σκοπιμότητα
From LSJ
Ἐχθροῦ παρ' ἀνδρὸς οὐδέν ἐστι χρήσιμον → Inimicus homo nil umquam praestat utile → Von einem Feind kommt niemals etwas Nützliches
Greek Monolingual
η, Ν σκόπιμος
1. η ιδιότητα του σκοπίμου, το να είναι κάτι σκόπιμο, να συμβάλλει σε έναν σκοπό, να εξυπηρετεί έναν σκοπό, ιδίως απώτερο
2. το να γίνεται κάτι από πρόθεση, για ορισμένο σκοπό, σκόπιμα, με προμελέτη
3. η διάπραξη μη επιτρεπόμενης ενέργειας ή η παράλειψη επιβαλλόμενης πράξης για την εξυπηρέτηση ορισμένου σκοπού («η συγκάλυψη τών σκανδάλων έγινε για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας»).
