Θεὸς πέφυκεν, ὅστις οὐδὲν δρᾷ κακόν → Deus est, qui nihil admisit umquam in se mali → Es ist ein göttlich Wesen, wer nichts Schlechtes tut
ἀβέρβηλος: -ον, ἀκατάστατος· «ἀβέρβηλον, πολὺ ἐπαχθές, μέγα, βαρύ, ἀχάριστον, μάταιον». Ἡσύχ.
