ἐρείψιμος

English (LSJ)

ον,

   A thrown down, in ruins, στέγος E.IT48.

German (Pape)

[Seite 1025] ον, eingestürzt, πᾶν δ' ἐρ. στέγος βεβλημένον πρὸς οὖδας Eur. I. T. 58.

Greek (Liddell-Scott)

ἐρείψιμος: -ον, κατερριμμένος εἰς ἐρείπια, Εὐρ. Ι. Τ. 48.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui tombe en ruines, qui s’écroule.
Étymologie: ἐρείπω.

Greek Monolingual

ἐρείψιμος, -ον (Α) έρειψη
γκρεμισμένος, πεσμένος σε ερείπια («πᾱν δ’ ἐρείψιμον στέγος βεβλημένον πρὸς οὖδας», Ευρ.).

Greek Monotonic

ἐρείψιμος: -ον (ἐρείπω), αυτός που ρίχνεται κάτω, γκρεμισμένος, που σπάζει σε κομμάτια, σε Ευρ.