ἀδιάστροφος

English (LSJ)

ον,

   A incapable of turning: metaph., rigid, inexorable, νόμος Orph.H.64.9; incontrovertible, προλήψεις Procl.Hyp.5.20; of remedies, infallible, Aët.3.91,109; Gramm., strictly accurate, S.E.M.1.187.    II not distorted, Arist.Pr.958a12; κανών Plu.2.780b; θώρηξ Aret.SD1.12. Adv. -φως Gal.18(2).334.    2 metaph., not perverted, of persons, Ph.Fr.14 H., LXX 3 Ma.3.3; ζῷα S.E.P.3.194. Adv. -φως in the absence of perversion, i.e. by natural instinct, Demetr.Lac.Herc.1012.70; straightforwardly, ἀ. καὶ ἀπανούργως S.E.M.2.77.    b of judgements, etc., unperverted, κρίσεις D.H.Th.55; λόγοι, ἔννοιαι, Procl.in Alc.p.4C., Theol.Plat.1.17.    III Adv. -φως without molestation, ἀ. καὶ ἀταράχως μεῖναι ἐν τοῖς ἰδίοις PLond 5.1674 (vi A.D.); ἀφίεσθαι ἀζημίως καὶ ἀ. Cod.Just.9.47.26.7.

Greek (Liddell-Scott)

ἀδιάστροφος: -ον, ὁ ἀνεπίδεκτος στροφῆς, ἐπὶ τῶν ὀφθαλμῶν ζῴων τινῶν, Ἀριστοφ. Προβλ. 31.7· ἀδ. τῷ προσώπῳ πιεῖν, Κλήμ. Ἀλ. 185: -μεταφ., ὁ μὴ διαστραφείς, ὁ μὴ διεφθαρμένος, μὴ διεστραμμένος, κρίσει, Διον. Ἁλ. περὶ Θουκ. 2: - Ἐπίρρ. -φως, Σέξτ. Ἐμπ. Μ. 2. 77.