ὑποταύριον

English (LSJ)

τό,

   A the part below the ταῦρος (111) or κοχώνη, Hippiatr. 48, prob. in Erot. s.v. τράμιν; also ὑπόταυρος, ὁ, Sch.Luc.Lex.1.

Greek (Liddell-Scott)

ὑποταύριον: τό, τὸ μέρος τὸ ὑπὸ τὸν ταῦρον (ΙΙΙ), δηλ. τὸ μεταξὺ τοῦ πρωκτοῦ καὶ ὄρχεων μέρος, Ἱππιατρικ. 154, 5· ἴδε Valck. Animadver. ad Ammon. 40, ἴδε κοχώνη.

Greek Monolingual

τὸ, Α ὑπόταυρος
το τμήμα του σώματος, μεταξύ του πρωκτού και τών όρχεων, το περίνεο.