Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

gustus: Difference between revisions

From LSJ

Οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → Neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these

Euripides, Suppliants, 968
(3_6)
(2)
Line 7: Line 7:
{{Georges
{{Georges
|georg=gūstus, ūs, m. (gotisch kustus, ahd. kust, [[Prüfung]]), das [[Kosten]], I) im allg., das (mäßige) [[Genießen]], der (mäßige) [[Genuß]] [[von]] [[etwas]], graminis cuiusdam, Quint. 5, 8, 1: [[sine]] [[crebro]] salis gustu, Plin. 31, 61. – II) insbes., das [[Kosten]] [[einer]] [[Speise]], um ihren [[Geschmack]] [[kennen]] zu [[lernen]], das [[Schmecken]], der [[Geschmack]], A) eig. u. übtr., 1) eig.: gustu explorare cibum, [[potum]] alcis, Tac., [[panis]], potionis bonitatem, Col.: gustu libata [[potio]], [[ein]] vorhergekostetes G., Tac. – 2) übtr., der [[Vorschmack]], die [[Probe]], das [[Pröbchen]], Plin. ep.: dare alci [[gustum]], Sen., [[gustum]] alcis [[rei]], Col.: si [[hoc]], [[quod]] gustui mittimus, [[non]] displicebit, *[[Fronto]] princ. hist. in. p. 202 N. (cod. [[gusto]]). – B) meton.: 1) das Gekostete: a) das [[Vorgericht]], die Vorspeise, Mart. 11, 31, 4 u.a.: dass. Nbf. gūstum, ī, n., Apic., 4, 181 sqq. [[Porphyr]]. Hor. [[sat]]. 1, 3, 6. – b) [[ein]] [[Schluck]] [[Wasser]], Petron. 77. § 7. – 2) = [[sapor]], der [[Geschmack]] [[einer]] [[Sache]], a) eig., Cels. u.a.: [[gustus]] vini austerior, Plin. – b) übtr.: [[sermo]] [[prae]] se ferens in verbis [[proprium]] quendam [[gustum]] [[urbis]], Quint. 6, 3, 17. – 3) = [[gustatus]], der [[Geschmack]] [[als]] [[Sinn]], der Geschmackssinn, Cels. 4, 26 (19). Col. 1, 8, 18: [[neben]] den andern Sinnen ([[visus]], [[auditus]], [[tactus]], [[odoratus]]), Gell. 6, 7 (6), 1 u. 19, 2, 1. Macr. 7, 9, 16. Augustin. epist. 137, 6. Ambros. in Luc. 7. § 113 u. 140. Schol. Bern. Verg. georg. 2, 246. – / Cic. Phil. 2, 115 liest [[man]] [[längst]] gustatum, u. Cic. in Clod. et Cur. 4. no. 4 ist wahrsch. [[auch]] gustatu st. gustu (Dat.) zu [[lesen]]. – [[Form]] gusti = gustui, Petron. 76, 5 [[non]] mehercules mi [[haec]] [[iactura]] gusti fuit.
|georg=gūstus, ūs, m. (gotisch kustus, ahd. kust, [[Prüfung]]), das [[Kosten]], I) im allg., das (mäßige) [[Genießen]], der (mäßige) [[Genuß]] [[von]] [[etwas]], graminis cuiusdam, Quint. 5, 8, 1: [[sine]] [[crebro]] salis gustu, Plin. 31, 61. – II) insbes., das [[Kosten]] [[einer]] [[Speise]], um ihren [[Geschmack]] [[kennen]] zu [[lernen]], das [[Schmecken]], der [[Geschmack]], A) eig. u. übtr., 1) eig.: gustu explorare cibum, [[potum]] alcis, Tac., [[panis]], potionis bonitatem, Col.: gustu libata [[potio]], [[ein]] vorhergekostetes G., Tac. – 2) übtr., der [[Vorschmack]], die [[Probe]], das [[Pröbchen]], Plin. ep.: dare alci [[gustum]], Sen., [[gustum]] alcis [[rei]], Col.: si [[hoc]], [[quod]] gustui mittimus, [[non]] displicebit, *[[Fronto]] princ. hist. in. p. 202 N. (cod. [[gusto]]). – B) meton.: 1) das Gekostete: a) das [[Vorgericht]], die Vorspeise, Mart. 11, 31, 4 u.a.: dass. Nbf. gūstum, ī, n., Apic., 4, 181 sqq. [[Porphyr]]. Hor. [[sat]]. 1, 3, 6. – b) [[ein]] [[Schluck]] [[Wasser]], Petron. 77. § 7. – 2) = [[sapor]], der [[Geschmack]] [[einer]] [[Sache]], a) eig., Cels. u.a.: [[gustus]] vini austerior, Plin. – b) übtr.: [[sermo]] [[prae]] se ferens in verbis [[proprium]] quendam [[gustum]] [[urbis]], Quint. 6, 3, 17. – 3) = [[gustatus]], der [[Geschmack]] [[als]] [[Sinn]], der Geschmackssinn, Cels. 4, 26 (19). Col. 1, 8, 18: [[neben]] den andern Sinnen ([[visus]], [[auditus]], [[tactus]], [[odoratus]]), Gell. 6, 7 (6), 1 u. 19, 2, 1. Macr. 7, 9, 16. Augustin. epist. 137, 6. Ambros. in Luc. 7. § 113 u. 140. Schol. Bern. Verg. georg. 2, 246. – / Cic. Phil. 2, 115 liest [[man]] [[längst]] gustatum, u. Cic. in Clod. et Cur. 4. no. 4 ist wahrsch. [[auch]] gustatu st. gustu (Dat.) zu [[lesen]]. – [[Form]] gusti = gustui, Petron. 76, 5 [[non]] mehercules mi [[haec]] [[iactura]] gusti fuit.
}}
{{LaEn
|lnetxt=gustus gustus N M :: tasting, appetite; draught of water
}}
}}

Revision as of 20:33, 27 February 2019

Latin > English (Lewis & Short)

gustus: ūs, m. kindred with Sanscr. ǵush, to be fond of; Gr. γεύω, γεύομαι, γεῦσις, taste,
I a tasting of food, a partaking slightly or eating a little of any thing (mostly post-Aug.; not in Cic.; cf.: gustatus, sapor).
I Lit.
   1    In gen.: minister inferre epulas et explorare gustu solitus, Tac. A. 12, 66: explorare aliquid gustu, Col. 1, 8, 18; 2, 2, 20; cf. Plin. 31, 10, 46, § 114: gustu libata potio, Tac. A. 13, 16: cum ille ad primum gustum concidisset, Suet. Ner. 33: sine crebro salis gustu, Plin. 31, 6, 32, § 61.—
   2    In partic.
   a A light dish at the beginning of a Roman meal, an antepast, whet, relish, = gustatio, Mart. 11, 31, 4; 11, 52, 12: gustus elementa per omnia quaerunt, Juv. 11, 14.—Also in a neutr. form: gustum versatile sic facies, Apic. 4, 5, § 181 sqq.—
   b A draught of water: profer ex illa amphora gustum, Petr. 77 fin.—
   B Transf., taste, flavor, = sapor (post-Aug.): attrahatur spiritu is sucus, donec in ore gustus ejus sentiatur, Cels. 6, 8, 6; Col. 3, 2, 24; Plin. 14, 1, 3, § 12; 26, 8, 50, § 82; 27, 12, 96, § 121 sq.—
II Trop. (post-Aug.).
   A (Acc. to I. 2. a.) A foretaste, specimen: ad hunc gustum totum librum repromitto, Plin. Ep. 4, 27, 5: expetens versificationis nostrae gustum, Col. 11, 1, 2: gustum tibi dare volui, Sen. Ep. 114, 18.—
   B (Acc. to I. B.) Taste: urbanitas significat sermonem praeferentem in verbis et sono et usu proprium quendam gustum urbis, Quint. 6, 3, 17.

Latin > French (Gaffiot 2016)

gustŭs,¹² ūs, m.,
1 action de goûter, dégustation : Pl. Cist. 70 ; Plin. 31, 114 ; Tac. Ann. 12, 66 ; Suet. Nero 33
2 goût d’une chose, saveur : Cels. Med. 6, 8, 6 ; [fig.] Quint. 6, 3, 17
3 [fig.] goût, avant-goût, échantillon : Sen. Ep. 114, 18 ; Plin. Min. Ep. 4, 27, 5
4 = gustatio, plat d’entrée : Mart. 11, 31, 4 ; 11, 52, 12 || de quoi goûter, une gorgée : Petr. 77, 7.

Latin > German (Georges)

gūstus, ūs, m. (gotisch kustus, ahd. kust, Prüfung), das Kosten, I) im allg., das (mäßige) Genießen, der (mäßige) Genuß von etwas, graminis cuiusdam, Quint. 5, 8, 1: sine crebro salis gustu, Plin. 31, 61. – II) insbes., das Kosten einer Speise, um ihren Geschmack kennen zu lernen, das Schmecken, der Geschmack, A) eig. u. übtr., 1) eig.: gustu explorare cibum, potum alcis, Tac., panis, potionis bonitatem, Col.: gustu libata potio, ein vorhergekostetes G., Tac. – 2) übtr., der Vorschmack, die Probe, das Pröbchen, Plin. ep.: dare alci gustum, Sen., gustum alcis rei, Col.: si hoc, quod gustui mittimus, non displicebit, *Fronto princ. hist. in. p. 202 N. (cod. gusto). – B) meton.: 1) das Gekostete: a) das Vorgericht, die Vorspeise, Mart. 11, 31, 4 u.a.: dass. Nbf. gūstum, ī, n., Apic., 4, 181 sqq. Porphyr. Hor. sat. 1, 3, 6. – b) ein Schluck Wasser, Petron. 77. § 7. – 2) = sapor, der Geschmack einer Sache, a) eig., Cels. u.a.: gustus vini austerior, Plin. – b) übtr.: sermo prae se ferens in verbis proprium quendam gustum urbis, Quint. 6, 3, 17. – 3) = gustatus, der Geschmack als Sinn, der Geschmackssinn, Cels. 4, 26 (19). Col. 1, 8, 18: neben den andern Sinnen (visus, auditus, tactus, odoratus), Gell. 6, 7 (6), 1 u. 19, 2, 1. Macr. 7, 9, 16. Augustin. epist. 137, 6. Ambros. in Luc. 7. § 113 u. 140. Schol. Bern. Verg. georg. 2, 246. – / Cic. Phil. 2, 115 liest man längst gustatum, u. Cic. in Clod. et Cur. 4. no. 4 ist wahrsch. auch gustatu st. gustu (Dat.) zu lesen. – Form gusti = gustui, Petron. 76, 5 non mehercules mi haec iactura gusti fuit.

Latin > English

gustus gustus N M :: tasting, appetite; draught of water