Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

odoratus

From LSJ

Νέµουσι δ' οἴκους καὶ τὰ ναυστολούµενα ἔσω δόµων σῴζουσιν, οὐδ' ἐρηµίᾳ γυναικὸς οἶκος εὐπινὴς οὐδ' ὄλβιος → They manage households, and save what is brought by sea within the home, and no house deprived of a woman can be tidy and prosperous

Euripides, Melanippe Captiva, Fragment 6.11

Latin > English

odoratus odorata, odoratum ADJ :: perfumed, fragrant

Latin > English (Lewis & Short)

ŏdōrātus: a, um,
I P a., from odoro.
ŏdōrātus: ūs, m. odoror,
I a smelling, smell.
I Lit. (class.), eorum jucundus non gustatus solum. sed odoratus etiam, et spectatus, Cic. N. D. 2, 63, 158.—
II Transf.
   A The sense of smell: nihil necesse est de gustatu et odoratu loqui, Cic. Ac. 2, 7, 20: insecta habent oculos, aliqua et odoratum, Plin. 11, 4, 3, § 10.—
   B A smell, scent, odor which a thing gives out, Plin. 25, 13, 95, § 151.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) ŏdōrātus,¹¹ a, um, part.-adj. de odoro, odoriférant, parfumé : Cato Agr. 109 ; Virg. En. 7, 13 ; Hor. O. 3, 20, 14 ; odoratus dux : Prop. 4, 3, 64, le chef du pays des parfums [Assyrie] || -tior, -tissimus Plin. 21, 35 ; 28, 108.
(2) ŏdōrātus, a, um, part. de odoror.
(3) ŏdōrātŭs, ūs, m., action de flairer : Cic. Nat. 2, 158 || odorat : Cic. Ac. 2, 20 || odeur, exhalaison : Plin. 25, 151.

Latin > German (Georges)

(1) odōrātus1, a, um, Partic. v. odoror, w. s.
(2) odōrātus2, a, um (v. odor), riechend, einen (bes. einen angenehmen) Geruch von sich gebend, wohlriechend, cedrus, Verg.: capilli, Hor.: vinum, Plin. u. Lact.: odoratus capillos rosā, Hor.: nec male odorati sit anhelitus oris, Ov.: odorati imbres, Sen. rhet.: odora laurus, cupressorum odoratius lignum, Apul.: liquor odoratior, Plin.: vina mustis odoratiora, Plin.: flores odoratissimi, Plin.: unguenta odoratissima, Augustin. – übtr., Indi, in deren Lande wohlriechende Spezereien wachsen, Sil.: so auch Armenii, Tibull.
(3) odōrātus3, ūs, m. (odoror), I) das Riechen, der Geruch, als Wahrnehmung durch den Geruchsinn, Cic. de nat. deor. 2, 158. Vulg. 1. Cor. 12, 17. – II) übtr.: A) der Geruchsinn, der Geruch, Cic. Acad. 2, 20. Plin. 11, 10. – B) (= odor) der Geruch einer Sache, Plin. 25, 151.

Latin > Chinese

odoratus, a, um. part. p. c. s. :: 香者已薰者已聞者
odoratus, us. m. :: 聞官聞得