munitus
οὕτως εἴη ἡμίν ὁ Θεός βοηθός καὶ τὸ ἱερὸν Αὐτοῦ Εὐαγγέλιον ὧδε ἐμφανισθέντα-ὁρκισθέντα → so help us God and Ηis holy Gospel the things here declared and sworn
Latin > English
munitus munita -um, munitior -or -us, munitissimus -a -um ADJ :: defended, fortified; protected, secured, safe
Latin > English (Lewis & Short)
mūnītus: a, um, Part. and P. a., v. 1. munio.
Latin > French (Gaffiot 2016)
mūnītus,⁹ a, um, part.-adj. de munio, défendu, fortifié, protégé : Cic. Verr. 2, 5, 39 ; n. pl., rempart : Lucr. 3, 498 || -ior Cic. Q. 2, 3, 3 ; -issimus Cæs. G. 5, 57, 1 ; Cic. Verr. 2, 2, 4.
Latin > German (Georges)
mūnītus (archaist. moenītus), a, um, PAdi. (v. munio), verwahrt, befestigt, gangbar gemacht, sicher usw., nihil tam munitum. (est), Cic.: castella aliquanto altiora ac munitiora, Liv.: non latera munitiora fuere, quam terga, Curt.: se munitiorem ad vitam tuendam fore, Cic.: quo moenitius esset quod exaggerabant, Varro LL.: oppidum munitissimum, Cic.: et loci naturā et manu munitissima castra, Caes.: im Bilde, sola est autem adversus omnes errores via munitissima, Augustin. de civ. dei 11, 2 extr. – neutr. pl. subst., munita viaï, Damm der Zähne (ähnlich dem ερκος ὀδόντων), die Lippen, Lucr. 3, 496.
