κεράννυμι: Difference between revisions

{{pape

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1420.png Seite 1420]] u. κεραννύω, z. B. Alc. com. Ath. X, 424 d, fut. κεράσω, att. κερῶ, κερᾷς, aor. ἐκέρασα, ep. κεράσσω u. ἐκέρασσα, perf. κέκρακα u. κέκραμαι, aor. med. ἐκερασάμην, ep. κεράσσατο, von einer syncopirten Form im Conj. [[κέρωνται]], Il. 4, 260, aor. pass. [[ἐκράθην]] u. ἐκεράσθην (s. Beispiele unten), adj. verb. [[κεραστός]], Ep. ad. 295 (Plan. 83); vgl. über dies u. das perf. κεκέρασμαι Lob. zu Phryn. 582; der aor. act. κρῆσαι nur im compos. [[ἐπικεράννυμι]]. Vgl. auch [[κεράω]], [[κεραίω]], [[κιρνάω]] u. κίρνημι (nach Ath. XI, 476 a von [[κέρας]], Trinkhorn); – [[mischen]], mengen, vermischen; am gewöhnlichsten bei Hom. u. Folgdn von der Vermischung des dicken u. starken Weines mit Wasser, denn so gemischt wurde der Wein gewöhnlich getrunken; κέρασσε δὲ [[νέκταρ]] ἐρυθρόν Od. 5, 93; im med., κρητῆρα κερασσάμενος 7, 179. 13, 50, einen Mischkrug mischen, d. i. ihn mit gemischtem Wein anfüllen; τὸν κρατῆρα κεραννύουσιν Hyperid. bei Ath. X, 424 d; vgl. πῶς οὖν κέκραται ὁ [[σκύφος]] Eur. Cycl. 554 u. κύλικος ἴσον ἴσῳ κεκραμένης Ar. Plut. 1132, der Wein u. Wasser zu gleichen Theilen gemischt enthält; ὅτε [[οἶνον]] ἐνὶ κρητῆρσι [[κέρωνται]] Il. 4, 260; das praes. hat Hom. noch nicht; κέρασον ἄκρατον Ar. Eccl. 1123; τοῖς θεοῖς εὐχόμενοι κεραννύωμεν Plat. Phil. 61 b; [[κρᾶμα]] κερασάμενος Tim. Locr. 95 e; [[οἶνος]] κερασθείς Xen. An. 5, 4, 29, [[varia lectio|v.l.]] κεραθείς, vgl. Anacr. 36, 11; bei Sp. übh. einschenken, zu trinken geben. – Von andern Dingen, mischen, durch Mischung mildern; vom Badewasser, Od. 10, 362; πλοῦτον ἀρετᾷ κεκραμένον, Reichthum mit Tugend verbunden, Pind. P. 5, 2, vgl. Ol. 11, 109; κέκραται [[γῆρας]] ἱερᾷ γενεᾷ P. 10, 41, das Alter naht sich dem Geschlecht; [[θεόσυτος]] ἢ βρὀτειος ἢ κεκραμένη Aesch. Prom. 116; κεραννύντας ἡδονὴν φθόνῳ Plat. Phil. 50 a; ὅσα πυρὶ καὶ γῇ κεράννυται Prot. 320 d; ἐπειδὰν [[ταῦτα]] [[καλῶς]] καὶ μετρίως κραθῇ πρὸς ἄλληλα, im rechten Verhältniß zu einander gemischt, gehörig temperirt, Phaed. 86 c; [[νοῦς]] μετὰ τῶν καλλίστων αἰσθήσεων κραθείς Legg. XII, 961 d; μετὰ χολῆς μελαίνης κερασθέν Tim. 85 a; φωνὴ μὲν μεταξὺ τῆς τε Χαλκιδέων καὶ Δωρίδος ἐκράθη Thuc. 6, 5; κεκραμένος πρὸς χαλκὸν [[ἄργυρος]] Dem. 24, 214; Sp., φύσει πρὸς πᾶσαν ἀρετὴν εὖ κεκραμένος, von Natur zu jeder Tugend befähigt, Plut. Num. 3.

}}

{{ls

|lstext='''κεράννῡμι''': καὶ -ύω Ἀλκαῖ. Κωμικ. ἐν «Ἱερῷ γάμῳ» 2, Ὑπερείδ. παρ’ Ἀθην. 424Ε· ὑποτακτ. κεραννύω Πλάτ. Φίληβ. 61Β· παρατ. ἐκεράννυν Λουκ. περὶ Ἀληθ. Ἱστορ. 1. 7: μέλλ. κεράσω Θεμίστ.: ἀόρ. ἐκέρᾰσα Πλάτ., ποιητ. κέρασα Εὐρ. Βάκχ. 127 (λυρ.), Ἐπικ. κέρασσα Ὀδ. Ε. 93, Ἰων. ἔκρησα Ἱππ. 551. 52, πρβλ. ἐπικεράννυμι: ― πρκμ. κεκέρᾰκα Εὐστ. ― Μέσ. ἀόρ. ἐκερασάμην Τίμ. Λοκρ. 95Ε, Ἐπικ. κεράσσατο Ὀδ. Σ. 423. ― Παθ. μέλ., κραθήσομαι ᾱ Πλάτ. Ἐπιστ. 326C, (συγ-) Εὐρ. Ἴων. 406: ― ἀόρ. [[ἐκράθην]] ᾱ Θουκ. 6. 5, Εὐρ. Πλάτ. Ἰων. ἐκρήθην Ἱππ. 16. 1, ἀλλ’ [[ὡσαύτως]] ἐκεράσθην Πλάτ. Φίληβ. 47C, Τίμ. 85Α, Ξεν. Ἀν. 5. 4, 29: ― πρκμ. κέκρᾱμαι Πίνδ., Ἀττ., Ἰων. κέκρημαι Ἱππ. 13. 19., 387. 17· ἀλλ’ [[ὡσαύτως]] κεκέρασμαι Ἀριστ. Ἀποσπ. 508, Ἀνακρεόντ. 16, 13, κτλ. ― Πρβλ. [[κεραίω]], [[κεράω]], κίρνημι, [[κιρνάω]], [[ἐγκίκρημι]]. (Ἐκ τῆς √ΚΡΑ, ἥτις φαίνεται ἐν τῷ [[κρατήρ]], καὶ ἔν τισι χρόνοις τοῦ ῥήματος· πρβλ. [[κέραμος]] ἐν τέλ.). Ἀναμιγνύω, (διάφ. ἀπὸ τοῦ [[μίγνυμι]], (ἴδε ἐν λέξ. [[κρᾶσις]])): 1) κατὰ τὸ πλεῖστον ἐπὶ τῆς δι’ ὕδατος ἀραιώσεως τοῦ πηκτοῦ οἴνου τῶν Ἑλλήνων (καὶ Ρωμαίων) οὕτω παρασκευαζομένου πρὸς χρῆσιν, κερῶντάς τ’ αἴθοπα [[οἶνον]] Ὀδ. Ω. 364· [[οὕτως]] ἐπὶ τῆς Καλυψοῦς, κέρασσε δὲ [[νέκταρ]] ἐρυθρὸν Ε. 93· κέρασον ἄκρατον Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 1123, πρβλ. Θουκ. 6. 32· καὶ ἀπολ., τοῖς θεοῖς εὐχόμενοι κεραννύωμεν, ἂς ἀναμίξωμεν μεθ’ ὕδατος [[ποτήριον]] οἴνου, Πλάτ. Φίληβ. 61Β· ἂν μὴ κεράσῃ τις Ἀντιφάν. ἐν «Διπλασίοις» 1· πρβλ. [[κεραίω]]: ― ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. κατὰ τὸ πλεῖστον ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, ὅτε περ... [[οἶνον]]... ἐνὶ κρητῆρι κέρωνται Ἰλ. Δ. 260, πρβλ. Ὀδ. Υ. 253· [[ὡσαύτως]] κρητῆρα κεράσσατο Γ. 393., Σ. 423. ― Παθ. πῶς οὖν κέκραται [[σκύφος]]; Εὐρ. Κύκλ. 557· [[κύλιξ]] ἴσον ἴσῳ κεκραμένη, ἐξ ἴσου ἔχουσα [[ὕδωρ]] καὶ [[οἶνον]] (πρβλ. [[ἴσος]] Ι. 1. ἐν τέλ.), Ἀριστοφ. Πλ. 1132· κεκρ. [[τρία]] καὶ δύο ὁ αὐτὸς ἐν Ἱππ. 1187· πρβλ. Ἀνθ. Π. 11. 137: 2) συγκιρνῶ ἢ [[ψυχραίνω]] ἀναμιγνύων, θυμῆρες κεράσασα, συγκεράσασα (τὸ πρὸς λοῦσιν [[ὕδωρ]]) εἰς εὐάρεστον θερμοκρασίαν, Ὀδ. Κ. 362. 3) [[καθόλου]] μιγνύω, ἀναμιγνύω, τινί τι Πλάτ. Φίληβ. 50Α, Σοφ. 262C, κτλ.· ἐπὶ μετάλλων, ἴδε ἐν λ. [[ὀρείχαλκος]]· ― μεταφορ., συνενῶ, συγκιρνῶ, [[κανονίζω]], Λατ. tempero, ἐπὶ κλιμάτων, ὧραι [[μάλιστα]] κεκραμέναι Ἡρόδ. 3. 106· ὧραι μετριώτατα κ. Πλάτ. Κριτί. 111Ε· ἔαρ κ. τῇ ὥρᾳ Ξεν. Κυν. 5. 5· οὕτω παρὰ Πινδ., πλοῦτον ἀρετᾷ κεκραμένον Π. 5. 2· οὐ [[γῆρας]] κέκραται γενεᾷ, ἡ γενεὰ δὲν ἀναμιγνύεται μὲ τὸ [[γῆρας]], δὲν ἔχει σχέσιν πρὸς αὐτό, [[αὐτόθι]] 10. 65, πρβλ. Ὀδ. Κ. (11), 123· ἐν ταῖς εὖ κεκραμέναις πολιτείαις Ἀριστ. Πολ. 5. 8, 2· ― ἐπὶ ψυχικῶν διαθέσεων, ἤθει γεννικῷ, ἤθει πραεῖ κεκραμένος Πλάτ. Φαῖδρ. 279Α, Νόμ. 903Α· τοῖς ἤθεσιν… τούτοις ἡ [[φύσις]] κεράννυται Ἄλεξις ἐν «Διδύμοις» 3· ― ἐπὶ μουσικῆς, ἁρμονίας ῥυθμοῖς κραθείσας Πλάτ. Νόμ. 835Β, πρβλ. Ἀριστ. Πολ. 4. 3, 8· ― [[ὡσαύτως]], κεκρᾶσθαι πρὸς ἄλληλα Πλάτ. Φαίδων 66C· ἀργυρίῳ… πρὸς χαλκόν… κεκραμένῳ χρώμεναι Δημ. 766. 11· μετά τινος Πλάτ. Νόμ. 961D, Τίμ. 85Α. ΙΙ. [[καθόλου]] ἀναμιγνύω, [[συνδυάζω]], [[συνάπτω]], [[συσκευάζω]], Λατ. attempero, ἔκ τινος ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 501Β· κ. οὐκ ἀπίθανον λόγον ὁ αὐτ. ἐν Φαίδρ. 265Β· [[θεόσυτος]] ἢ [[βρότειος]] ἢ κεκραμένη Αἰσχύλ. Πρ. 116· φωνὴ μεταξὺ τῆς τε Χαλκιδέων καὶ Δωρίδος ἐκράθη Θουκ. 6. 5· ― μεταγεν., ὡς καὶ νῦν, [[γεμίζω]] τὸ [[ποτήριον]] καὶ δίδω εἴς τινα νὰ πίῃ, Ἀποκάλ. ιη΄, 6, ιδ΄, 10, Ἐπίκ. 1. 25, 8, Βασίλ. ΙΙΙ. 640, κτλ.

}}

{{StrongGR