Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

coniugatio

From LSJ
Revision as of 09:32, 13 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "]]>" to "]]")

Latin > English (Lewis & Short)

conjŭgātĭo: ōnis, f. coniugo (except twice in Cic. Top. only post-class.),
I a combining, connecting; hence, prop., a mingling, mixture: mellis et fellis, App. Flor. 4, n. 18, p. 359, 29: corporum, carnal intercourse, coition, Arn. 2, 54: uxoria, id. 5, 171: ursi velut humanis conjugationibus copulantur, Sol. 26, 3.—
II Esp., t. t.
   A In rhet., the etymological relationship of words, Gr. συζυγία, Cic. Top. 3, 12; 9, 38.—
   B In later gram., conjugation; earlier called declinatio, q. v.; Mart. Cap. 3, § 311; Commian. ap. Charis. p. 153 P.; Diom. p. 337 ib.; Prisc. p. 836 et saep.—
   C In logic, a syllogism: propositionum, App. Dogm. Plat. p. 35.