λεπτόγειος

English (LSJ)

ον, Thphr.CP3.6.8, HP6.5.2, etc.:—also λεπτόγεως, ων, Th.1.2: (γῆ):—

   A of a thin or poor soil: pl. λεπτόγεα, τά, barren lands, Hsch., Phot., Suid.

German (Pape)

[Seite 30] mit dünnem, magerem Boden; Pol. 34, 10, 3; Theophr.; auch τὰ λεπτόγεα, Suid. u. Phot.

Greek (Liddell-Scott)

λεπτόγειος: -ον, Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 3. 6, 8, κτλ.· λεπτόγεως, ων, Θουκ. 1. 2· (γαῖα, γῆ)· - ἔχων λεπτήν, μὴ λιπαρὰν γῆν, πληθ. λεπτόγεα, τά, χῶραι γυμναί, ἄγονοι, Φώτ., Σουΐδ.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
au sol maigre.
Étymologie: λεπτός, γαῖα.

Greek Monolingual

-ο (Α λεπτόγειος, -ον)
βλ. λεπτόγαιος.

Greek Monotonic

λεπτόγειος: -ον ή λεπτό-γεως, -ων (γαῖα, γῆ), αυτός που έχει λεπτή, άγονη, μη εύφορη γη, χέρσος, σε Θουκ.