honorabilis
Σοφῷ παρ' ἀνδρὶ (Σοφοῦ παρ' ἀνδρὸς) πρῶτος εὑρέθη λόγος → Apud sapientem inventa est ratio primitus → Bei einem weisen Mann fand man zuerst Vernunft
Latin > English
honorabilis honorabile, honorabilior -or -us, honorabilissimus -a -um ADJ :: honorific, conferring honor; honored; honorable, that procures honor/esteem
Latin > English (Lewis & Short)
hŏnōrābĭlis: e, adj. honoro,
I that procures honor or esteem, honorable (very rare): haec ipsa sunt honorabilia quae videntur levia atque communia, salutari, appeti, decedi, assurgi, etc., * Cic. de Sen. 18, 62: personae, Amm. 30, 4, 16: honorabilior omnium, Vulg. Dan. 13, 4.—Adv.: hŏnōrābĭlĭter, honorably: colebatur, Amm. 29, 2; so, sepelire, Capitol. Macr. 5.
Latin > French (Gaffiot 2016)
hŏnōrābĭlĭs,¹⁶ e,
1 honorable, qui fait honneur : Cic. CM 63
2 digne d’être honoré : Amm. 30, 4, 16.
Latin > German (Georges)
honōrābilis, e (honoro), I) ehrenhaft, ehrenvoll, haec ipsa sunt honorabilia, quae videntur levia atque communia, salutari, appeti, decedi, assurgi etc., Cic. de sen. 63: nomine honorabiliore theurgian vocant, Augustin. de civ. dei 10, 9, 1. – II) geehrt, angesehen, personae, Amm. 30, 4, 16: eo quod esset (Ioakim) honorabilior omnium, Vulg. Daniel 13, 4.
