δεῖν

English (LSJ)

   A v. δεῖ.

Greek (Liddell-Scott)

δεῖν: ἀπαρέμφ. τοῦ δέω, ἴδε ἐν λ. δεῖ. 2) συνηρ. οὐδ. μετοχ., ἴδε δεῖ ΙΙΙ. (ἴδε Κόντ. Γλωσσ. Παρατ. σ. 183 κἑξ.).

French (Bailly abrégé)

inf. de δέω¹ et², et att. p. δέον, part. de δέω².

Greek Monotonic

δεῖν:1. απαρ. του δέω, βλ. δεῖ.
2. συνηρ. αντί δέον, ουδ. μτχ., βλ. δεῖ.