χρυσῖτις
From LSJ
Θεὸν ἐπιορκῶν μὴ δόκει λεληθέναι → Deum latere ne putes, quod peieras → Nie, glaub's nur, bleibt vor Gott ein Meineid unbemerkt
French (Bailly abrégé)
ίτιδος
adj. f.
qui contient de l'or.
Étymologie: χρυσός.
Russian (Dvoretsky)
χρῡσῖτις: ῐδος adj. f золотая, золотоносная (ψάμμος Her.).
ῐδος ἡ
1) золотой песок Plut.;
2) Arst. = χρυσοκόμη.
