Μή μοι γένοιθ', ἃ βούλομ', ἀλλ' ἃ συμφέρει → Ne sit mihi, quod cupio, sed quod expedit → nicht was ich will, geschehe mir, doch was mir nützt
indulgenter: adv., v. indulgeo.
indulgentĕr¹⁵ (indulgens), avec bonté, bienveillance : Cic. Att. 9, 9, 2 ; Fin. 2, 109
