διαιρετικῶς
From LSJ
Ἡ γλῶσσ' ἁμαρτάνουσα τἀληθῆ λέγει → Inesse linquae veritas lapsae solet → Die Zunge, wenn sie in die Irre geht, spricht wahr
French (Bailly abrégé)
adv.
en divisant, en distinguant.
Étymologie: διαιρετικός.
Russian (Dvoretsky)
διαιρετικῶς: разделяя, расчленяя (λέγειν Plut.).
