εὐάγητος, -ον (Α)(για σύννεφα) λαμπρός, ευαγής («ἀρθῶμεν φανεραὶ δροσερὰν φύσιν εὐάγητον» — ας υψωθούμε φανερά με τη λαμπρή και δροσερή μας όψη, Αριστοφ.).[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. ευαγής II].