στενάζω

English (LSJ)

A.Pr.696, etc.: fut.

   A -άξω Aeschin.3.259, Lyc.973, (ἀνα-) E.IT656 (lyr.): aor. ἐστέναξα Diph.33.6, etc.:—Pass., pf. ἐστέναγμαι Lyc.412:—prop. Frequentat. of στένω, sigh deeply: generally, sigh, groan, A. l.c., Pers.1046 (lyr.), Eu.788 (lyr.), S.Ph.917; ἐπ' ἄτῃ Id.El.1299; σ. κακοῖς E.Alc.199; οἴκοις in the house, Id.Ph. 1035 (lyr.); freq. with a neut. Adj., οἰκτρόν, δεινὸν σ., Id.Supp.104, Med.1184; μέγα σ. Id.IT957, D.27.69; τί ἐστέναξας τοῦτο; why utteredst thou this moan? E.IT550: c. acc. cogn., παιᾶνα σ. Id.Tr. 578 (lyr.), cf. HF753 (lyr.); ἀρὰς τέκνοις Id.Ph.334 (lyr.); πηλίκον τί ποτ' ἂν στενάξειαν; D.23.210.    2 trans., bemoan, bewail, πότμον S.Ant.882 (lyr.), cf. OC1672 (lyr.), etc.; τινα E.Ph.1640, Ba. 1027.

German (Pape)

[Seite 935] Nebenform von στένω, stöhnen, seufzen, klagen; Aesch. Eum. 757. 784; Soph. Phil. 905; ἐπ' ἄτῃ, El. 1291; c. acc., beseufzen, beklagen, πότμον, Soph. Ant. 873, ὥς σε στενάζω, Eur. Phoen. 1634, Herc. Fur. 248 u. oft. – Man rechnet hinzu den aor. ἐστέναξα, der einfacher von στενάχω abzuleiten ist, τί ἐστέναξας τοῦτο; Eur. I. T. 550, wie adj. verb. στενακτέον, Suppl. 291; auch in Prosa, μέγα δ' ἂν οἴομαι στενάξαι τὸν πατέρα ἡμῶν, Dem. 27, 69.