ἐγκαλέω

English (LSJ)

   A call in a debt, Isoc.17.44, X.An.7.7.33, D.31.6, 36.14: generally, demand as one's due, ἀργύριον Lys.3.26.    2 invoke, τὴν τῶν θεῶν ἰατρείαν Str.14.1.44.    II bring a charge or accusation against a person:—Constr.: c. dat. pers. et acc. rei, charge something against one, φόνους ἐ. τινί S.El.778, cf. Pl.Ap.26c, etc.; ἐ. ἔγκλημά τινι Hyp.Lyc.18, cf. Eux.24; χόλον κατ' αὐτῶν ἐ. S. Ph.328: folld. by a relat. clause, ἐ. τινὶ ὅτι . . X.An.7.5.7: c. inf., ἐστὶν ἃ ἐνεκάλει τοῖς Ἀθηναίοις παραβαίνειν τὰς σπονδάς Th.4.123: c. part., ἐ. αὐτοῖς ἀμελοῦσιν Pl.Prt.346a: freq. c. dat. pers. only, accuse, Antipho 4.2.2, etc.; ἐ. περί τινων Inscr.Prien.28.8 (ii B. C.); ἐπὶ τοῖς διῳκημένοις ib.37.128 (ii B. C.): c. acc. rei only, bring as a charge, εἴ τι ἄλλο ἐνεκάλουν Th.5.46, cf. 6.53; τὸ νεῖκος ἐγκαλεῖν throw the blame of quarrel on another, S.OT702: abs., οἱ ἐγκαλέσαντες Arist. Rh.Al. 1437a17: rarely c. gen.rei, τῆς βραδύτητος αὐτοῖς ἐνεκάλει Plu. Arist. 10:—Pass., ἐγκαλεῖται τῇ τύχῃ a charge is brought against... Arist. EN1120b17; ἐνίων ἐγκληθέντων ἐπὶ τῷ βίῳ Phld. Piet. p.93 G.; τὰ ἐγκεκλημένα charges, OGI90.14 (ii B. C.): also with person. constr., ἐγκαλεῖσθαι ὑπέρ τινος D.H.7.46; τινός D.C.58.4:—Locr. part. ἐγκαλείμενος may be either Med. or Pass., IG9(1).334.41.    2 as lawterm, prosecute, take proceedings against, οὔτ' ἐγκαλοῦντες οὔτ' ἐγκαλούμενοι D.34.1; ἐ. δίκην τινί Id.40.19; ἐ. τινὶ περί τινος Isoc.4.40: abs., Ar. Av.1455.    3 object, c. acc. et inf., Phld. Sign.29.

German (Pape)

[Seite 704] (s. καλέω), 1) eigtl., zurufen, τινί τι, bes. – a) um ihn zu mahnen, eine Schuld einfordern; Xen. An. 7, 7, 33; χρέος Isocr. 21, 14; τὰς τριακοσίας δραχμάς 17, 44; ὅτε τὰς ὀγδοήκοντα μνᾶς ἐνεκάλεις Dem. 51, 6; immer schon mit dem Nebenbegriff des gerichtlichen Eintreibens; vgl. aber 33, 25 μὴ ὅτι δικάσασθαι ἀλλ' οὐδ' ἐγκαλέσαι μοι ἐτόλμησεν. – b) Allgem., eine Schuld vorwerfen, Schuld geben; οἱ στρατιῶται Ξενοφῶντι ἐνεκάλουν, ὅτι οὐκ εἶχον τὸν μισθόν Xen. An. 7, 5, 7; vgl. Thuc. 5, 46; Plat. Prot. 346 a; neben μέμψασθαι Dem. 19, 58; gew. τινί τι, Einem Etwas vorwerfen; ἐμοὶ φόνους πατρῴους Soph. El. 768; τοῦτ' ἔστιν ὅ μοι ἐγκαλεῖς Plat. Apol, 26 c, u. öfter; ἀδικίαν τοῖς νόμοις Plut. Lyc. 18; selten τινί τινος, Arist. 10. Bes. – c) gerichtlich über Etwas belangen; ἀπορῶν ὅ τι ἐγκαλοῖς ἐμοὶ ἀληθὲς ἀδίκημα Plat. Apol. 27 e; οὐδεμίαν πώποτε δίκην πρὸς ὑμᾶς εἰσήλθομεν οὔτ' ἐγκαλοῦντες οὔτ' ἐγκαλούμενοι ὑφ' ἑτέρων Dem. 34, 1; δίκας τινί, 40, 19; περὶ τῶν φονικῶν Isocr. 4, 40; προδοσίαν τινί, D. Hal. 9, 8. Im pass. sowohl τῇ τύχῃ ἐγκαλεῖται, wird der Vorwurf gemacht, Arist. Eth. 4, 1, als ἐγκαλοῦμαι, ich werde angeklagt, bes. Sp., ὑπὲρ ὧν ἐνεκαλοῦντο D. Hal. 7, 46; – τὰ ἐγκαλούμενα, Vorwürfe, Beschuldigungen, Pol. 5, 27, 5. – Das med. = act. in einem Zeugniß bei Aesch, 1, 66, ist zweifelhaft. – 2) anrufen, herbeirufen; τὴν τῶν θεῶν ἰατρείαν Strab. XIV p. 649.