κλεισοῦρα

Greek (Liddell-Scott)

κλεισοῦρα: ἡ, Λατ. clausura, στενὴ διάβασις ἢ ὁδὸς μεταξὺ δυσβάτων τόπων ἣν δύναταί τις νὰ καταλάβῃ καὶ κλείσῃ διὰ στρατευμάτων. ― Κατὰ Σουΐδ.: «κλεισοῦραι, οὕτω καλοῦνται τὰ ὀχυρώματα τῶν διαβάσεων τῇ πατρίῳ τῶν Ρωμαίων φωνῇ»· κλεισουράρχης, ου, ὁ, ὁ ἀρχηγὸς τῶν φυλασσόντων τοιαύτην θέσιν, ὡς τὸ Τουρκ. «ντερβὲν ἀγᾶς»· κλεισουροειδῶς, Ἐπίρρ., ὁμοίως πρὸς κλεισοῦραν· ― λέξεις μεταγενέστερ., ἴδε Δουκάγγ.