betroth

English > Greek (Woodhouse)

verb transitive

P. and V. ἐκδιδόναι (also mid.), συνοικίζειν, ἐγγυᾶν, V. κατεγγυᾶν, νυμφεύειν, μνηστεύειν, ἁρμόζειν.

have betrothed to one: P. ἐγγυᾶσθαι (acc.).

Creon announces that he will betroth me to him who should discover the riddle of the wise maiden: V. Κρέων… κηρύσσει ὅστις σοφῆς αἴνιγμα παρθένου μάθοι τούτῳ συνάψειν λέκτρα (Eur., Phoenissae 47).