single combat

English > Greek (Woodhouse)

substantive

P. μονομαχία, ἡ (Herodotus).

engage in single combat with, v.: P. and V. μονομαχεῖν (absol. or dat.).

by single combat: V. μονομάχου δι' ἀσπίδος, μονομάχῳ δορί.

to guide the ranks or the spear in single combat? V. λόχων ἀνάσσειν, ἢ μονοστόλου δορός; (Euripides, Phoenissae 742).

champions in single combat: V. μονομάχοι προστάται οἱ.