί τι Πλάτ. Φίληβ. 50Α, Σοφ. 262C, κτλ.· ἐπὶ μετάλλων, ἴδε ἐν λ. [[ὀρείχαλκος]]· ― μεταφορ., συνενῶ, συγκιρνῶ, [[κανονίζω]], Λατ. tempero, ἐπὶ κλιμάτων, ὧραι [[μάλιστα]] κεκραμέναι Ἡρόδ. 3. 106· ὧραι μετριώτατα κ. Πλάτ. Κριτί. 111Ε· ἔαρ κ. τῇ ὥρᾳ Ξεν. Κυν. 5. 5· οὕτω παρὰ Πινδ., πλοῦτον ἀρετᾷ κεκραμένον Π. 5. 2· οὐ [[γῆρας]] κέκραται γενεᾷ, ἡ γενεὰ δὲν ἀναμιγνύεται μὲ τὸ [[γῆρας]], δὲν ἔχει σχέσιν πρὸς αὐτό, [[αὐτόθι]] 10. 65, πρβλ. Ὀδ. Κ. (11), 123· ἐν ταῖς εὖ κεκραμέναις πολιτείαις Ἀριστ. Πολ. 5. 8, 2· ― ἐπὶ ψυχικῶν διαθέσεων, ἤθει γεννικῷ, ἤθει πραεῖ κεκραμένος Πλάτ. Φαῖδρ. 279Α, Νόμ. 903Α· τοῖς ἤθεσιν… τούτοις ἡ [[φύσις]] κεράννυται Ἄλεξις ἐν «Διδύμοις» 3· ― ἐπὶ μουσικῆς, ἁρμονίας ῥυθμοῖς κραθείσας Πλάτ. Νόμ. 835Β, πρβλ. Ἀριστ. Πολ. 4. 3, 8· ― [[ὡσαύτως]], κεκρᾶσθαι πρὸς ἄλληλα Πλάτ. Φαίδων 66C· ἀργυρίῳ… πρὸς χαλκόν… κεκραμένῳ χρώμεναι Δημ. 766. 11· μετά τινος Πλάτ. Νόμ. 961D, Τίμ. 85Α. ΙΙ. [[καθόλου]] ἀναμιγνύω, [[συνδυάζω]], [[συνάπτω]], [[συσκευάζω]], Λατ. attempero, ἔκ τινος ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 501Β· κ. οὐκ ἀπίθανον λόγον ὁ αὐτ. ἐν Φαίδρ. 265Β· [[θεόσυτος]] ἢ [[βρότειος]] ἢ κεκραμένη Αἰσχύλ. Πρ. 116· φωνὴ μεταξὺ τῆς τε Χαλκιδέων καὶ Δωρίδος ἐκράθη Θουκ. 6. 5· ― μεταγεν., ὡς καὶ νῦν, [[γεμίζω]] τὸ [[ποτήριον]] καὶ δίδω εἴς τινα νὰ πίῃ, Ἀποκάλ. ιη΄, 6, ιδ΄, 10, Ἐπίκ. 1. 25, 8, Βασίλ. ΙΙΙ. 640, κτλ.
|elnltext=κεράννυμι en κεραννύω, ook praes. κίρνημι, ep. κεράω en κεραίω; imperf. ἐκεράννυν en ἐκεράννυον; aor. ἐκέρασα, poët. aor. κέρασ(σ)α, Ion. ἔκρησα, ep. aor. med. 3 sing. κεράσσατο; aor. pass. ἐκεράσθην en ἐκράθην, Ion. ἐκρήθην; perf. κεκέρακα; perf. med.-pass. κεκέρασμαι en κέκραμαι, Ion. κέκρημαι, plqperf. med. 3 sing. ἐκέκρατο; fut. κεράσω; fut. pass. κραθήσομαι mengen, vermengen, meestal van water en wijn, ook med.; abs. wijn mengen:; πῶς οὖν κέκραται; hoe is de combinatie? Eur. Cycl. 557; ἔχε καὶ πιεῖν κεκραμένον τρία καὶ δύο hier, neem ook een drankje dat drie op twee is gemengd Aristoph. Eq. 1187; uitbr. te drinken geven:; κέρασον ἄκρατον schenk pure wijn Aristoph. Eccl. 1123; voor andere mengsels, ook overdr.: κεραννύντας ἡδονὴν φθόνῳ door plezier te mengen met jaloezie Plat. Phlb. 50a; φωνὴ μὴν μεταξὺ τῆς τε Χαλκιδέων καὶ Δωρίδος ἐκράθη de taal werd een mengsel tussen het dialect van Chalcis en het Dorisch Thuc. 6.5.1. (door combinatie tot stand brengen) samenstellen:; κεράσαντες οὐ παντάπασιν ἀπίθανον λόγον door een niet geheel ongeloofwaardig betoog in elkaar te zetten Plat. Phaedr. 265b; part. perf. pass. (goed) samengesteld, uitgebalanceerd:. ἡ Ἑλλὰς τὰς ὥρας πολλόν τι κάλλιστα κεκρημένας ἔλαχε Griekenland is bedeeld met verreweg het best uitgebalanceerde klimaat Hdt. 3.106.1; αἱ εὖ κεκραμέναι πολιτεῖαι de staatsvormen met een goed evenwicht Aristot. Pol. 1307b30.
}}
{{elru
|elrutext='''κεράννῡμι:''' и [[κεραννύω]] (impf. ἐκεράννυν, fut. κεράσω () - атт. [[κερῶ]], aor. ἐκέρᾰσα - эп. [[κέρασσα]] и κέρᾰσα, pf. κέκρᾱκα; aor. med. ἐκερασάμην - эп. κερασσάμην; pass.: fut. κραθήσομαι, aor. ἐκεράσθην и ἐκράσθην, pf. [[κέκραμαι|κέκρᾱμαι]] - NT [[κεκέρασμαι]], ppf. ἐκεκράμην)<br /><b class="num">1)</b> смешивать, т. е. разбавлять водой ([[οἶνον]], [[νέκταρ]] Hom.; [[ἄκρατον]] Arph.): θυμῆρες κ. Hom. разбавлять (кипяток) комнатной водой; [[οἶνος]] κερασθείς Xen. разбавленное вино;<br /><b class="num">2)</b> [[наполнять разбавленным вином]] (κρητῆρα Hom.): [[κύλιξ]] [[ἴσον]] ἴσῳ κεκραμένη Arph. бокал с равными частями (вина и воды);<br /><b class="num">3)</b> [[смешивать]], [[приготовлять]] (ὁ κεκερασμένος [[ἄκρατος]] [[οἶνος]] NT);<br /><b class="num">4)</b> [[умерять]]: ὧραι [[μάλιστα]] κεκραμέναι Her. самый умеренный, т. е. благодатный климат; εὖ κεκραμέναι πολιτεῖαι Arst. вполне уравновешенные политические системы;<br /><b class="num">5)</b> мешать, смешивать, перемешивать, тж. сочетать (τί τινι, τι πρός τι и τι [[μετά]] τινος Plat.; [[γάλα]] καὶ [[ὕδωρ]] Arst.; [[πλοῦτος]] ἀρετᾷ κεκραμένος Pind.): [[νοῦς]] μετὰ τῶν καλλίστων αἰσθήσεων [[κραθείς]] Plat. ум в сочетании с прекраснейшими чувствами; κεκραμένος πρὸς χαλκὸν [[ἄργυρος]] Dem. серебро, сплавленное с медью; φωνὴ μεταξὺ τῆς τε Χαλκιδέων καὶ Δωρίδος ἐκράθη Thuc. (у населения Гимеры) язык представлял собой смесь (наречий) халкидян и Дориды; ἤθει γεννικωτέρῳ κεκρᾶσθαι Plat. обладать большим благородством.
}}
}}
{{StrongGR
{{StrongGR
Line 34: Line 37:
|lsmtext='''κεράννῡμι:''' και -ύω· παρατ. <i>ἐκεράννυν</i>, μέλ. <i>κεράσω</i>, αόρ. αʹ <i>ἐκέρᾰσα</i>, ποιητ. <i>κέρασα</i>, Επικ. [[κέρασσα]] — Μέσ., αόρ. αʹ <i>ἐκερασάμην</i>, Επικ. γʹ ενικ. <i>κεράσσατο</i> — Παθ., μέλ. <i>κρᾱθήσομαι</i>, αόρ. αʹ [[ἐκράθην]] [ᾱ], επίσης <i>ἐκεράσθην</i>· παρακ. <i>κέκρᾱμαι</i>, επίσης <i>κεκέρασμαι</i>· ([[κεράω]])·<br /><b class="num">I.</b> [[ανακατεύω]], [[αναμειγνύω]] (πρβλ. [[κρᾶσις]])·<br /><b class="num">1.</b> [[κυρίως]] λέγεται για την [[αραίωση]] του κρασιού με [[νερό]], σε Ομήρ. Οδ., Αττ.· ομοίως στη Μέσ., [[ὅτε]] περ [[οἶνον]] [[κέρωνται]], όταν ανακατεύουν το [[κρασί]] τους, σε Ομήρ. Ιλ.· <i>κρητῆρα κεράσσατο</i>, του ανακάτεψε ένα κύπελο, σε Ομήρ. Οδ. — Παθ., [[κύλιξ]] [[ἴσον]] ἴσῳ κεκραμένη, [[κύπελλο]] αναμεμειγμένο μισό-μισό με [[νερό]] και [[κρασί]], σε Αριστοφ.<br /><b class="num">2.</b> [[ψυχραίνω]] ή [[βάφω]] μέσω του ανακατέματος, <i>θυμῆρες κεράσασα</i>, έχοντας αναμείξει (το [[νερό]]) σε κατάλληλη [[θερμοκρασία]], σε Ομήρ. Οδ.<br /><b class="num">3.</b> γενικά, [[ανακατεύω]], [[αναμειγνύω]], [[ρυθμίζω]], [[μετριάζω]], Λατ. [[tempero]], λέγεται για καιρικές συνθήκες, <i>ὧραιμάλιστα κεκραμέναι</i>, οι πιο εύκρατες εποχές, σε Ηρόδ.· οὐ [[γῆρας]] κέκραται γενεᾷ, [[κανένας]] γέρος δεν αναμειγνύεται με τη [[φυγή]], δηλ. δεν έχει ηλικιωμένους, σε Πίνδ.· λέγεται για νοητικές καταστάσεις, σε Πλάτ.<br /><b class="num">II.</b> γενικά, [[αναμιγνύω]], [[ανακατεύω]], Λατ. [[attempero]], <i>ἔκ τινος</i>, κάποιο [[πράγμα]], στον ίδ.· <i>φωνὴ μεταξὺ τῆς τε Χαλκιδέων καὶ Δωρίδος ἐκράθη</i>, σε Θουκ.
|lsmtext='''κεράννῡμι:''' και -ύω· παρατ. <i>ἐκεράννυν</i>, μέλ. <i>κεράσω</i>, αόρ. αʹ <i>ἐκέρᾰσα</i>, ποιητ. <i>κέρασα</i>, Επικ. [[κέρασσα]] — Μέσ., αόρ. αʹ <i>ἐκερασάμην</i>, Επικ. γʹ ενικ. <i>κεράσσατο</i> — Παθ., μέλ. <i>κρᾱθήσομαι</i>, αόρ. αʹ [[ἐκράθην]] [ᾱ], επίσης <i>ἐκεράσθην</i>· παρακ. <i>κέκρᾱμαι</i>, επίσης <i>κεκέρασμαι</i>· ([[κεράω]])·<br /><b class="num">I.</b> [[ανακατεύω]], [[αναμειγνύω]] (πρβλ. [[κρᾶσις]])·<br /><b class="num">1.</b> [[κυρίως]] λέγεται για την [[αραίωση]] του κρασιού με [[νερό]], σε Ομήρ. Οδ., Αττ.· ομοίως στη Μέσ., [[ὅτε]] περ [[οἶνον]] [[κέρωνται]], όταν ανακατεύουν το [[κρασί]] τους, σε Ομήρ. Ιλ.· <i>κρητῆρα κεράσσατο</i>, του ανακάτεψε ένα κύπελο, σε Ομήρ. Οδ. — Παθ., [[κύλιξ]] [[ἴσον]] ἴσῳ κεκραμένη, [[κύπελλο]] αναμεμειγμένο μισό-μισό με [[νερό]] και [[κρασί]], σε Αριστοφ.<br /><b class="num">2.</b> [[ψυχραίνω]] ή [[βάφω]] μέσω του ανακατέματος, <i>θυμῆρες κεράσασα</i>, έχοντας αναμείξει (το [[νερό]]) σε κατάλληλη [[θερμοκρασία]], σε Ομήρ. Οδ.<br /><b class="num">3.</b> γενικά, [[ανακατεύω]], [[αναμειγνύω]], [[ρυθμίζω]], [[μετριάζω]], Λατ. [[tempero]], λέγεται για καιρικές συνθήκες, <i>ὧραιμάλιστα κεκραμέναι</i>, οι πιο εύκρατες εποχές, σε Ηρόδ.· οὐ [[γῆρας]] κέκραται γενεᾷ, [[κανένας]] γέρος δεν αναμειγνύεται με τη [[φυγή]], δηλ. δεν έχει ηλικιωμένους, σε Πίνδ.· λέγεται για νοητικές καταστάσεις, σε Πλάτ.<br /><b class="num">II.</b> γενικά, [[αναμιγνύω]], [[ανακατεύω]], Λατ. [[attempero]], <i>ἔκ τινος</i>, κάποιο [[πράγμα]], στον ίδ.· <i>φωνὴ μεταξὺ τῆς τε Χαλκιδέων καὶ Δωρίδος ἐκράθη</i>, σε Θουκ.
}}
}}
{{elru
{{ls
|elrutext='''κεράννῡμι:''' и [[κεραννύω]] (impf. ἐκεράννυν, fut. κεράσω () - атт. [[κερῶ]], aor. ἐκέρᾰσα - эп. [[κέρασσα]] и κέρᾰσα, pf. κέκρᾱκα; aor. med. ἐκερασάμην - эп. κερασσάμην; pass.: fut. κραθήσομαι, aor. ἐκεράσθην и ἐκράσθην, pf. [[κέκραμαι|κέκρᾱμαι]] - NT [[κεκέρασμαι]], ppf. ἐκεκράμην)<br /><b class="num">1)</b> смешивать, т. е. разбавлять водой ([[οἶνον]], [[νέκταρ]] Hom.; [[ἄκρατον]] Arph.): θυμῆρες κ. Hom. разбавлять (кипяток) комнатной водой; [[οἶνος]] κερασθείς Xen. разбавленное вино;<br /><b class="num">2)</b> [[наполнять разбавленным вином]] (κρητῆρα Hom.): [[κύλιξ]] [[ἴσον]] ἴσῳ κεκραμένη Arph. бокал с равными частями (вина и воды);<br /><b class="num">3)</b> [[смешивать]], [[приготовлять]] (ὁ κεκερασμένος [[ἄκρατος]] [[οἶνος]] NT);<br /><b class="num">4)</b> [[умерять]]: ὧραι [[μάλιστα]] κεκραμέναι Her. самый умеренный, т. е. благодатный климат; εὖ κεκραμέναι πολιτεῖαι Arst. вполне уравновешенные политические системы;<br /><b class="num">5)</b> мешать, смешивать, перемешивать, тж. сочетать (τί τινι, τι πρός τι и τι [[μετά]] τινος Plat.; [[γάλα]] καὶ [[ὕδωρ]] Arst.; [[πλοῦτος]] ἀρετᾷ κεκραμένος Pind.): [[νοῦς]] μετὰ τῶν καλλίστων αἰσθήσεων [[κραθείς]] Plat. ум в сочетании с прекраснейшими чувствами; κεκραμένος πρὸς χαλκὸν [[ἄργυρος]] Dem. серебро, сплавленное с медью; φωνὴ μεταξὺ τῆς τε Χαλκιδέων καὶ Δωρίδος ἐκράθη Thuc. (у населения Гимеры) язык представлял собой смесь (наречий) халкидян и Дориды; ἤθει γεννικωτέρῳ κεκρᾶσθαι Plat. обладать большим благородством.
|lstext='''κεράννῡμι''': καὶ -ύω Ἀλκαῖ. Κωμικ. ἐν «Ἱερῷ γάμῳ» 2, Ὑπερείδ. παρ’ Ἀθην. 424Ε· ὑποτακτ. κεραννύω Πλάτ. Φίληβ. 61Β· παρατ. ἐκεράννυν Λουκ. περὶ Ἀληθ. Ἱστορ. 1. 7: μέλλ. κεράσω Θεμίστ.: ἀόρ. ἐκέρᾰσα Πλάτ., ποιητ. κέρασα Εὐρ. Βάκχ. 127 (λυρ.), Ἐπικ. κέρασσα Ὀδ. Ε. 93, Ἰων. ἔκρησα Ἱππ. 551. 52, πρβλ. ἐπικεράννυμι: ― πρκμ. κεκέρᾰκα Εὐστ. ― Μέσ. ἀόρ. ἐκερασάμην Τίμ. Λοκρ. 95Ε, Ἐπικ. κεράσσατο Ὀδ. Σ. 423. ― Παθ. μέλ., κραθήσομαι ᾱ Πλάτ. Ἐπιστ. 326C, (συγ-) Εὐρ. Ἴων. 406: ― ἀόρ. [[ἐκράθην]] ᾱ Θουκ. 6. 5, Εὐρ. Πλάτ. Ἰων. ἐκρήθην Ἱππ. 16. 1, ἀλλ’ [[ὡσαύτως]] ἐκεράσθην Πλάτ. Φίληβ. 47C, Τίμ. 85Α, Ξεν. Ἀν. 5. 4, 29: ― πρκμ. κέκρᾱμαι Πίνδ., Ἀττ., Ἰων. κέκρημαι Ἱππ. 13. 19., 387. 17· ἀλλ’ [[ὡσαύτως]] κεκέρασμαι Ἀριστ. Ἀποσπ. 508, Ἀνακρεόντ. 16, 13, κτλ. ― Πρβλ. [[κεραίω]], [[κεράω]], κίρνημι, [[κιρνάω]], [[ἐγκίκρημι]]. (Ἐκ τῆς √ΚΡΑ, ἥτις φαίνεται ἐν τῷ [[κρατήρ]], καὶ ἔν τισι χρόνοις τοῦ ῥήματος· πρβλ. [[κέραμος]] ἐν τέλ.). Ἀναμιγνύω, (διάφ. ἀπὸ τοῦ [[μίγνυμι]], (ἴδε ἐν λέξ. [[κρᾶσις]])): 1) κατὰ τὸ πλεῖστον ἐπὶ τῆς δι’ ὕδατος ἀραιώσεως τοῦ πηκτοῦ οἴνου τῶν Ἑλλήνων (καὶ Ρωμαίων) οὕτω παρασκευαζομένου πρὸς χρῆσιν, κερῶντάς τ’ αἴθοπα [[οἶνον]] Ὀδ. Ω. 364· [[οὕτως]] ἐπὶ τῆς Καλυψοῦς, κέρασσε δὲ [[νέκταρ]] ἐρυθρὸν Ε. 93· κέρασον ἄκρατον Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 1123, πρβλ. Θουκ. 6. 32· καὶ ἀπολ., τοῖς θεοῖς εὐχόμενοι κεραννύωμεν, ἂς ἀναμίξωμεν μεθ’ ὕδατος [[ποτήριον]] οἴνου, Πλάτ. Φίληβ. 61Β· ἂν μὴ κεράσῃ τις Ἀντιφάν. ἐν «Διπλασίοις» 1· πρβλ. [[κεραίω]]: ― ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. κατὰ τὸ πλεῖστον ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, ὅτε περ... [[οἶνον]]... ἐνὶ κρητῆρι κέρωνται Ἰλ. Δ. 260, πρβλ. Ὀδ. Υ. 253· [[ὡσαύτως]] κρητῆρα κεράσσατο Γ. 393., Σ. 423. ― Παθ. πῶς οὖν κέκραται [[σκύφος]]; Εὐρ. Κύκλ. 557· [[κύλιξ]] ἴσον ἴσῳ κεκραμένη, ἐξ ἴσου ἔχουσα [[ὕδωρ]] καὶ [[οἶνον]] (πρβλ. [[ἴσος]] Ι. 1. ἐν τέλ.), Ἀριστοφ. Πλ. 1132· κεκρ. [[τρία]] καὶ δύο ὁ αὐτὸς ἐν Ἱππ. 1187· πρβλ. Ἀνθ. Π. 11. 137: 2) συγκιρνῶ ἢ [[ψυχραίνω]] ἀναμιγνύων, θυμῆρες κεράσασα, συγκεράσασα (τὸ πρὸς λοῦσιν [[ὕδωρ]]) εἰς εὐάρεστον θερμοκρασίαν, Ὀδ. Κ. 362. 3) [[καθόλου]] μιγνύω, ἀναμιγνύω, τινί τι Πλάτ. Φίληβ. 50Α, Σοφ. 262C, κτλ.· ἐπὶ μετάλλων, ἴδε ἐν λ. [[ὀρείχαλκος]]· ― μεταφορ., συνενῶ, συγκιρνῶ, [[κανονίζω]], Λατ. tempero, ἐπὶ κλιμάτων, ὧραι [[μάλιστα]] κεκραμέναι Ἡρόδ. 3. 106· ὧραι μετριώτατα κ. Πλάτ. Κριτί. 111Ε· ἔαρ κ. τῇ ὥρᾳ Ξεν. Κυν. 5. 5· οὕτω παρὰ Πινδ., πλοῦτον ἀρετᾷ κεκραμένον Π. 5. 2· οὐ [[γῆρας]] κέκραται γενεᾷ, ἡ γενεὰ δὲν ἀναμιγνύεται μὲ τὸ [[γῆρας]], δὲν ἔχει σχέσιν πρὸς αὐτό, [[αὐτόθι]] 10. 65, πρβλ. Ὀδ. Κ. (11), 123· ἐν ταῖς εὖ κεκραμέναις πολιτείαις Ἀριστ. Πολ. 5. 8, 2· ― ἐπὶ ψυχικῶν διαθέσεων, ἤθει γεννικῷ, ἤθει πραεῖ κεκραμένος Πλάτ. Φαῖδρ. 279Α, Νόμ. 903Α· τοῖς ἤθεσιν… τούτοις ἡ [[φύσις]] κεράννυται Ἄλεξις ἐν «Διδύμοις» 3· ― ἐπὶ μουσικῆς, ἁρμονίας ῥυθμοῖς κραθείσας Πλάτ. Νόμ. 835Β, πρβλ. Ἀριστ. Πολ. 4. 3, 8· ― [[ὡσαύτως]], κεκρᾶσθαι πρὸς ἄλληλα Πλάτ. Φαίδων 66C· ἀργυρίῳ… πρὸς χαλκόν… κεκραμένῳ χρώμεναι Δημ. 766. 11· μετά τινος Πλάτ. Νόμ. 961D, Τίμ. 85Α. ΙΙ. [[καθόλου]] ἀναμιγνύω, [[συνδυάζω]], [[συνάπτω]], [[συσκευάζω]], Λατ. attempero, ἔκ τινος ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 501Β· κ. οὐκ ἀπίθανον λόγον ὁ αὐτ. ἐν Φαίδρ. 265Β· [[θεόσυτος]] ἢ [[βρότειος]] ἢ κεκραμένη Αἰσχύλ. Πρ. 116· φωνὴ μεταξὺ τῆς τε Χαλκιδέων καὶ Δωρίδος ἐκράθη Θουκ. 6. 5· ― μεταγεν., ὡς καὶ νῦν, [[γεμίζω]] τὸ [[ποτήριον]] καὶ δίδω εἴς τινα νὰ πίῃ, Ἀποκάλ. ιη΄, 6, ιδ΄, 10, Ἐπίκ. 1. 25, 8, Βασίλ. ΙΙΙ. 640, κτλ.
}}
{{elnl
|elnltext=κεράννυμι en κεραννύω, ook praes. κίρνημι, ep. κεράω en κεραίω; imperf. ἐκεράννυν en ἐκεράννυον; aor. ἐκέρασα, poët. aor. κέρασ(σ)α, Ion. ἔκρησα, ep. aor. med. 3 sing. κεράσσατο; aor. pass. ἐκεράσθην en ἐκράθην, Ion. ἐκρήθην; perf. κεκέρακα; perf. med.-pass. κεκέρασμαι en κέκραμαι, Ion. κέκρημαι, plqperf. med. 3 sing. ἐκέκρατο; fut. κεράσω; fut. pass. κραθήσομαι mengen, vermengen, meestal van water en wijn, ook med.; abs. wijn mengen:; πῶς οὖν κέκραται; hoe is de combinatie? Eur. Cycl. 557; ἔχε καὶ πιεῖν κεκραμένον τρία καὶ δύο hier, neem ook een drankje dat drie op twee is gemengd Aristoph. Eq. 1187; uitbr. te drinken geven:; κέρασον ἄκρατον schenk pure wijn Aristoph. Eccl. 1123; voor andere mengsels, ook overdr.: κεραννύντας ἡδονὴν φθόνῳ door plezier te mengen met jaloezie Plat. Phlb. 50a; φωνὴ μὴν μεταξὺ τῆς τε Χαλκιδέων καὶ Δωρίδος ἐκράθη de taal werd een mengsel tussen het dialect van Chalcis en het Dorisch Thuc. 6.5.1. (door combinatie tot stand brengen) samenstellen:; κεράσαντες οὐ παντάπασιν ἀπίθανον λόγον door een niet geheel ongeloofwaardig betoog in elkaar te zetten Plat. Phaedr. 265b; part. perf. pass. (goed) samengesteld, uitgebalanceerd:. ἡ Ἑλλὰς τὰς ὥρας πολλόν τι κάλλιστα κεκρημένας ἔλαχε Griekenland is bedeeld met verreweg het best uitgebalanceerde klimaat Hdt. 3.106.1; αἱ εὖ κεκραμέναι πολιτεῖαι de staatsvormen met een goed evenwicht Aristot. Pol. 1307b30.
}}
}}
{{etym
{{etym