ἄκυμος

English (LSJ)

ον, = foreg.,

   A τόπος Arist.Pr.931b31 : metaph., ἄ. βίοτος E.HF698; ψυχή Plu.2.1090b; ἄφοβον καὶ ἄ. Epicur.Fr.413.

German (Pape)

[Seite 87] dasselbe, Arist. Probl. 23, 4. Uebertr., βίοτος, ruhig, Eur. Herc. Fur. 686.

Greek (Liddell-Scott)

ἄκῡμος: -ον, = ἀκύμαντος, Ἀριστ. Προβλ. 23. 4, Πλούτ., κτλ. - μεταφ., ἄκ. βίοτος, Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 698.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
sans vague, calme.
Étymologie: ἀ, κῦμα.