δυσκάτακτος

English (LSJ)

ον,

   A hard to break, Thphr.HP3.7.4, Dsc.3.22, Apollod.Poliorc.139.8.

German (Pape)

[Seite 682] dasselbe, Theophr. u. a. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

δυσκάτακτος: -ον, = δυσκόλως καταγνύμενος, δυσκατάκλαστος, Θεόφρ. Ι. Φ. 3. 7, 4.