πάτος

English (LSJ)

[ᾰ] (A), ὁ,

   A trodden or beaten way, path, κιόντες ἐκ πάτου ἐς σκοπιήν Il.20.137 ; πάτον ἀνθρώπων ἀλεείνων 6.202 ; οὐ μὲν γὰρ πάτος ἀνθρώπων ἀπερύκει Od.9.119 ; ὅ τις πάτου ἔκτοθεν ἦεν ἀνθρώπων A.R. 3.1201 : metaph., ἔξω πάτου ὀνόματα out-of-the-way words, Luc.Hist. Conscr.44.    2 floor, βαλανείου PFlor.384.27 (pl., V A. D.).    3 treading, prob. cj. in Thphr.HP6.6.10.    II dirt, dung, Nic.Al. 535, Th.933 ; scrapings of oil, etc., Gal.12.116,283.    III πύρινος π. prob. wheat-field, PSI8.883.8 (ii A.D.) : the sense food, Sch.Ar. Pl.1185, invented to explain ἀπόπατος. (Cf. Skt. pánthās, Slav. pąt[icaron] 'path', Lat. pons 'causeway' ; v. πόντος.)
πάτος [ᾰ] (B), εος, τό,

   A robe worn by Hera, Call.Fr.495.