συναρμοττόντως

English (LSJ)

Adv. pres. part. of sq.,

   A fittingly, Pl.Lg.967e.

German (Pape)

[Seite 1004] adv. part. von συναρμόττω, passend, Plat. Legg. XII, 967 e.

Greek (Liddell-Scott)

συναρμοττόντως: Ἐπίρρ. μετοχ. ἐνεστ., ἁρμοδίως, πρεπόντως, Πλάτ. Νόμ. 967Ε.

Greek Monolingual

Α
επίρρ. όπως πρέπει, σωστά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μτχ. συναρμόττων, -οντος του συναρμόττω, αττ. τ. του συναρμόζω + επιρρμ. κατάλ. -ως].

Greek Monolingual

Α
επίρρ. όπως πρέπει, σωστά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μτχ. συναρμόττων, -οντος του συναρμόττω, αττ. τ. του συναρμόζω + επιρρμ. κατάλ. -ως].