φράτωρ
English (LSJ)
[ᾱ], ορος, ὁ,
A = φράτηρ, PHib.1.28.7 (iii B. C.), freq. in codd., v. φράτηρ sub fin.: Ion. φρήτωρ IG14.759.10, al. (Naples).
German (Pape)
[Seite 1304] ορος, ὁ, Mitglied einer φράτρα, w. m. s.; οἱ φράτορες, die zu einer φράτρα Gehörenden, curiales; Aesch. Eum. 626; εἰσάγειν τὸν υἱὸν εἰς τοὺς φράτορας Ar. Av. 1667; φράτορας φῦσαι Ran. 419, vgl. Equ. 255; Dem. 57, 23, oft; Arist. pol. 2, 2; Her. v. Hom. 29. 31; – übertr. von Thieren, Ael. H. A. 8, 14. – Vgl. φρατήρ.
Greek (Liddell-Scott)
φράτωρ: -ορος, ἴδε ἐν λέξ. φράτηρ.
French (Bailly abrégé)
ορος (ὁ) :
membre d’une phratrie.
Étymologie: cf. φράτηρ.