Δαρεῖος

English (LSJ)

ὁ, Darius (OPers.

   A Dārayavauš 'upholder of the Good'), name of several kings of Persia; acc. to Hdt.6.98, = Gr. ἐρξίης (q.v.):—also Δαρειαὶος, X.HG2.1.8 and 9, Ctes.Fr.29.49: Δαρῐάν A.Pers.651 (lyr.): Δαριήκης Str.16.4.27.    II a throw of the dice, Hsch.

Greek (Liddell-Scott)

Δαρεῖος: ὁ, ὄνομα διαφόρων βασιλέων τῆς Περσίας· κατὰ τὸν Ἡρόδ. = τῷ ἑλλ. ἑρξείης (ὅ ἴδε). Εἶναι ἀναμφιβόλως ἑλλην. τύπος τῆς Περσικῆς λέξεως dar â, βασιλεύς, ἴδε Bähr Ἡρόδ. 6. 98, Ritter Erdkunde, 8. σ. 77. Ὑπάρχουσι καὶ ἄλλοι τύποι Δαρειαῖος ἤ Δαριαῖος Ξεν. Ἑλλ. 2. 18, 19, Κτησ. Περσ. 49, κἑξ. · Δαρῐὰν Αἰσχύλ. Πέρσ. 554, 650· Δαριήκης Στράβων 785.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
Darius, nom de plus. rois perses.
Étymologie: Sel. Hérodote = grec ἑρξείης ou mieux ἐρξίης, « l’actif », cf. πρακτικός ; sel. d’autres du persan darâ = roi.

Spanish (DGE)

(Δᾱρεῖος) -ον

• Alolema(s): Δαριάν A.Pers.651, 662, 671; Δαρειαῖος X.HG 2.1.8, 9

• Morfología: [voc. Δαριάν A.Pers.662, 671; ac. Δαριᾶνα A.Pers.651]
I persa, oriental χρυσίον Plu.Fluu.7.2.
II subst. ὁ Δ. Darío
1 D. I, rey de los persas, hijo de Histaspes y nieto de Arsames, Simon.27, A.Pers.156, 856, ll.cc., Hdt.1.209, 3.139, Ar.Ra.1028, Ctes.13.16, 20, Polyaen.7.10, Ael.VH 12.43.
2 hijo mayor de Jerjes, Hdt.9.108, X.ll.cc., D.S.11.69.
3 D. II, rey de Persia, hijo de Artajerjes I, Th.8.5, Ctes.15a, Paus.6.5.7
•plu. Ar.Au.484.
4 D. III, último rey de Persia, hijo de Arsames, ca.380-330 a.C., D.S.17.5, Str.15.3.24, Ael.VH 12.43.
5 hijo mayor de Artajerjes II y de Estatira, Plu.Art.26, 28, Ael.VH 9.42.
6 hijo de Mitrídates Eupátor, se entregó a los romanos, App.Mith.108, 117.
7 llamado el Medo, derrotado por Pompeyo, App.Mith.106.
8 hijo de Farnaces y nieto de Mitrídates Eupátor, App.BC 5.75.
9 hijo del rey parto Artabano III, I.AI 18.103.
10 jefe de caballería del rey judío Agripa II, I.BI 2.421.
III n. de una tirada del juego de las tabas, Hsch.

Greek Monotonic

Δᾱρεῖος: ὁ, Δαρείος, όνομα αρκετών βασιλιάδων της Περσίας· αποτελεί ελλ. τύπο του περσικού darâ, βασιλιάς· — επίσης, Δαρειαῖος, στον Ξεν.· Δαρῐάν, στον Αισχύλ.