urge
Ζῶμεν γὰρ οὐχ ὡς θέλομεν, ἀλλ' ὡς δυνάμεθα → Ut quimus, haud ut volumus, aevum ducimus → nicht wie wir wollen, sondern können, leben wir
English > Greek (Woodhouse)
verb transitive
persuade: P. and V. πείθειν, ἀναπείθειν (Eur., Helen 825), V. ἐκπείθειν.
induce: P. and V. προτρέπειν (or mid.), ἐπάγειν, προάγειν, ἐπαίρειν, P. ἐπισπᾶν.
incite: P. and V. ὁρμᾶν, ἐξορμᾶν, ἐπικελεύειν, ἐγκελεύειν, ἐποτρύνειν (Thuc.), ἐξοτρύνειν (Thuc.), P. ἐνάγειν, V. ὀτρύνειν, ἐπισείειν, ὀρνύναι, ἐπεγκελεύειν (Eur., Cyclops); see also rouse, advise.
protest in argument: P. ἰσχυρίζεσθαι, διισχυρίζεσθαι, διαμάχεσθαι.
hurry on: P. and V. ἐπείγειν, σπεύδειν, ἐπισπεύδειν, P. κατεπείγειν, V. ἐπισπέρχειν (rare P.).
they sought to urge on the war: P. ἐνῆγον πόλεμον (Thuc. 1, 67).
urge against: V. ἐπορνύναι (τινά τινι) (Eur., Cyclops 12).
urge as an excuse: P. and V. σκήπτειν (mid. in P.), προβάλλειν (mid. also in P.), προὔχεσθαι, προΐστασθαι (Eur., Cyclops 319), P. προφασίζεσθαι, προΐσχεσθαι, V. προτείνειν.
on just grounds, I urge this plea: V. τῷ μὲν δικαίῳ τόνδ' ἁμιλλῶμαι λόγον (Eur., Hecuba 271).
urge a claim: P. δικαίωσιν προφέρειν (Thuc. 5, 17).
