ψελλίζω

English (LSJ)

(ψελλός)

   A falter in speech, speak inarticulately, like a child, ψ. καὶ τραυλίζουσι Arist.HA536b8:—so in Med., Pl.Grg.485b, 485c; ψελλίζονται καὶ τραυλίζουσι (-ονται Bonitz), τοῦτο δ' ἐστὶν ἔνδεια τῶν γραμμάτων Arist.PA660a26; ψελλιζόμενος τὴν Ἑλλάδα φωνήν Hld.8.15: metaph., of Empedocles and the early philosophers, speak indistinctly, ἃ ψελλίζεται λέγων Ἐμπεδοκλῆς Arist.Metaph.985a5; ψελλιζομένῃ ἔοικεν ἡ πρώτη φιλοσοφία περὶ πάντων ib.993a15; of metals, hesitate to alloy, Id.GC328b9:—Act. is later in this sense, used of Aristotle, Phld.Rh.2.51S.    2 metaph., ψελλιζόμενος ἐς τὰ πολεμικά, of a boy soldier, Philostr.Her.19.2.