φροῦδος: Difference between revisions

|lstext='''φροῦδος''': η, ον.· καὶ ος, ον, Σοφοκλ. Ἠλ. 807, Εὐρ. Ἰφ. ἐν Ταύρ. 154, Πλούτ.· (κατὰ συναίρεσιν ἐκ τοῦ πρὸ ὁδοῦ, ὡς τὸ [[φροίμιον]] ἐκ τοῦ [[προοίμιον]], φρουρὸς ἐκ τοὺ προορὸς)· ― ὁ ἀπειθών, προχωρήσας [[ὥστε]] νὰ μὴ φαίνηται πλέον, (ὡς ὁ Ὅμ. λέγει ἐν τῇ ἀσυναιρέτῳ μορφῇ, οἱ δ’ ᾤχοντ’ ἠδὲ πρὸ ὁδοῦ ἐγένοντο, «προὐγένοντο, προῆλθον, (κατὰ τῆς ἐπὶ Θήβας ὁδοῦ» (Σχόλ.) Ἰλ. Δ. 382)· 1) ἐπὶ προσώπων, ὁ ἀναχωρήσας, ἀπελθών, φυγών, φροῡδός ἐστι. φρ. γίγνεται Σοφ. Ἀντιγ. 15. κτλ.· φρ. ἐξ οἴκων δόμων ἄπο Εὐρ. Ἄλκ. 94, Ἀνδρ. 73· σκηνὰς ἐς ἱερὰς ὁ αὐτ. ἐν Ἴωνι 806· βεβᾶσι φρ. ὁ αὐτ. ἐν Ι. Τ. 1289· φρ. οἴχεται Ἀριστοφ. Ἀχ. 210· [[ὡσαύτως]] μετοχ., φροῡδοί [εἰσι] διώκοντές σε Σοφ. Φιλ. 561· φροῡδος ἀναρπασθεὶς ὁ αὐτ. ἐν Ἠλ. 848· φρ. ἐξῳκισμένοι Ἀριστοφ. Εἰρ. 197· φρ. ἧν [[πλέων]] Ἀντιφῶν 132. 45· ― [[ὡσαύτως]], ἐπὶ τῶν νεκρῶν, φρ. αὐτὸς εἶ θανὼν Σοφ. Ἠλ. 1152, πρβλ. 848· Ἀντίλοχος φρ. αὐτῷ ὁ αὐτ. ἐν Φιλ. 425· καὶ συχν. παρ’ Εὐρ. β) κατεστραμμένος, ἀπολεσθείς, Εὐρ. Μήδ. 722, πρβλ. Ἡρακλ. 703, Ὀρέστ. 390. γ) μετὰ γεν., φρ. τῆς ἀπληστίας, ἐλευθερωθεὶς ἐκ τῆς..., Κλήμ. Ἀλεξ. 440. 2) ἐπὶ πραγμάτων, ὁ ἀπελθών, ἐξαφανισθείς, «χαμένος», φροῦδα τἀπειλήματα Σοφ. Οἰδ. ἐπὶ Κολ. 660· φρ. λόγοι πρὸς αἰθέρα Εὐρ. Ἑκ. 335· φρ. σοι θυσίαι ὁ αὐτ. ἐν Τρῳ. 1071· ἐλπίδες ὁ αὐτ. ἐν Ἴων 866· τὰ δ’ ἐν δόμοις δαπάναισι φρ. ὁ αὐτ. ἐν Ἡρ. Μαιν. 592· φρούδη μὲν αὐδὴ φροῦδα δ’ ἄρθρα, ἐξέλιπον, δηλ. ἐξέλιπεν ἡ [[δύναμις]] αὐτῶν, δὲν ἐνεργοῦσι πλέον, ὁ αὐτ. ἐν Ἀνδρομ. 1078, πρβλ. Ἀριστοφ. Νεφ. 717. ― Σπανίως εὕρηται κατ’ [[ἄλλην]] πτῶσιν πλὴν τῆς ὀνομ. τοῦ ἑνικ. καὶ πληθ., [[διότι]] σχεδὸν ἀείποτε εὐρίσκεται ὡς κατηγορούμενον μετὰ τὸ [[ῥῆμα]] εἰμί· ἀλλὰ παρὰ Σοφ. εὑρίσκεται καὶ ἡ ἑν. γενική, φρούδου γὰρ ἤδη τοῦ κακοῦ [[μείων]] [[λόγος]] Αἴ. 264· ― Ἀττ. ποιητικ. [[λέξις]] ἐν χρήσει [[ἅπαξ]] παρὰ τῷ Ἀντιφῶντι ἔνθ’ ἀνωτ.· ἀλλὰ συχνὴ παρὰ μεταγεν. πεζογράφοις, οἶον παρὰ Πλουτ.

|mltxt=-α, -ο / φροῡδος, -ούδη, -ον, ΝΜΑ, θηλ. και -ος Α<br />[[μάταιος]], [[ανώφελος]], [[άχρηστος]] (α. «φρούδες ελπίδες» β. «λόγοι πρὸς αἰθέρα φροῡδοι», <b>Ευρ.</b>)<br /><b>μσν.</b><br /><b>φρ.</b> «εἰς φροῡδον» — σε [[καταστροφή]], σε αφανισμό<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> αυτός που έχει εξαφανιστεί, που έχει γίνει [[άφαντος]]<br /><b>2.</b> (<b>για πρόσ.</b>) α) αυτός που έχει αναχωρήσει, που έχει φύγει, [[φευγάτος]] («φροῡδος... δόμων ἄπο», <b>Ευρ.</b>)<br />β) αυτός που έχει απωλεσθεί, [[χαμένος]], καταστρεμμένος («εἰ τοῦτο γὰρ δὴ φροῡδος εἰμι πᾱς ἐγώ», <b>Ευρ.</b>)<br /><b>3.</b> <b>φρ.</b> «φροῡδος ἀπληστίας» — απαλλαγμένος από την [[απληστία]] (Κλήμ. Αλ.).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Σύνθ. «εκ συναρπαγής», σχηματισμένο από τη φρ. <i>πρὸ ὁδοῦ</i> (<b>πρβλ.</b> τον στ. της <i>Ιλιάδας</i> Δ 382 <i>οἱ δ</i>' [[ἐπεὶ]] οὖν ᾤχοντο ἰδὲ πρὸ ὁδοῦ ἐγένοντο</i>), με [[πρόληψη]] της δασύτητας και [[κράση]]: <i>πρὸ ὁδοῦ</i> <span style="color: red;"><</span> <i>προhοδος</i> <span style="color: red;"><</span> <i>πhρο</i>-<i>οδος</i> <span style="color: red;"><</span> [[φροῦδος]] (<b>βλ.</b> και λ. [[φρουρός]])].