Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

odoratus: Difference between revisions

From LSJ

Οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → Neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these

Euripides, Suppliants, 968
m (Text replacement - ":: ([a-zA-Z' ]+), ([a-zA-Z' ]+)\n" to ":: $1, $2 ")
(CSV2 import)
 
Line 10: Line 10:
{{Georges
{{Georges
|georg=(1) odōrātus<sup>1</sup>, a, um, Partic. v. [[odoror]], w. s.<br />'''(2)''' odōrātus<sup>2</sup>, a, um (v. [[odor]]), riechend, [[einen]] ([[bes]]. [[einen]] angenehmen) [[Geruch]] [[von]] [[sich]] gebend, [[wohlriechend]], [[cedrus]], Verg.: capilli, Hor.: [[vinum]], Plin. u. Lact.: [[odoratus]] capillos rosā, Hor.: [[nec]] [[male]] odorati sit [[anhelitus]] oris, Ov.: odorati imbres, Sen. rhet.: odora [[laurus]], cupressorum odoratius [[lignum]], Apul.: [[liquor]] odoratior, Plin.: vina mustis odoratiora, Plin.: flores odoratissimi, Plin.: unguenta odoratissima, Augustin. – übtr., [[Indi]], in deren Lande wohlriechende Spezereien [[wachsen]], Sil.: so [[auch]] Armenii, Tibull.<br />'''(3)''' odōrātus<sup>3</sup>, ūs, m. ([[odoror]]), I) das [[Riechen]], der [[Geruch]], [[als]] [[Wahrnehmung]] [[durch]] den [[Geruchsinn]], Cic. de nat. deor. 2, 158. Vulg. 1. Cor. 12, 17. – II) übtr.: A) der [[Geruchsinn]], der [[Geruch]], Cic. Acad. 2, 20. Plin. 11, 10. – B) (= [[odor]]) der [[Geruch]] [[einer]] [[Sache]], Plin. 25, 151.
|georg=(1) odōrātus<sup>1</sup>, a, um, Partic. v. [[odoror]], w. s.<br />'''(2)''' odōrātus<sup>2</sup>, a, um (v. [[odor]]), riechend, [[einen]] ([[bes]]. [[einen]] angenehmen) [[Geruch]] [[von]] [[sich]] gebend, [[wohlriechend]], [[cedrus]], Verg.: capilli, Hor.: [[vinum]], Plin. u. Lact.: [[odoratus]] capillos rosā, Hor.: [[nec]] [[male]] odorati sit [[anhelitus]] oris, Ov.: odorati imbres, Sen. rhet.: odora [[laurus]], cupressorum odoratius [[lignum]], Apul.: [[liquor]] odoratior, Plin.: vina mustis odoratiora, Plin.: flores odoratissimi, Plin.: unguenta odoratissima, Augustin. – übtr., [[Indi]], in deren Lande wohlriechende Spezereien [[wachsen]], Sil.: so [[auch]] Armenii, Tibull.<br />'''(3)''' odōrātus<sup>3</sup>, ūs, m. ([[odoror]]), I) das [[Riechen]], der [[Geruch]], [[als]] [[Wahrnehmung]] [[durch]] den [[Geruchsinn]], Cic. de nat. deor. 2, 158. Vulg. 1. Cor. 12, 17. – II) übtr.: A) der [[Geruchsinn]], der [[Geruch]], Cic. Acad. 2, 20. Plin. 11, 10. – B) (= [[odor]]) der [[Geruch]] [[einer]] [[Sache]], Plin. 25, 151.
}}
{{LaZh
|lnztxt=odoratus, a, um. ''part''. ''p''. ''c''. ''s''. :: [[香者]]。[[已薰者]]。[[已聞者]]<br />odoratus, us. m. :: [[聞官]]。[[聞得]]
}}
}}

Latest revision as of 21:10, 12 June 2024

Latin > English

odoratus odorata, odoratum ADJ :: perfumed, fragrant

Latin > English (Lewis & Short)

ŏdōrātus: a, um,
I P a., from odoro.
ŏdōrātus: ūs, m. odoror,
I a smelling, smell.
I Lit. (class.), eorum jucundus non gustatus solum. sed odoratus etiam, et spectatus, Cic. N. D. 2, 63, 158.—
II Transf.
   A The sense of smell: nihil necesse est de gustatu et odoratu loqui, Cic. Ac. 2, 7, 20: insecta habent oculos, aliqua et odoratum, Plin. 11, 4, 3, § 10.—
   B A smell, scent, odor which a thing gives out, Plin. 25, 13, 95, § 151.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) ŏdōrātus,¹¹ a, um, part.-adj. de odoro, odoriférant, parfumé : Cato Agr. 109 ; Virg. En. 7, 13 ; Hor. O. 3, 20, 14 ; odoratus dux : Prop. 4, 3, 64, le chef du pays des parfums [Assyrie] || -tior, -tissimus Plin. 21, 35 ; 28, 108.
(2) ŏdōrātus, a, um, part. de odoror.
(3) ŏdōrātŭs, ūs, m., action de flairer : Cic. Nat. 2, 158 || odorat : Cic. Ac. 2, 20 || odeur, exhalaison : Plin. 25, 151.

Latin > German (Georges)

(1) odōrātus1, a, um, Partic. v. odoror, w. s.
(2) odōrātus2, a, um (v. odor), riechend, einen (bes. einen angenehmen) Geruch von sich gebend, wohlriechend, cedrus, Verg.: capilli, Hor.: vinum, Plin. u. Lact.: odoratus capillos rosā, Hor.: nec male odorati sit anhelitus oris, Ov.: odorati imbres, Sen. rhet.: odora laurus, cupressorum odoratius lignum, Apul.: liquor odoratior, Plin.: vina mustis odoratiora, Plin.: flores odoratissimi, Plin.: unguenta odoratissima, Augustin. – übtr., Indi, in deren Lande wohlriechende Spezereien wachsen, Sil.: so auch Armenii, Tibull.
(3) odōrātus3, ūs, m. (odoror), I) das Riechen, der Geruch, als Wahrnehmung durch den Geruchsinn, Cic. de nat. deor. 2, 158. Vulg. 1. Cor. 12, 17. – II) übtr.: A) der Geruchsinn, der Geruch, Cic. Acad. 2, 20. Plin. 11, 10. – B) (= odor) der Geruch einer Sache, Plin. 25, 151.

Latin > Chinese

odoratus, a, um. part. p. c. s. :: 香者已薰者已聞者
odoratus, us. m. :: 聞官聞得