συναυλία

English (LSJ)

(A), ἡ, (αὐλός)

   A concert of lyre and flute, S.Fr.60, Ath.14.617f (prob. from Ephipp.7); symphony of flutes, Poll.4.83, Sch.Ar.Eq.9, Hsch.: generally, instrumental music, concert, opp. μονῳδία, Pl.Lg.765b; σ. ᾄδειν Antiph.47.1; ξυναυλίαν κλαύσωμεν Οὐλύμπου νόμον to sob or whimper one of Olympus' pieces in concert, Ar.Eq.9.    2 metaph., δύσορνις ἅδε ξ. δορός this ill-omened concert of battle, of the single combat of the brothers, A.Th.839 (lyr.); σ. θρήνου Philostr.Im.1.11; πένθους Lib.Or.61.20.
συναυλ-ία (B), ἡ, (αὐλή, cf. συναυλίζομαι, μοναυλία (B), ὁμαυλία)

   A dwelling together as man and wife, σ. ποιεῖσθαι Arist.Pol. 1335a38.