deservio
Ὡς πάντα τιμῆς ἐστι πλὴν τρόπου κακοῦ → Ut cuncta nunc sunt cara, nisi mores mali → Charakterlosigkeit allein bleibt ohne Ehr
Latin > English (Lewis & Short)
dē-servĭo: īre,
I v. n., to serve zealously, be devoted to, subject to (rare, but class.): valetudini tuae, dum mihi deservis, servisti non satis, Cic. Fam. 16, 18: cuivis, id. Off. 1, 30, 109: amicis, id. Sull. 9: grammatico soli deserviamus, deinde geometrae? Quint. 1, 12, 6: (Epicurei) sibi indulgentes et corpori deservientes, Cic. Leg. 1, 13, 39: studiis, Plin. Ep. 7, 7, 3: honoribus, id. Pan. 77, 6: Deo meo, Vulg. Act. 24, 14.—
B Of subjects not personal: si officia, si operae, si vigiliae deserviunt amicis, praesto sunt omnibus, Cic. Sull. 9: nec unius oculis flumina, fontes, maria deserviunt, Plin. Pan. 50, 1; cf.: quoddam deserviens his (sc. oculis) ministerium, Quint. 11, 3, 77.
