μαχήμων

English (LSJ)

ον, gen. ονος,

   A warlike, Il.12.247; βῶλος, of the soil of Colchis, AP4.3b.22 (Agath.).

Greek (Liddell-Scott)

μᾰχήμων: -ον, γεν. ονος, φιλοπόλεμος, πολεμικός, Ἰλ. Μ. 247, Ἀνθ. Π. 4. 3, 68.

French (Bailly abrégé)

ων, ον, gén. ονος;
belliqueux.
Étymologie: μάχομαι.