ἐναποσκηπτικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A supervening, [πυρετός] Cass.Pr.15.

Greek (Liddell-Scott)

ἐναποσκηπτικός: -ή, -όν, ὁ ἐμπίπτων, ὁρμητικός, σφοδρός, Κασσ. Προβλ. 15.