convenienter: Difference between revisions
νέῳ δὲ σιγᾶν μᾶλλον ἢ λαλεῖν πρέπει → it's fitting for a young man to keep silence rather than to speak (Menander)
(3_4) |
(2) |
||
| Line 7: | Line 7: | ||
{{Georges | {{Georges | ||
|georg=convenienter, Adv. ([[conveniens]]), [[zusammen]]-, übereinstimmend, entsprechend, [[angemessen]], m. cum u. Abl., c. cum [[natura]] vivere, Cic. – m. Dat., [[congruenter]] naturae convenienterque vivere, Cic.: [[constanter]] convenienterque [[sibi]] dicere, Cic. – m. ad u. Akk., morem [[magis]] loquendi cum sociis servastis, [[quam]] c. ad praesentem fortunae nostrae statum locuti estis, Liv. 23, 5, 4. – absol., [[non]] [[enim]] potest c. dici [[nihil]] comprehendi posse, si etc., Cic. Acad. 2, 109: Compar., convenientius licere voluerunt, Augustin. de civ. dei 2, 9: Superl., [[propter]] [[quod]] [[utroque]] [[numero]] significari convenientissime potuit, Augustin. de civ. dei 18, 44. p. 324, 29 D<sup>2</sup>. | |georg=convenienter, Adv. ([[conveniens]]), [[zusammen]]-, übereinstimmend, entsprechend, [[angemessen]], m. cum u. Abl., c. cum [[natura]] vivere, Cic. – m. Dat., [[congruenter]] naturae convenienterque vivere, Cic.: [[constanter]] convenienterque [[sibi]] dicere, Cic. – m. ad u. Akk., morem [[magis]] loquendi cum sociis servastis, [[quam]] c. ad praesentem fortunae nostrae statum locuti estis, Liv. 23, 5, 4. – absol., [[non]] [[enim]] potest c. dici [[nihil]] comprehendi posse, si etc., Cic. Acad. 2, 109: Compar., convenientius licere voluerunt, Augustin. de civ. dei 2, 9: Superl., [[propter]] [[quod]] [[utroque]] [[numero]] significari convenientissime potuit, Augustin. de civ. dei 18, 44. p. 324, 29 D<sup>2</sup>. | ||
}} | |||
{{LaEn | |||
|lnetxt=convenienter ADV :: suitably, consistently; comfortably; conformably (L+S) | |||
}} | }} | ||
Revision as of 01:35, 28 February 2019
Latin > English (Lewis & Short)
convĕnĭenter: adv., v. convenio,
I P. a. fin.
Latin > French (Gaffiot 2016)
convĕnĭentĕr¹⁴ (conveniens), conformément : convenienter cum natura Cic. Tusc. 5, 82 ou convenienter naturæ Cic. Fin. 3, 26, d’une manière conforme à la nature ; convenienter sibi dicere Cic. Tusc. 5, 26, être conséquent dans ses paroles ; convenienter ad statum fortunæ loqui Liv. 23, 5, 4, tenir un langage en rapport avec sa fortune || -tius Aug. Civ. 2, 9 ; -tissime Aug. Civ. 18, 44.
Latin > German (Georges)
convenienter, Adv. (conveniens), zusammen-, übereinstimmend, entsprechend, angemessen, m. cum u. Abl., c. cum natura vivere, Cic. – m. Dat., congruenter naturae convenienterque vivere, Cic.: constanter convenienterque sibi dicere, Cic. – m. ad u. Akk., morem magis loquendi cum sociis servastis, quam c. ad praesentem fortunae nostrae statum locuti estis, Liv. 23, 5, 4. – absol., non enim potest c. dici nihil comprehendi posse, si etc., Cic. Acad. 2, 109: Compar., convenientius licere voluerunt, Augustin. de civ. dei 2, 9: Superl., propter quod utroque numero significari convenientissime potuit, Augustin. de civ. dei 18, 44. p. 324, 29 D2.
Latin > English
convenienter ADV :: suitably, consistently; comfortably; conformably (L+S)
