πάρειμι: Difference between revisions

|lstext='''πάρειμι''': ([[εἰμὶ]]) ἀπαρ. -εῖναι, Ἐπικ. πληθ. παρέᾱσι Ἰλ. Ε. 192, Ὀδ. Ν. 247· Ἐπικ. ὑποτ. παρέω: ἀπαρ. [[παρέμμεναι]]: μετοχ. παρεών· Ἐπικ. παρατ. παρέην, γ΄ πληθ. [[πάρεσαν]] Ἰλ. Λ. 75, Ἀττ. παρατ. παρῆ· Ἐπικ. μέλλ. παρέσσομαι. Εἶμαι πλησίον, ὑμεῖς θεαί ἐστε πάρεστέ τε ἴστε τε πάντα Ἰλ. Β. 485, κτλ.· ἐν τμήσει, πὰρ δ’ ἄρ’ ἔην καὶ ἀοιδὸς Ὀδ. Γ. 267· τὰ πάρα [[ὡσαύτως]] ἦν ἐν χρήσει ἀντὶ πάρεστι καὶ πάρεισι, αἰεὶ γὰρ πάρα εἷς γε θεῶν, ὃς λοιγὸν ἀμύνει Ἰλ. Υ. 98., Ψ. 479, κλ.· - [[συχν]]. κατὰ μετοχ., ποίπνυον παρεόντε Ἰλ. Ω. 475· σημάντορος οὐ παρεόντος Ο. 325, κτλ. 2) εἶμαι πλησίον τινός, μετὰ δοτικ., Ὀδ. Ε. 105· μήλοισι Δ. 640· π. τινι παροινοῦντι Ἀντιφῶν 125. 44· οὕτω, π. [[παρά]] τινι Σοφ. Φιλ. 1056· [[ὅπως]] παρέσει μοι καὶ σὺ καὶ τὰ [[παιδία]].. [[μέλλω]] γὰρ ἑστιᾶν γάμους, παρακαλῶ νὰ ἦσαι παρ’ ἐμοὶ καὶ σὺ καὶ τὰ [[παιδία]], [[διότι]] θὰ ἔχω γαμήλιον [[συμπόσιον]], Ἀριστοφάν. Ὄρν. 131. 3) εἶμαι παρών, [[μάχη]] δέ τε καὶ σὺ παρῆσθα Ὀδ. Δ. 497· ἐν δαίτῆσι Ἰλ. Κ. 217· οὕτω παρ’ Ἀττ., δόμοις π. Εὐρ. Ἱππ. 805· τοῖς πράγμασι Δημ. 10. 2, κλ.· ἐν λόγῳ Ἀριστοφ. Ἀχ. 513· ἐν ταῖς συνουσίαις Πλάτ. Πρωταγ. 335Β· ἐπὶ τοῖς ἀγῶσι Δημ. 750. 2. 4) εἶμαι πλησίον τινὸς καὶ βοηθῶ αὐτόν, παρίσταμαι ὡς βοηθός, «παραστέκομαι», ὡς τὸ Λατ. adesse, καὶ [[λίην]] τοι ἐγὼ παρέσσομαι Ὀδ. Ν. 393· οὕτω παρ’ Ἀττικ., Αἰσχύλ. Πέρσ. 235· πλησίον κινδύνων π. τινι Εὐρ. Ὀρ. 1159, κτλ.· [[μάλιστα]] ἐπί τινος κατηγορουμένου, οἱ νῦν παρόντες αὐτῷ καὶ συνδικοῦντες Δημ. 911. 6, πρβλ. 749. 23. 5) παρεῖναι εἰς ..., [[φθάνω]] εἰς... ἢ [[μᾶλλον]] ἔχω φθάσῃ εἰς..., ἐς κοῖτον Ἡρόδ. 1. 9· ἐς τὸν Ἰσθμὸν π. τινι ὁ αὐτ. 8. 60· ἐς τὴν Λακεδαίμονα π. τινι Θουκ. 6. 88· εἰς τὴν ἐξέτασιν Ξενοφ. Ἀν. 7. 1, 11· Ὀλυμπίαζε Θουκ. 3. 88· [[ὡσαύτως]] μόνον μετ’ αἰτ. τόπου, πάρεισι... Αἰτναῖον πάγον Εὐριπ. Κύκλ. 95, πρβλ. 106, Βάκχ. 5· - οὕτω, π. τινι ἐπὶ τὸ [[στράτευμα]] Ξεν. Ἀν. 7. 1, 35· π. πρὸς τὴν κρίσιν [[αὐτόθι]] 6. 4, 26· [[πρός]] τινα ὁ αὐτ. ἐν Κυρ. 2. 4, 21· ἴδε ἐν λ. [[πάρειμι]] ([[εἶμι]]) IV. 2. 6) π. ἐκ..., ἔχω ἐλθεῖ ἐκ..., ἐκ ταύτης [τῆς πόλιος] π. εἰς τὴν Ἀσίην Ἡρόδ. 6. 24· [[τοὐκ]] θεῶν παρὸν Σοφ. Ο. Κ. 1540· Φίλιππος ἐκ Θρᾴκης π. Αἰσχίν. 41. 21· [[Θείβαθεν]] αὐληταὶ πάρα Ἀριστοφάν. Ἀχ. 862. ΙΙ. ἐπὶ πραγμάτων, εἶμαι πλησίον, δηλ. [[πρόχειρος]], ἕτοιμος, Λατιν. praesto esse, τά τε δμώεσσι πάρεστι Ὀδ. Ξ. 80, κτλ.· πάρα δ᾿ ἔργα βόεσσι Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 452· οὐ γὰρ οἱ πάρα [[νῆες]] Ὀδ. Δ. 559· εἴ μοι δύναμίς γε παρείη, ἄν εἶχον δύναμιν, ἐξουσίαν, Β. 62 ὅ τι πάρεστι, ὅ τι εὑρίσκεται πλησίον, Μένανδρ. ἐν «Ἀνεψιοῖς» 5· ― [[οὕτως]] ἐπὶ αἰσθημάτων, ψυχικῶν καταστάσεων, κτλ., [[φόβος]] βαρβάροις παρῆν Αἰσχύλ. Πέρσ. 391· [[θαῦμα]] παρῆν Σοφ. Ἀντ. 254· ἐν τοῖς [[τότε]] παρεοῦσι .. κακοῖσι Ἡρόδ. 8. 20, πρβλ. Αἰσχύλου Πρ. 26· ― ἐπὶ χρόνου, ὁ παρὼν νῦν [[χρόνος]], ἐν ἀντιθέσει πρὸς τό: ὁ παρεληλυθώς, Σοφ. Ἠλ. 1293, Αἰσχίν. 13, 19 ἡ νῦν παροῦσα [[ἡμέρα]] Πλάτ. Νόμ. 683C· ἡ ἱερὰ συμβουλὴ π. Ξενοφ. Ἀν. 5. 6, 4· ― τὰ παρεόντα, τὰ παρόντα, τὰ [[ὄντα]] πρόχειρα ἢ ἕτοιμα, χαριζομένη παρεόντων Ὀδ. Α. 140., Δ. 56, πρβλ. Ἱππ. π. Ἄρθρ. 837· παρὰ πεζοῖς, τὰ παρόντα (Ἰωνικ. παρεόντα), ἡ παροῦσα [[κατάστασις]] τῶν πραγμάτων, αἱ παροῦσαι περιστάσεις, Ἡρόδ. 1. 113, κτλ.· τὰ π. πρήγματα ὁ αὐτ. 6. 100· ἀντίθετον πρὸς τὰ γεγονότα καὶ τὰ μέλλοντα, Πλάτ. Θεαίτ. 186Α· ἑνικ., τὸ παρὸν (Ἰων. παρεὸν) Ἡρόδ. 1. 20 Σοφ. Φιλ. 149· πρὸς παρεὸν Ἐμπεδ. 375· ― τὸ παρὸν ἐπιρρηματικῶς ὡς τὸ νῦν, Πλάτ. Νόμ. 693Β· οὕτω, τὰ παρόντα Σοφ. Ἠλ. 215· παρὰ πεζογράφοις, ἐκ τῶν παρόντων, σύμφωνα πρὸς τὰς παρούσας περιστάσεις, Θουκ. 5. 40, κτλ.· ἐν τῷ παρόντι, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ [[ἔπειτα]], ὁ αὐτ. 5. 63, κτλ.· ἐν τῷ νῦν π. καὶ ἐν τῷ [[ἔπειτα]] Πλάτ. Φαίδων 67C· ἐν τῷ [[τότε]] π. Θουκ. 1. 95· πρὸς τὸ παρὸν Ἰσοκρ. π. Ἀντιδ. § 100· πρὸς τὸ π. [[αὐτίκα]] Θουκ. 3. 40· πρὸς τὴν παροῦσαν ὄψιν ὁ αὐτ. 2. 88· ἐπὶ τοῦ παρόντος, κατὰ τὸ παρόν, Ἐπικτ. Ἐγχειρ. 2. 2· ἐς καὶ πρὸς τὰ παρόντα Ἀρρ. Ἀνάβ. 1. 13, 5., 5. 22, 5. ΙΙΙ. ἀπρόσ., πάρεστί μοι, ὡς τὸ [[ἔξεστι]], ἐξαρτᾶται ἐξ ἐμοῦ, [[εἶναι]] εἰς τὴν ἐξουσίαν μου νὰ πράξω τι, μετ᾿ ἀπαρ., Ἡρόδ. 8. 20., 9. 70· τοιαῦθ᾿ ἑλέσθαι σοι πάρεστιν ἐξ ἐμοῦ Αἰσχύλ. Εὐμ. 867, πρβλ. Σοφ. Φιλ. 364, κλ.· καὶ [[ἄνευ]] δοτ., παρῆν ... κλύειν Αἰσχύλ. Πέρσ. 401· πάρεστι χαίρειν Ἀριστοφ. Πλ. 638, κτλ. 2) οὕτω καὶ ἡ μετοχ. παρόν, Ἰων. παρεόν, ὡς τὸ ἐξόν, παρεὸν αὐτῷ βασιλέα γενέσθαι, ἐνῷ ἦτο εἰς τὴν ἐξουσίαν [[αὐτοῦ]] νὰ γίνῃ [[βασιλεύς]], Ἡρόδ. 1. 129, 6. 72, Σοφ. Φιλ. 1099, Ἀποσπ. 148, Θουκ. 4. 19. IV. τὸ ἀρσεν. τῆς μετοχ. παρὼν [[συχνάκις]] κεῖται ἰδίως παρὰ τοῖς Τραγικ. ἐν τέλει στίχου σχεδὸν ὡς παραπληρωματικὸν πρὸς συμπλήρωσιν τῆς προτάσεως καὶ στρογγύλωσιν αὐτῆς, ὡς τὸ λαβών, ὡς: ὁ κλεινὸς αὐτῇ ταὐτὰ [[νυμφίος]] παρὼν Σοφ. Ἠλ. 300· τὶς [[πόθεν]] μολὼν σοὶ μαρτυρήσει ταῦτ᾿ ἐμοῦ κλύειν παρών; (πάρα Bothe) Τρ. 422, [[ἔνθα]] ὁ Jebb παρεδέξατο τὴν διόρθωσιν τοῦ Bothe, πρβλ. Valck. εἰς Εὐρ. Φοιν. 481, Λοβέκ. εἰς Σοφ. Αἴ. 57.