εἴθε

English (LSJ)

Ep. αἴθε,

   A v. εἰ A. εἰθεῖν· μαθεῖν, Hsch.

German (Pape)

[Seite 725] vgl. αἴθε, wenn doch, o daß doch! – a) c. optat., wenn die Erfüllung des Wunsches möglich ist; ἃς ἡβώοιμι Od. 14, 468; vgl. 2, 33; so Tragg. u. Prosa, z. B. Xen. Hell. 4, 1, 38. – b) c. indicat. impf. u. aor., wenn die Unmöglichkeit der Erfüllung ausgedrückt werden soll; εἴθε σοι τότε συνεγενόμην Xen. Mem. 1, 2, 46; εἴθ' ἔμ' ἐδέξω Aesch. Ag. 1537; Men. bei Poll. 10, 187; sp. D.; auch mit inf., Antip. Th. 35 (IX, 408); Crinag. 20 (IX, 284); att. εἴθ' ὤφελον, s. ὀφείλω.

Greek (Liddell-Scott)

εἴθε: Δωρ. αἴθε (ὡς συνήθως παρ’ Ὁμ.), ἐπὶ εὐχῆς, ἴδε σύνδεσμον εἰ Α. VI. 3.

French (Bailly abrégé)

conj.
plaise ou plût aux dieux que ! εἴθε σοι τότε συνεγενόμην XÉN plût aux dieux que j’eusse été avec toi ; αἴθ’ dor. ὤφελες, plût aux dieux que tu.
Étymologie: εἰ, -θε.