παιδίος: Difference between revisions
δόξειε δ' ἂν τῆς κυριωτάτης καὶ μάλιστα ἀρχιτεκτονικῆς. τοιαύτη δ' ἡ πολιτικὴ φαίνεται → It would seem to belong to the most authoritative art and that which is most truly the master art. And politics appears to be of this nature.
(6_5) |
(30) |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''παιδίος''': βαρβαρισμὸς ἀντὶ [[παιδίον]]: περὶ τῆς προσφωνήσεως τοῦ προφήτου τοῦ θεοῦ Ἄμμωνος, «[[ἔνιοι]] δέ φασι, τὸν μὲν προφήτην Ἑλληνιστὶ μὲν βουλόμενον προσειπεῖν (τὸν Ἀλέξανδρον) μετά τινος φιλοφροσύνης, ὦ [[παιδίον]], ἐν τῷ τελευταίῳ δὲ τῶν φθόγγων ὑπὸ βαρβαρισμοῦ πρὸς τὸ σῖγμα ἐξενεχθῆναι καὶ εἰπεῖν, ὦ [[παιδίος]], ἀντὶ τοῦ ν τῷ σ χρησάμενον. Ἀσμένῳ δὲ τῷ Ἀλεξάνδρῳ τὸ [[σφάλμα]] τῆς φωνῆς γενέσθαι, καὶ διαδοθῆναι λόγον ὡς παῖδα Διὸς αὐτὸν τοῦ θεοῦ προσειπόντος» Πλούτ. ἐν βίῳ Ἀλεξ. 27. | |lstext='''παιδίος''': βαρβαρισμὸς ἀντὶ [[παιδίον]]: περὶ τῆς προσφωνήσεως τοῦ προφήτου τοῦ θεοῦ Ἄμμωνος, «[[ἔνιοι]] δέ φασι, τὸν μὲν προφήτην Ἑλληνιστὶ μὲν βουλόμενον προσειπεῖν (τὸν Ἀλέξανδρον) μετά τινος φιλοφροσύνης, ὦ [[παιδίον]], ἐν τῷ τελευταίῳ δὲ τῶν φθόγγων ὑπὸ βαρβαρισμοῦ πρὸς τὸ σῖγμα ἐξενεχθῆναι καὶ εἰπεῖν, ὦ [[παιδίος]], ἀντὶ τοῦ ν τῷ σ χρησάμενον. Ἀσμένῳ δὲ τῷ Ἀλεξάνδρῳ τὸ [[σφάλμα]] τῆς φωνῆς γενέσθαι, καὶ διαδοθῆναι λόγον ὡς παῖδα Διὸς αὐτὸν τοῦ θεοῦ προσειπόντος» Πλούτ. ἐν βίῳ Ἀλεξ. 27. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[παιδίος]], ὁ (Α)<br />[[βαρβαρισμός]] [[αντί]] [[παιδίον]] («[[ἔνιοι]] δὲ φασι, τὸν μὲν προφήτην ἑλληνιστὶ βουλόμενον προσειπεῑν [τὸν Ἀλέξανδρον] [[μετά]] τινος φιλοφροσύνης... είπεῑν, ὦ [[παιδίος]], ἀντὶ τοῡ νῡ τῷ σῑγμα χρησάμενον», <b>Πλούτ.</b>). | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:12, 29 September 2017
Greek (Liddell-Scott)
παιδίος: βαρβαρισμὸς ἀντὶ παιδίον: περὶ τῆς προσφωνήσεως τοῦ προφήτου τοῦ θεοῦ Ἄμμωνος, «ἔνιοι δέ φασι, τὸν μὲν προφήτην Ἑλληνιστὶ μὲν βουλόμενον προσειπεῖν (τὸν Ἀλέξανδρον) μετά τινος φιλοφροσύνης, ὦ παιδίον, ἐν τῷ τελευταίῳ δὲ τῶν φθόγγων ὑπὸ βαρβαρισμοῦ πρὸς τὸ σῖγμα ἐξενεχθῆναι καὶ εἰπεῖν, ὦ παιδίος, ἀντὶ τοῦ ν τῷ σ χρησάμενον. Ἀσμένῳ δὲ τῷ Ἀλεξάνδρῳ τὸ σφάλμα τῆς φωνῆς γενέσθαι, καὶ διαδοθῆναι λόγον ὡς παῖδα Διὸς αὐτὸν τοῦ θεοῦ προσειπόντος» Πλούτ. ἐν βίῳ Ἀλεξ. 27.
Greek Monolingual
παιδίος, ὁ (Α)
βαρβαρισμός αντί παιδίον («ἔνιοι δὲ φασι, τὸν μὲν προφήτην ἑλληνιστὶ βουλόμενον προσειπεῑν [τὸν Ἀλέξανδρον] μετά τινος φιλοφροσύνης... είπεῑν, ὦ παιδίος, ἀντὶ τοῡ νῡ τῷ σῑγμα χρησάμενον», Πλούτ.).
