ἐπιβείομεν

ἔργοισι χρηστός, οὐ λόγοις ἔφυν μόνον → a friend in deeds, and not in words alone

Greek (Liddell-Scott)

ἐπιβείομεν: Ἐπικ. ἀντὶ τοῦ -βῶμεν, καὶ ἐπιβήμεναι ἀντὶ τοῦ -βῆναι, ἴδε ἐπιβαίνω.

1ᵉ pl. épq. sbj. ao.2 de ἐπιβαίνω.

ἐπιβείομεν: Επικ. αντί -βῶμεν, υποτ. αορ. βʹ του ἐπιβαίνω· ἐπιβήμεναι, απαρ. Επικ. αντί -βῆναι.

ἐπιβείομεν: эп. (= ἐπιβῶμεν) 1 л. pl. conjct. к ἐπιβαίνω.