ὑπαποκινητέον

English (LSJ)

   A one must make off, sneak away, Id.Th.924.

German (Pape)

[Seite 1182] adj. verb. vom Vorigen, man muß sich heimlich davon machen, Ar. Th. 924.

Greek (Liddell-Scott)

ὑπαποκῑνητέον: ῥηματ. ἐπίθ. τοῦ ὑπαποκινέω, δεῖ ὑπαποκινεῖν, πρέπει τις νὰ ἀπομακρυνθῇ λάθρα, Ἀριστοφ. Θεσμ. 924.